Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001373
">
<
pb
pagenum
="
119
"
xlink:href
="
025/01/123.jpg
"/>
hunc numerum ducas in 5. venient 434544375 pedes; iam demus, aquæ
<
lb
/>
gravitatem eſſe ad gravitatem aëris non vt 400.ad 1.vt non nemo voluit,
<
lb
/>
ſed vt 1000. ad 1. dividatur vltimus numerus per 1000. quotiens veniet
<
lb
/>
rejecta minutia, 434544. igitur Cylindrus aëris prædictæ altitudinis adæ
<
lb
/>
quabit pondere Cylindrum aquæ altum pedes 434544. Sit autem aqua ad
<
lb
/>
Mercurium, ad ſummum, vt 1.ad 15. prædictus Cylindrus aëris adæquabit
<
lb
/>
pondere Cylindrum Mercurij altum pedes 28969. quomodo igitur, duos
<
lb
/>
tantum pedes altum adæquat & ſuſtinet? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001374
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001375
"> Rectè omnino; hoc enim confirmat illorum ſententiam,
<
lb
/>
qui volunt Mercurium ſuſtineri ab aëre compreſſo, cuius vis tanta eſt, vt
<
lb
/>
Mercurij Cylindrum 2.pedes altum adæquet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001376
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001377
"> Hoc etiam dici non poteſt, cùm enim aëris compreſſi vis per
<
lb
/>
Cylindres æqualibus baſibus non exeratur, ſicuti exeritur vis aëris gravi
<
lb
/>
tantis, certè quo major eſſet baſis tubi vitrei, eo minor eſſe deberet altitudo
<
lb
/>
Mercurij ab aëre compreſſo ſuſtentati; alia igitur ratio eſt & cauſa, quæ di
<
lb
/>
ctum Mercurium ſuſtinet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001378
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001379
"> Maxima igitur aëris noſtri compreſſio eſſet ab illa imma
<
lb
/>
nis ponderis vi proveniens, ac proinde vix nobis toleranda; & vereor, vt
<
lb
/>
per illam reſpirare, vt aiunt, aut ducere anhelitum liceret. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001380
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001381
"> Modica prorſus illa vis eſt; & jam olim Galileus, pro ſummo,
<
lb
/>
quo pollebat, ingenio, obſervavit vim percuſſionis infinitam propemo
<
lb
/>
dùm rationem habere ad vim gravitationis ; quod facilè probabis, vel vni
<
lb
/>
co ictu mallei, in glandem plumbeam impacti; illa enim ictus vi depreſſa
<
lb
/>
ita dilatatur, vt ſimilis effectus vix ab immani ponderis gravitantis mole
<
lb
/>
obtineri poſſit; omitto rationes phyſicas, alioquin pulcherimas, ne à pro
<
lb
/>
poſito fine longiùs declinem; admitto igitur inferiorem aëris tractum pau
<
lb
/>
lò compreſſiorem eſſe, ac proinde parùm admodùm aut certè nihil ducen
<
lb
/>
do anhelitui obeſſe: licèt enim Thorax inde paulò difficiliùs explicetur,
<
lb
/>
nonnihil tamen compenſationis ex eo fieri videtur, quod intra pulmones
<
lb
/>
explicatos faciliùs adducatur, cùm jam ſponte ſua eò tendat, tum ratione
<
lb
/>
gravitationis, tum ratione compreſſionis, pari modo licèt aëris expulſio
<
lb
/>
ni præfata compreſſio tantulum obſit, reſiſtit enim aër compreſſus; aliun
<
lb
/>
de tamen aër compreſſus ambiens thoracem, ejuſdem contractionem ju
<
lb
/>
vat; hinc etiam aliqua fit compenſatio: prætereà eſto, aër compreſſus tan
<
lb
/>
tulum impediat præfatam naturæ functionem; alia pariter alias impediunt;
<
lb
/>
hinc motu ipſo defatigamur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001382
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Iam mihi venit in mentem illud Plinij dictum, lib.2.cap.98.
<
lb
/>
ex Ariſtotele, nullum ſcilicet animal, niſi æſtu recedente expirare; quod
<
lb
/>
inter fabulas referebam; nunc verò hujus dicti aliqua ratio affulget; nem
<
lb
/>
pe cùm accedente æſtu ſit minor aëris gravitatio, ac proinde minor illius
<
lb
/>
preſſio; contrà verò recedente; inde fit, reſpirationem faciliorem eſſe, ac
<
lb
/>
ceſſus, quàm receſſus tempore; cùm autem moribundi tantùm non vi
<
lb
/>
vant, & reſpirandi poteſtas in iis tantùm non extincta ſit; accedente mi
<
lb
/>
nimo illo impedimento, quod à compreſſione aëris provenit, eo tempore,
<
lb
/>
ſaltem vt plurimùm, vitæ ſimul & anhelitus filum rumpitur. </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>