123117LIBER V.
aut unum fiet ultimũ lineæ, ambulationisúes Hærentes igi-
tur erunt & ij, qui nõ idem, ſpecie: & ij, qui non idem gene
re ſunt. Poſt curſum enim quempiã continuò febres aggre-
di poſſunt: & ut facis ipſius ex ſucceßione motio, latio eſt
bærens, cõtinua uerò nõ eſt: poſitũ eſt enim ea cõtinua eſſe,
quorũ ultima ſunt unũ. Quare hærentes quidẽ, & deinceps
ex eo ſunt: quia tempus continuũ eſt. Continuũ autem eſt,
quia motus cõtinui ſunt: hoc autẽ eſt, cùm utrorunq; extre-
mum eſt unũ. Quapropter cum motũ, qui ſimpliciter con
tinuus, ac unus eſt: eundẽ eſſe ſpecie ac unius, & uno in tem
pore eſſe neceſſe eſt. Vno quidem in tẽpore, ut immobilitas
inter partes nõ ſit: intercapedine enim mobile quieſcat ne-
ceſſe eſt. Multi igitur, & nõ unus ij motus ſunt, inter quos
media quies cadit. Quare ſi quis motus intercipitur ſtatu,
is neq; unus, neq; cõtinuus eſt. Intercipitur autẽ, ſi in mediũ
tẽpus cadit. Specie autem unũ eſſe oportet, quia ultima eius,
qui nõ unus eſt ſpecie, unũ euadere nequeunt, & ſi tẽpus nõ
intercipit. Tempus enim eſt unum, ille uerò ſpecie eſt diuer
ſus: etenim motũ unum, et ſpecie unum eſſe neceſſe eſt: hunc
autem non neceſſe eſt ſimpliciter unum eſſe. Quis igitur
motus unus eſt abſolutè, iam diximus. Præterea motus unus,
& hiſce dicitur, qui eſt perfectus, ſiue genere ſit, ſiue ſpe-
cie, ſiue numero unus quemadmodũ & in cæteris perfectũ
ipſum, ac totum ipſius unius eſt: interdum autẽ & ſi imper
fectus eſt, unus dicitur, modò cõtinuus ſit. Inſuper & alio
modo præter dictos unus hiſce dicitur motus, qui uniformis
eſt: difformis enim aliqua ex parte non unus eſſe uidetur,
ſed hiſce potius, qui uniſormis eſt, perinde atque linea re-
cta, difformis enim diuiſibilis eſt. Differre autẽ uidentur, ut
magis tale, minusúe differt. Eſt autem uniformitas omni
tur erunt & ij, qui nõ idem, ſpecie: & ij, qui non idem gene
re ſunt. Poſt curſum enim quempiã continuò febres aggre-
di poſſunt: & ut facis ipſius ex ſucceßione motio, latio eſt
bærens, cõtinua uerò nõ eſt: poſitũ eſt enim ea cõtinua eſſe,
quorũ ultima ſunt unũ. Quare hærentes quidẽ, & deinceps
ex eo ſunt: quia tempus continuũ eſt. Continuũ autem eſt,
quia motus cõtinui ſunt: hoc autẽ eſt, cùm utrorunq; extre-
mum eſt unũ. Quapropter cum motũ, qui ſimpliciter con
tinuus, ac unus eſt: eundẽ eſſe ſpecie ac unius, & uno in tem
pore eſſe neceſſe eſt. Vno quidem in tẽpore, ut immobilitas
inter partes nõ ſit: intercapedine enim mobile quieſcat ne-
ceſſe eſt. Multi igitur, & nõ unus ij motus ſunt, inter quos
media quies cadit. Quare ſi quis motus intercipitur ſtatu,
is neq; unus, neq; cõtinuus eſt. Intercipitur autẽ, ſi in mediũ
tẽpus cadit. Specie autem unũ eſſe oportet, quia ultima eius,
qui nõ unus eſt ſpecie, unũ euadere nequeunt, & ſi tẽpus nõ
intercipit. Tempus enim eſt unum, ille uerò ſpecie eſt diuer
ſus: etenim motũ unum, et ſpecie unum eſſe neceſſe eſt: hunc
autem non neceſſe eſt ſimpliciter unum eſſe. Quis igitur
motus unus eſt abſolutè, iam diximus. Præterea motus unus,
& hiſce dicitur, qui eſt perfectus, ſiue genere ſit, ſiue ſpe-
cie, ſiue numero unus quemadmodũ & in cæteris perfectũ
ipſum, ac totum ipſius unius eſt: interdum autẽ & ſi imper
fectus eſt, unus dicitur, modò cõtinuus ſit. Inſuper & alio
modo præter dictos unus hiſce dicitur motus, qui uniformis
eſt: difformis enim aliqua ex parte non unus eſſe uidetur,
ſed hiſce potius, qui uniſormis eſt, perinde atque linea re-
cta, difformis enim diuiſibilis eſt. Differre autẽ uidentur, ut
magis tale, minusúe differt. Eſt autem uniformitas omni
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib