1καλάμων εὐμεγέθεις ἐμβάλλουσι εἰς τὴν λίμνην.
ἐπὶ δέ τούτων ἐπε
κάθηνται οὐ πλείω τριῶν, δύο μὲν ἔχοντες προσδεδεμένας πλά
γας οὐ κωῶελατοῦσι, εἷς δὲ φορῶν τόξα τοὺς προσυνλέοντας ἐκ τοῦ
πέραν ἢ βιάξεσθαι τολμῶντας ἀμύνεται. ὅταν δὲ πλησίον γένωντες
τῆς ἀσφάλτου πελίκας ἔχοντες ἐπιπηδῶσι, καὶ καθάπερ μαλακῆς
πέτρας ἀποκόπτοντες γεμίζουσι τὴν δεσμην, εἶτα ἀποπλέουσι εἰς του
πίσω. ἀν δὲ τις αὐτῶν ἀποπέσῃ τῆς δεσμῆς διαλυθείσης, μὴ δυ
νάμενος νεῖν, οὐ καταδύεται καθάπερ ἐν τοῖς ἄλλοις ὕδασι, ἄλλ' ἐ
πινήχεται τοῖς ἐπισαμένοις ὁμοίως. φύσει τοῦτο τὸ ὑὸν παρα
δέχεται βάρος, ᾧ συμβαίνει μετέχειν αὐξήσεως ἢ πνοῆς ἔξω τῶν
στερεῶν. id eſt: Calamorum faſces admodum ingen
tes inter ſe coniungunt, immittunt〈qué〉 in paludem,
in quibus inſident non plures tribus hominibus:
quorum duo habent adalligatos remos latos, ijs〈qué〉
remigant. alius uerò ferens arcus adnauigantium
ex aduerſo, uel uim inferre conantium, impetum
propulſat. Vbi uero propius ad aſphaltum acceſſe
re, arreptis ſecuribus operi intendunt: & tanquam
è molli petra excidentes implent ratem colligatam
è faſcibus, deinde retro reuertuntur. Quòd ſi quis
eorum diſſoluta rate, in aquam incidat, natandi
neſcius, non peſſum it, ut in alijs aquis fieri ſolet:
ſed perinde atque periti natandi ſupernatat. natu
ra enim illud humidum, pondus ſuſtinet omne,
cui contigit participem eſſe incrementi, uel ſpiri
tus extra quàm ſi de ſolidorum genere fuerit. Nec
iſtorum ratis abſimilis eſt prouerbiali illi, quem ῥί
πα Gręci uocant. Lucianus: Ἐπὶ ῥιπὸς ἡ παροιμία φησὶ τὸν
αὶγαῑον, ἢ τὸν ἰένιον διαπλοῦσαι θέλοντα. Strabo in decimo
κάθηνται οὐ πλείω τριῶν, δύο μὲν ἔχοντες προσδεδεμένας πλά
γας οὐ κωῶελατοῦσι, εἷς δὲ φορῶν τόξα τοὺς προσυνλέοντας ἐκ τοῦ
πέραν ἢ βιάξεσθαι τολμῶντας ἀμύνεται. ὅταν δὲ πλησίον γένωντες
τῆς ἀσφάλτου πελίκας ἔχοντες ἐπιπηδῶσι, καὶ καθάπερ μαλακῆς
πέτρας ἀποκόπτοντες γεμίζουσι τὴν δεσμην, εἶτα ἀποπλέουσι εἰς του
πίσω. ἀν δὲ τις αὐτῶν ἀποπέσῃ τῆς δεσμῆς διαλυθείσης, μὴ δυ
νάμενος νεῖν, οὐ καταδύεται καθάπερ ἐν τοῖς ἄλλοις ὕδασι, ἄλλ' ἐ
πινήχεται τοῖς ἐπισαμένοις ὁμοίως. φύσει τοῦτο τὸ ὑὸν παρα
δέχεται βάρος, ᾧ συμβαίνει μετέχειν αὐξήσεως ἢ πνοῆς ἔξω τῶν
στερεῶν. id eſt: Calamorum faſces admodum ingen
tes inter ſe coniungunt, immittunt〈qué〉 in paludem,
in quibus inſident non plures tribus hominibus:
quorum duo habent adalligatos remos latos, ijs〈qué〉
remigant. alius uerò ferens arcus adnauigantium
ex aduerſo, uel uim inferre conantium, impetum
propulſat. Vbi uero propius ad aſphaltum acceſſe
re, arreptis ſecuribus operi intendunt: & tanquam
è molli petra excidentes implent ratem colligatam
è faſcibus, deinde retro reuertuntur. Quòd ſi quis
eorum diſſoluta rate, in aquam incidat, natandi
neſcius, non peſſum it, ut in alijs aquis fieri ſolet:
ſed perinde atque periti natandi ſupernatat. natu
ra enim illud humidum, pondus ſuſtinet omne,
cui contigit participem eſſe incrementi, uel ſpiri
tus extra quàm ſi de ſolidorum genere fuerit. Nec
iſtorum ratis abſimilis eſt prouerbiali illi, quem ῥί
πα Gręci uocant. Lucianus: Ἐπὶ ῥιπὸς ἡ παροιμία φησὶ τὸν
αὶγαῑον, ἢ τὸν ἰένιον διαπλοῦσαι θέλοντα. Strabo in decimo