Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
121
121
122
122
123
123
124
124
125
125
126
126
127
127
128
128
129
129
130
130
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001373">
                <pb pagenum="119" xlink:href="025/01/123.jpg"/>
              hunc numerum ducas in 5. venient 434544375 pedes; iam demus, aquæ
                <lb/>
              gravitatem eſſe ad gravitatem aëris non vt 400.ad 1.vt non nemo voluit,
                <lb/>
              ſed vt 1000. ad 1. dividatur vltimus numerus per 1000. quotiens veniet
                <lb/>
              rejecta minutia, 434544. igitur Cylindrus aëris prædictæ altitudinis adæ­
                <lb/>
              quabit pondere Cylindrum aquæ altum pedes 434544. Sit autem aqua ad
                <lb/>
              Mercurium, ad ſummum, vt 1.ad 15. prædictus Cylindrus aëris adæquabit
                <lb/>
              pondere Cylindrum Mercurij altum pedes 28969. quomodo igitur, duos
                <lb/>
              tantum pedes altum adæquat & ſuſtinet? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001374">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001375"> Rectè omnino; hoc enim confirmat illorum ſententiam,
                <lb/>
              qui volunt Mercurium ſuſtineri ab aëre compreſſo, cuius vis tanta eſt, vt
                <lb/>
              Mercurij Cylindrum 2.pedes altum adæquet. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001376">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001377"> Hoc etiam dici non poteſt, cùm enim aëris compreſſi vis per
                <lb/>
              Cylindres æqualibus baſibus non exeratur, ſicuti exeritur vis aëris gravi­
                <lb/>
              tantis, certè quo major eſſet baſis tubi vitrei, eo minor eſſe deberet altitudo
                <lb/>
              Mercurij ab aëre compreſſo ſuſtentati; alia igitur ratio eſt & cauſa, quæ di­
                <lb/>
              ctum Mercurium ſuſtinet. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001378">
                <emph type="italics"/>
              Chryſocom.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001379"> Maxima igitur aëris noſtri compreſſio eſſet ab illa imma­
                <lb/>
              nis ponderis vi proveniens, ac proinde vix nobis toleranda; & vereor, vt
                <lb/>
              per illam reſpirare, vt aiunt, aut ducere anhelitum liceret. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001380">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001381"> Modica prorſus illa vis eſt; & jam olim Galileus, pro ſummo,
                <lb/>
              quo pollebat, ingenio, obſervavit vim percuſſionis infinitam propemo­
                <lb/>
              dùm rationem habere ad vim gravitationis ; quod facilè probabis, vel vni­
                <lb/>
              co ictu mallei, in glandem plumbeam impacti; illa enim ictus vi depreſſa
                <lb/>
              ita dilatatur, vt ſimilis effectus vix ab immani ponderis gravitantis mole
                <lb/>
              obtineri poſſit; omitto rationes phyſicas, alioquin pulcherimas, ne à pro­
                <lb/>
              poſito fine longiùs declinem; admitto igitur inferiorem aëris tractum pau­
                <lb/>
              lò compreſſiorem eſſe, ac proinde parùm admodùm aut certè nihil ducen­
                <lb/>
              do anhelitui obeſſe: licèt enim Thorax inde paulò difficiliùs explicetur,
                <lb/>
              nonnihil tamen compenſationis ex eo fieri videtur, quod intra pulmones
                <lb/>
              explicatos faciliùs adducatur, cùm jam ſponte ſua eò tendat, tum ratione
                <lb/>
              gravitationis, tum ratione compreſſionis, pari modo licèt aëris expulſio­
                <lb/>
              ni præfata compreſſio tantulum obſit, reſiſtit enim aër compreſſus; aliun­
                <lb/>
              de tamen aër compreſſus ambiens thoracem, ejuſdem contractionem ju­
                <lb/>
              vat; hinc etiam aliqua fit compenſatio: prætereà eſto, aër compreſſus tan­
                <lb/>
              tulum impediat præfatam naturæ functionem; alia pariter alias impediunt;
                <lb/>
              hinc motu ipſo defatigamur. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001382">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              Iam mihi venit in mentem illud Plinij dictum, lib.2.cap.98.
                <lb/>
              ex Ariſtotele, nullum ſcilicet animal, niſi æſtu recedente expirare; quod
                <lb/>
              inter fabulas referebam; nunc verò hujus dicti aliqua ratio affulget; nem­
                <lb/>
              pe cùm accedente æſtu ſit minor aëris gravitatio, ac proinde minor illius
                <lb/>
              preſſio; contrà verò recedente; inde fit, reſpirationem faciliorem eſſe, ac­
                <lb/>
              ceſſus, quàm receſſus tempore; cùm autem moribundi tantùm non vi­
                <lb/>
              vant, & reſpirandi poteſtas in iis tantùm non extincta ſit; accedente mi­
                <lb/>
              nimo illo impedimento, quod à compreſſione aëris provenit, eo tempore,
                <lb/>
              ſaltem vt plurimùm, vitæ ſimul & anhelitus filum rumpitur. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>