Cuſpis Acus chalybeæ hebetata fuit, capite manente craſſiori,
cuſpide applicata Magneti fortiſſimo & capite virgæ ferreæ, ſemper
deductæ a Lapide virgæ adhæſit firmiter Acus, a Magnete ademta:
capite Acus deinde applicato Magneti, & cuſpide regulæ ferreæ,
aliquando avellebatur Acus a Magnete, aliquando non, remotâ ut
ante regulâ.
cuſpide applicata Magneti fortiſſimo & capite virgæ ferreæ, ſemper
deductæ a Lapide virgæ adhæſit firmiter Acus, a Magnete ademta:
capite Acus deinde applicato Magneti, & cuſpide regulæ ferreæ,
aliquando avellebatur Acus a Magnete, aliquando non, remotâ ut
ante regulâ.
Tum cuſpis Acus reddita fuit acutiſſima, &
caput optime appla-
natum, cuſpide applicata Magneti, & capite virgæ ferreæ, huic
ſemper Acus adhæſit, tollique â Magnete potuit. Sed capite Acûs
applicato Magneti, cuſpide virgæ, nunquam adhæſit virgæ, ſed
applicata Magneti manſit: idcirco prima fronte opinabar, cum aliis
Philoſophis Acum adhærere corpori, quod pluribus attingebat pun-
ctis, attamen erroneam hanc fuiſſe opinionem plura me docuerunt Ex-
perimenta, nam clavis, cujus planities magna, appoſita fuit plano Ma-
gnetis polo, adeo ut contactus in lata ſuperficie daretur, tum caput
alterius clavis rotundum applicatum fuit capiti rotundo prioris cla-
vis, ut contactus ambarum in puncto tantum fuerit, nihilo-
minus clavis ſecunda abſtulit primam a Magnete; inſtitui hoc Ex-
perimentum cum Cl. Hartſoekero, tum affirmante, ſe idem parado-
xon ſemper obſervaſſe, quod etiam adnotavit de la Hirius in L’Hiſt.
de L’Acad. Roy. A°. 1717. ratus, Ferrum eſſe fortiorem
Magnetem ad attrahendum Ferrum ipſo Lapide, hinc regulam fer-
ream adimere aliam a Magnete: Hoc tamen videtur nimis precario
aſſumtum, cum a Magnete præſtantiſſimo Ferrum vix viribus do-
natum adimit aliud Ferrum: præterea ita non ſolvitur difficultas,
quomodo Magnes debilior a fortiori abripiat Ferrum in Experimen-
to XLVII. Supponit quidem Philoſophus debiliorem Magnetem vi-
res acquirere a fortiori, ſed demonſtrandum foret debiliorem fieri
fortiorem ipſo Magnete præſtantiſſimo, quod an concipi concedive
queat vehementer dubito: Sunt hercle multiplicia Magnetum
natum, cuſpide applicata Magneti, & capite virgæ ferreæ, huic
ſemper Acus adhæſit, tollique â Magnete potuit. Sed capite Acûs
applicato Magneti, cuſpide virgæ, nunquam adhæſit virgæ, ſed
applicata Magneti manſit: idcirco prima fronte opinabar, cum aliis
Philoſophis Acum adhærere corpori, quod pluribus attingebat pun-
ctis, attamen erroneam hanc fuiſſe opinionem plura me docuerunt Ex-
perimenta, nam clavis, cujus planities magna, appoſita fuit plano Ma-
gnetis polo, adeo ut contactus in lata ſuperficie daretur, tum caput
alterius clavis rotundum applicatum fuit capiti rotundo prioris cla-
vis, ut contactus ambarum in puncto tantum fuerit, nihilo-
minus clavis ſecunda abſtulit primam a Magnete; inſtitui hoc Ex-
perimentum cum Cl. Hartſoekero, tum affirmante, ſe idem parado-
xon ſemper obſervaſſe, quod etiam adnotavit de la Hirius in L’Hiſt.
de L’Acad. Roy. A°. 1717. ratus, Ferrum eſſe fortiorem
Magnetem ad attrahendum Ferrum ipſo Lapide, hinc regulam fer-
ream adimere aliam a Magnete: Hoc tamen videtur nimis precario
aſſumtum, cum a Magnete præſtantiſſimo Ferrum vix viribus do-
natum adimit aliud Ferrum: præterea ita non ſolvitur difficultas,
quomodo Magnes debilior a fortiori abripiat Ferrum in Experimen-
to XLVII. Supponit quidem Philoſophus debiliorem Magnetem vi-
res acquirere a fortiori, ſed demonſtrandum foret debiliorem fieri
fortiorem ipſo Magnete præſtantiſſimo, quod an concipi concedive
queat vehementer dubito: Sunt hercle multiplicia Magnetum