123117LIBER V.
aut unum fiet ultimũ lineæ, ambulationisúes Hærentes igi-
tur erunt & ij, qui nõ idem, ſpecie: & ij, qui non idem gene
re ſunt. Poſt curſum enim quempiã continuò febres aggre-
di poſſunt: & ut facis ipſius ex ſucceßione motio, latio eſt
bærens, cõtinua uerò nõ eſt: poſitũ eſt enim ea cõtinua eſſe,
quorũ ultima ſunt unũ. Quare hærentes quidẽ, & deinceps
ex eo ſunt: quia tempus continuũ eſt. Continuũ autem eſt,
quia motus cõtinui ſunt: hoc autẽ eſt, cùm utrorunq; extre-
mum eſt unũ. Quapropter cum motũ, qui ſimpliciter con
tinuus, ac unus eſt: eundẽ eſſe ſpecie ac unius, & uno in tem
pore eſſe neceſſe eſt. Vno quidem in tẽpore, ut immobilitas
inter partes nõ ſit: intercapedine enim mobile quieſcat ne-
ceſſe eſt. Multi igitur, & nõ unus ij motus ſunt, inter quos
media quies cadit. Quare ſi quis motus intercipitur ſtatu,
is neq; unus, neq; cõtinuus eſt. Intercipitur autẽ, ſi in mediũ
tẽpus cadit. Specie autem unũ eſſe oportet, quia ultima eius,
qui nõ unus eſt ſpecie, unũ euadere nequeunt, & ſi tẽpus nõ
intercipit. Tempus enim eſt unum, ille uerò ſpecie eſt diuer
ſus: etenim motũ unum, et ſpecie unum eſſe neceſſe eſt: hunc
autem non neceſſe eſt ſimpliciter unum eſſe. Quis igitur
motus unus eſt abſolutè, iam diximus. Præterea motus unus,
& hiſce dicitur, qui eſt perfectus, ſiue genere ſit, ſiue ſpe-
cie, ſiue numero unus quemadmodũ & in cæteris perfectũ
ipſum, ac totum ipſius unius eſt: interdum autẽ & ſi imper
fectus eſt, unus dicitur, modò cõtinuus ſit. Inſuper & alio
modo præter dictos unus hiſce dicitur motus, qui uniformis
eſt: difformis enim aliqua ex parte non unus eſſe uidetur,
ſed hiſce potius, qui uniſormis eſt, perinde atque linea re-
cta, difformis enim diuiſibilis eſt. Differre autẽ uidentur, ut
magis tale, minusúe differt. Eſt autem uniformitas omni
tur erunt & ij, qui nõ idem, ſpecie: & ij, qui non idem gene
re ſunt. Poſt curſum enim quempiã continuò febres aggre-
di poſſunt: & ut facis ipſius ex ſucceßione motio, latio eſt
bærens, cõtinua uerò nõ eſt: poſitũ eſt enim ea cõtinua eſſe,
quorũ ultima ſunt unũ. Quare hærentes quidẽ, & deinceps
ex eo ſunt: quia tempus continuũ eſt. Continuũ autem eſt,
quia motus cõtinui ſunt: hoc autẽ eſt, cùm utrorunq; extre-
mum eſt unũ. Quapropter cum motũ, qui ſimpliciter con
tinuus, ac unus eſt: eundẽ eſſe ſpecie ac unius, & uno in tem
pore eſſe neceſſe eſt. Vno quidem in tẽpore, ut immobilitas
inter partes nõ ſit: intercapedine enim mobile quieſcat ne-
ceſſe eſt. Multi igitur, & nõ unus ij motus ſunt, inter quos
media quies cadit. Quare ſi quis motus intercipitur ſtatu,
is neq; unus, neq; cõtinuus eſt. Intercipitur autẽ, ſi in mediũ
tẽpus cadit. Specie autem unũ eſſe oportet, quia ultima eius,
qui nõ unus eſt ſpecie, unũ euadere nequeunt, & ſi tẽpus nõ
intercipit. Tempus enim eſt unum, ille uerò ſpecie eſt diuer
ſus: etenim motũ unum, et ſpecie unum eſſe neceſſe eſt: hunc
autem non neceſſe eſt ſimpliciter unum eſſe. Quis igitur
motus unus eſt abſolutè, iam diximus. Præterea motus unus,
& hiſce dicitur, qui eſt perfectus, ſiue genere ſit, ſiue ſpe-
cie, ſiue numero unus quemadmodũ & in cæteris perfectũ
ipſum, ac totum ipſius unius eſt: interdum autẽ & ſi imper
fectus eſt, unus dicitur, modò cõtinuus ſit. Inſuper & alio
modo præter dictos unus hiſce dicitur motus, qui uniformis
eſt: difformis enim aliqua ex parte non unus eſſe uidetur,
ſed hiſce potius, qui uniſormis eſt, perinde atque linea re-
cta, difformis enim diuiſibilis eſt. Differre autẽ uidentur, ut
magis tale, minusúe differt. Eſt autem uniformitas omni