1declinaret in I; Quare nauis à ſitu AD conſtituta in EI,
eandem quippe ſeruaret poſitionem, ac directionem, tranſ
lata tamen eſſet inferius verſus partem vento oppoſitam,
ſicque vlterius incedendo quamuis ab initio deſtinatum ſi
bi locum per proram inſpiceret, illuc tamen peruenire ne
quiret, niſi altius, ſeu magis ad partem vnde ventus validè
ſpirat, proram direxerit, vt ſpatium, quod coacta declinatio
ne deperdit, compenſetur anticipata ſitus poſitione, ac di
rectione.
eandem quippe ſeruaret poſitionem, ac directionem, tranſ
lata tamen eſſet inferius verſus partem vento oppoſitam,
ſicque vlterius incedendo quamuis ab initio deſtinatum ſi
bi locum per proram inſpiceret, illuc tamen peruenire ne
quiret, niſi altius, ſeu magis ad partem vnde ventus validè
ſpirat, proram direxerit, vt ſpatium, quod coacta declinatio
ne deperdit, compenſetur anticipata ſitus poſitione, ac di
rectione.
Demum illud, quod Ariſtoteles vltimo loco adiecit.
In
codem exiſtente prora, totum transferri nauigium, (niſi li
brariorum error irrepſerit, vt potius conſequenter ad ſupe
rius dicta legendum ſit, in eodem exiſtente puppi, eo quod
parua eius dimotio pro nihilo reputetur) ne cum doctrina
eiuſdem Philoſophi hactenus tradita pugnet, intelligendum
eſt, tum ſi quando per motum ſolius temonis tanquam remi
in cuſpide puppis, tota nauis conuerteretur, vt explicuimus
in principio: tum etiam quando idipſum contingit ad obli
quam tantum modo poſitionem temonis contra fluctus ad
uenientes, poſito ſcilicet quod nauigium, nec velis, nec re
mis, nec alio pacto feratur. Etenim ſi temo per ſui con
uerſionem, vel obliquam poſitionem fluctus maris à dex
tris excipiat, abſque dubio puppis ad ſiniſtram declinabit,
prora manente ferè immota, eo quod impetus obliquè ſit
impreſſus, & illuc vſque pertingere nequeat, vel ob ſuam
imbecillitatem ibi tandem langueſcat. Quod facilè con
templari eſt in ſubiecta, quam delineauimus nauicula, cuius
linea AB refert gubernaculum cum temone affixo in ipſa
cuſpide puppis vbi C, ac prora conſtituitur in G. Nam
dato quod extremum temonis B, mare dextrorſum exci
piens, aut propellens transferatur in D per motum guber
naculi ab A in E, vtique cuſpis puppis, quæ eſt in C
transferetur ſiniſtrorſum vnà cum tota nauicula verſus F,
prora ipſa in eodem puncto manente, vel parum inde di
mota, vt vſque ad punctum H; ita vt nauicula, quæ erat
codem exiſtente prora, totum transferri nauigium, (niſi li
brariorum error irrepſerit, vt potius conſequenter ad ſupe
rius dicta legendum ſit, in eodem exiſtente puppi, eo quod
parua eius dimotio pro nihilo reputetur) ne cum doctrina
eiuſdem Philoſophi hactenus tradita pugnet, intelligendum
eſt, tum ſi quando per motum ſolius temonis tanquam remi
in cuſpide puppis, tota nauis conuerteretur, vt explicuimus
in principio: tum etiam quando idipſum contingit ad obli
quam tantum modo poſitionem temonis contra fluctus ad
uenientes, poſito ſcilicet quod nauigium, nec velis, nec re
mis, nec alio pacto feratur. Etenim ſi temo per ſui con
uerſionem, vel obliquam poſitionem fluctus maris à dex
tris excipiat, abſque dubio puppis ad ſiniſtram declinabit,
prora manente ferè immota, eo quod impetus obliquè ſit
impreſſus, & illuc vſque pertingere nequeat, vel ob ſuam
imbecillitatem ibi tandem langueſcat. Quod facilè con
templari eſt in ſubiecta, quam delineauimus nauicula, cuius
linea AB refert gubernaculum cum temone affixo in ipſa
cuſpide puppis vbi C, ac prora conſtituitur in G. Nam
dato quod extremum temonis B, mare dextrorſum exci
piens, aut propellens transferatur in D per motum guber
naculi ab A in E, vtique cuſpis puppis, quæ eſt in C
transferetur ſiniſtrorſum vnà cum tota nauicula verſus F,
prora ipſa in eodem puncto manente, vel parum inde di
mota, vt vſque ad punctum H; ita vt nauicula, quæ erat