Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000701">
                  <pb pagenum="102" xlink:href="011/01/122.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                memoriæ prodiderunt libro quarto de cælo particula vigeſima
                  <lb/>
                ſexta, trigeſimaprima, & trigeſimaſecunda: non enim de
                  <lb/>
                ſententia illorum ignis ſurſum aſcendit, quia ignis ſit factus;
                  <lb/>
                ſed quia fiat; nam postquam factus est, nullo motu cietur, ſed
                  <lb/>
                in ſuo proprio naturalique loco quieſcit.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000702">
                  <emph type="italics"/>
                Quo fundamento, licet perperam, vſus tamen fuit aliquan
                  <lb/>
                do Zenarcus in libro, quem aduerſus quintam eſſentiam edi­
                  <lb/>
                dit auctore Simplicio primo cæli: Nuncupatur etiam violen­
                  <lb/>
                ta hæc facultas eſſentialis, quia igni deorſum moueri natura
                  <lb/>
                non ineſt, ſed id ei per violentiam accidit, quatenus in terram
                  <lb/>
                conuerti poteſt; & conuerſus deorſum incitari, & terram ſur­
                  <lb/>
                ſum viciſsim moueri contigit hac eſſentiali facultate; quia ex
                  <lb/>
                terra ignis naſcitur; qui postquam natus eſt, omni ſublato im­
                  <lb/>
                pedimento ſurſum ad ſuum proprium, ac naturalem locum,
                  <lb/>
                vbi nunc luna eſt, concitatur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000703">
                  <emph type="italics"/>
                Secunda facultas proxima nuncupatur; quia agente, qui
                  <lb/>
                eamdem ad actum transfert, non indiget; quod elementum il
                  <lb/>
                lico genitum ad ſuum proprium, ac naturalem locum ſuapte
                  <lb/>
                natura, ac propria ſponte moueatur, niſi per aliquod impe­
                  <lb/>
                diens ſtat, quo minus id fiat: at ſi impedimentum auferatur;
                  <lb/>
                elementum nuper genitum ad proprium locum naturalem ſta
                  <lb/>
                tim incitatur: vt ecce terra, quæ grauis est, vel aliud
                  <expan abbr="quoddã">quoddam</expan>
                  <lb/>
                corpus ponderoſum, in leuiſsimum ignem euadere poteſt; quod
                  <lb/>
                ſi fiat, tunc ſuperiorem locum continenter petit: itaque per­
                  <lb/>
                ſpicuum eſt id, quodiam facultate leue eſt, cum ad actum le­
                  <lb/>
                uitatis erumpit, in ſuperiorem huius orbis plagam ferri, ſubla
                  <lb/>
                to enim omni impedimento natura ipſa elementa nuper geni­
                  <lb/>
                ta in proprium locum portat; id quod in exculentis, atque po­
                  <lb/>
                culentis accidere videmus, & in eo corpore, quod ad ſanitatem
                  <lb/>
                recuperandam affectum eſt cum primum enim impedimen-
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>