Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001373
">
<
pb
pagenum
="
119
"
xlink:href
="
025/01/123.jpg
"/>
hunc numerum ducas in 5. venient 434544375 pedes; iam demus, aquæ
<
lb
/>
gravitatem eſſe ad gravitatem aëris non vt 400.ad 1.vt non nemo voluit,
<
lb
/>
ſed vt 1000. ad 1. dividatur vltimus numerus per 1000. quotiens veniet
<
lb
/>
rejecta minutia, 434544. igitur Cylindrus aëris prædictæ altitudinis adæ
<
lb
/>
quabit pondere Cylindrum aquæ altum pedes 434544. Sit autem aqua ad
<
lb
/>
Mercurium, ad ſummum, vt 1.ad 15. prædictus Cylindrus aëris adæquabit
<
lb
/>
pondere Cylindrum Mercurij altum pedes 28969. quomodo igitur, duos
<
lb
/>
tantum pedes altum adæquat & ſuſtinet? </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001374
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001375
"> Rectè omnino; hoc enim confirmat illorum ſententiam,
<
lb
/>
qui volunt Mercurium ſuſtineri ab aëre compreſſo, cuius vis tanta eſt, vt
<
lb
/>
Mercurij Cylindrum 2.pedes altum adæquet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001376
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001377
"> Hoc etiam dici non poteſt, cùm enim aëris compreſſi vis per
<
lb
/>
Cylindres æqualibus baſibus non exeratur, ſicuti exeritur vis aëris gravi
<
lb
/>
tantis, certè quo major eſſet baſis tubi vitrei, eo minor eſſe deberet altitudo
<
lb
/>
Mercurij ab aëre compreſſo ſuſtentati; alia igitur ratio eſt & cauſa, quæ di
<
lb
/>
ctum Mercurium ſuſtinet. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001378
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001379
"> Maxima igitur aëris noſtri compreſſio eſſet ab illa imma
<
lb
/>
nis ponderis vi proveniens, ac proinde vix nobis toleranda; & vereor, vt
<
lb
/>
per illam reſpirare, vt aiunt, aut ducere anhelitum liceret. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001380
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Antim.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001381
"> Modica prorſus illa vis eſt; & jam olim Galileus, pro ſummo,
<
lb
/>
quo pollebat, ingenio, obſervavit vim percuſſionis infinitam propemo
<
lb
/>
dùm rationem habere ad vim gravitationis ; quod facilè probabis, vel vni
<
lb
/>
co ictu mallei, in glandem plumbeam impacti; illa enim ictus vi depreſſa
<
lb
/>
ita dilatatur, vt ſimilis effectus vix ab immani ponderis gravitantis mole
<
lb
/>
obtineri poſſit; omitto rationes phyſicas, alioquin pulcherimas, ne à pro
<
lb
/>
poſito fine longiùs declinem; admitto igitur inferiorem aëris tractum pau
<
lb
/>
lò compreſſiorem eſſe, ac proinde parùm admodùm aut certè nihil ducen
<
lb
/>
do anhelitui obeſſe: licèt enim Thorax inde paulò difficiliùs explicetur,
<
lb
/>
nonnihil tamen compenſationis ex eo fieri videtur, quod intra pulmones
<
lb
/>
explicatos faciliùs adducatur, cùm jam ſponte ſua eò tendat, tum ratione
<
lb
/>
gravitationis, tum ratione compreſſionis, pari modo licèt aëris expulſio
<
lb
/>
ni præfata compreſſio tantulum obſit, reſiſtit enim aër compreſſus; aliun
<
lb
/>
de tamen aër compreſſus ambiens thoracem, ejuſdem contractionem ju
<
lb
/>
vat; hinc etiam aliqua fit compenſatio: prætereà eſto, aër compreſſus tan
<
lb
/>
tulum impediat præfatam naturæ functionem; alia pariter alias impediunt;
<
lb
/>
hinc motu ipſo defatigamur. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001382
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Iam mihi venit in mentem illud Plinij dictum, lib.2.cap.98.
<
lb
/>
ex Ariſtotele, nullum ſcilicet animal, niſi æſtu recedente expirare; quod
<
lb
/>
inter fabulas referebam; nunc verò hujus dicti aliqua ratio affulget; nem
<
lb
/>
pe cùm accedente æſtu ſit minor aëris gravitatio, ac proinde minor illius
<
lb
/>
preſſio; contrà verò recedente; inde fit, reſpirationem faciliorem eſſe, ac
<
lb
/>
ceſſus, quàm receſſus tempore; cùm autem moribundi tantùm non vi
<
lb
/>
vant, & reſpirandi poteſtas in iis tantùm non extincta ſit; accedente mi
<
lb
/>
nimo illo impedimento, quod à compreſſione aëris provenit, eo tempore,
<
lb
/>
ſaltem vt plurimùm, vitæ ſimul & anhelitus filum rumpitur. </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>