122100 ceps vel
Imperator jubebit te loci alicujus tutelam ac
defenſionem ſuſcipere: quem locum tu certò cogno-
ſces non poſſe defendi. Tu verò, qui ſemper hono-
rem & famam conſeruare voluiſti, ne aliquando incaſ-
ſum rationem reddere cogaris de arce amiſſa, recuſa-
bis imperata exequi. Hinc ſequitur alienatus & offen-
ſus animus Principis tui, neque ſolùm Principis, ſed
etiam totius vulgi, qui te vt puſillanimem calumnia-
bitur: ita vt mihi ſatius videatur militem ſtrenuum im-
peratis Domini ſui potiùs acquieſcere, vitæq́; ſuæ peri-
culum adire, modò in eo negotio ſe fortem ac diligen-
tem præbeat, quàm abnuere juſſa exequi. Poteſt qui-
dem ac debet miles noſter Domino ſuo palàm facere,
locum illum nullo pacto defendi poſſe, nihilominus
ſe paratum eſſe ac velle illi morem gerere, etiam ſi id
fiat cum certo vitæ ſuæ periculo. Tunc ſi Princeps vel
Imperator ſit ea prudentia qua decet, non tam parui
faciet vitam ſuorum, vt eam velit temere & abſque fru-
ctu periculo objicere, immò magni faciet militem
ſuum, ejusq́; fidem ac fortitudinem præmio aliquo de-
corabit. Quum autem in hoc capite dixerim de iis
quæ mihi ex vſu eſſe viſa ſunt ad tutelam & defenſio-
nem alicujus arcis, necnon & de commeatu rerum ne-
ceſſariarum in eam immittendo, in ſequenti capite à
me dicetur quo pacto ſe gerere debeat is
qui ciuitatem vel arcem oppu-
gnare volet, immò &
expugnare.
defenſionem ſuſcipere: quem locum tu certò cogno-
ſces non poſſe defendi. Tu verò, qui ſemper hono-
rem & famam conſeruare voluiſti, ne aliquando incaſ-
ſum rationem reddere cogaris de arce amiſſa, recuſa-
bis imperata exequi. Hinc ſequitur alienatus & offen-
ſus animus Principis tui, neque ſolùm Principis, ſed
etiam totius vulgi, qui te vt puſillanimem calumnia-
bitur: ita vt mihi ſatius videatur militem ſtrenuum im-
peratis Domini ſui potiùs acquieſcere, vitæq́; ſuæ peri-
culum adire, modò in eo negotio ſe fortem ac diligen-
tem præbeat, quàm abnuere juſſa exequi. Poteſt qui-
dem ac debet miles noſter Domino ſuo palàm facere,
locum illum nullo pacto defendi poſſe, nihilominus
ſe paratum eſſe ac velle illi morem gerere, etiam ſi id
fiat cum certo vitæ ſuæ periculo. Tunc ſi Princeps vel
Imperator ſit ea prudentia qua decet, non tam parui
faciet vitam ſuorum, vt eam velit temere & abſque fru-
ctu periculo objicere, immò magni faciet militem
ſuum, ejusq́; fidem ac fortitudinem præmio aliquo de-
corabit. Quum autem in hoc capite dixerim de iis
quæ mihi ex vſu eſſe viſa ſunt ad tutelam & defenſio-
nem alicujus arcis, necnon & de commeatu rerum ne-
ceſſariarum in eam immittendo, in ſequenti capite à
me dicetur quo pacto ſe gerere debeat is
qui ciuitatem vel arcem oppu-
gnare volet, immò &
expugnare.