125119LIBER V.
ſanitas:
quales &
generatio, &
corruptio eſſe uidẽtur.
An
hiſce qui ex cõtrarijs eſt: ut hiſce qui ex ſanitate, ei qui eſt è
morbo. An hiſce quo ad contraria pergitur: ut hiſce, quo
ad ſanitatem itur, ei quo ad morbũ acceditur. An hiſce, qui
eſt ex cõtrario, ei quo ad contrariũ itur: ut hiſce qui eſt ex
ſanitate, ei quo morbus petitur. An hiſce qui ex cõtrario in
cõtrariũ pergit, ei quo è cõtrario in cõtrarium itur: ut hiſ-
ce qui è ſanitate in morbum proficiſcitur, ei quo ex mor-
bo acquiritur ſanitas. Vnum enim horum modorum quen-
dam, aut plures eſſe neceſſe eſt: nõ fit enim ut alio modo mo
tus oppoſiti diſponantur. Is igitur qui eſt è contrario, non
eſt eicontrarius, quo in contrarium itur: ut is qui eſt ex ſa-
nitate, ei quo itur ad morbum: eſt enim unus, idemq́; , eſſe ta-
men ipſorum non idem eſt: quẽadmodum non idem eſt ex ſa
nitate mutari, atq; ad morbum. Neq; hiſce motus, qui eſt ex
contrario, ei contrarius eſt, qui ex contrario eſt: ſimul enim
accidit è contrario, & in contrarium, aut in mediũ ire: ſed
posterius de hiſce dicemus. Enimuerò in contrarium muta-
ri, cauſa potius contrarietatis eſſe uidebitur, quàm è cõtra-
rio mutari: hoc enim, abiectio contrarietatis: illud, aſſum-
ptio eſt. Dicitur ctiam quiſq; motus, ex eo potius in quod
itur, quàm ex eo, ex quo fit mutatio. Sanatio enim hiſce di
citur, quo acquiritur ſanitas. Aegrotatio hiſce, quo ad ægri
tudinẽ itur. Restat igitur hiſce, quo ad cõtraria pergitur:
& hiſce, quo ad cõtraria ex cõtrarijs itur. Forſitan igitur
fit, ut ij, quibus ad contraria proficiſcitur, & ex cõtrarijs
ſint, ſed eſſe fortaſſe non idem eſt: eundi inquam in ſanitatẽ,
at que ex morbo: & eundi in morbum, atque ex ſanitate.
Cùm autem à motu mutatio differat (ea nanq; mutatio mo-
tus eſt: qua ex ſubiecto in ſubiectũ itur) hiſce profectò
hiſce qui ex cõtrarijs eſt: ut hiſce qui ex ſanitate, ei qui eſt è
morbo. An hiſce quo ad contraria pergitur: ut hiſce, quo
ad ſanitatem itur, ei quo ad morbũ acceditur. An hiſce, qui
eſt ex cõtrario, ei quo ad contrariũ itur: ut hiſce qui eſt ex
ſanitate, ei quo morbus petitur. An hiſce qui ex cõtrario in
cõtrariũ pergit, ei quo è cõtrario in cõtrarium itur: ut hiſ-
ce qui è ſanitate in morbum proficiſcitur, ei quo ex mor-
bo acquiritur ſanitas. Vnum enim horum modorum quen-
dam, aut plures eſſe neceſſe eſt: nõ fit enim ut alio modo mo
tus oppoſiti diſponantur. Is igitur qui eſt è contrario, non
eſt eicontrarius, quo in contrarium itur: ut is qui eſt ex ſa-
nitate, ei quo itur ad morbum: eſt enim unus, idemq́; , eſſe ta-
men ipſorum non idem eſt: quẽadmodum non idem eſt ex ſa
nitate mutari, atq; ad morbum. Neq; hiſce motus, qui eſt ex
contrario, ei contrarius eſt, qui ex contrario eſt: ſimul enim
accidit è contrario, & in contrarium, aut in mediũ ire: ſed
posterius de hiſce dicemus. Enimuerò in contrarium muta-
ri, cauſa potius contrarietatis eſſe uidebitur, quàm è cõtra-
rio mutari: hoc enim, abiectio contrarietatis: illud, aſſum-
ptio eſt. Dicitur ctiam quiſq; motus, ex eo potius in quod
itur, quàm ex eo, ex quo fit mutatio. Sanatio enim hiſce di
citur, quo acquiritur ſanitas. Aegrotatio hiſce, quo ad ægri
tudinẽ itur. Restat igitur hiſce, quo ad cõtraria pergitur:
& hiſce, quo ad cõtraria ex cõtrarijs itur. Forſitan igitur
fit, ut ij, quibus ad contraria proficiſcitur, & ex cõtrarijs
ſint, ſed eſſe fortaſſe non idem eſt: eundi inquam in ſanitatẽ,
at que ex morbo: & eundi in morbum, atque ex ſanitate.
Cùm autem à motu mutatio differat (ea nanq; mutatio mo-
tus eſt: qua ex ſubiecto in ſubiectũ itur) hiſce profectò