Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
Scan
Original
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
pb
xlink:href
="
035/01/126.jpg
"
pagenum
="
86
"/>
<
figure
id
="
id.035.01.126.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/126/1.jpg
"
number
="
41
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.001353
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Remus in principio motus habeat
<
lb
/>
poſitionem A B C, ducaturque per
<
lb
/>
punctum C, in quo remi palmula
<
lb
/>
recta C G rectos efficiens angulos
<
lb
/>
in puncto G cum recta per quam ad
<
lb
/>
motum nauis ſcalmus B mouetur. </
s
>
<
s
id
="
id.001354
">Et
<
lb
/>
eadem recta C G producatur vſque
<
lb
/>
ad E, ita vt G E ſit æqualis rectæ
<
lb
/>
B A ( quæ eſt dimidium remi ) rur
<
lb
/>
ſus per punctum B ducatur recta Q
<
lb
/>
B F ad rectos cum ipſa B G, & in
<
lb
/>
Q B F incidant perpendiculares A
<
lb
/>
Q C F. </
s
>
<
s
id
="
id.001355
">Quoniam igitur triangu
<
lb
/>
lorum A B Q & F B C anguli,
<
lb
/>
qui ad B ad verticem oppoſiti ſunt
<
lb
/>
æquales, prop. 15. lib. 1. </
s
>
<
s
>& anguli qui ad Q & F recti ſunt, tum
<
lb
/>
latus A B lateri B C, ſunt enim dimidia remi, æquale eſt, erit &
<
lb
/>
latus A Q æquale lateri F C prop. 26. lib. 1. </
s
>
<
s
>Ipſi autem F C recta
<
lb
/>
B G, latus parallelogrammi oppoſitum, æqualis eſt prop. 34. lib. 1.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.001356
">A Q igitur erit æqualis ipſi B G ax. 1. </
s
>
<
s
id
="
id.001357
">Atque tantum ſpatium B
<
lb
/>
ſcalmus: quantum nauis. </
s
>
<
s
>ex antec. </
s
>
<
s
id
="
id.001359
">Et nauis tantum confecit quan
<
lb
/>
tum A caput remi ex hypotheſi. </
s
>
<
s
id
="
id.001360
">A autem conficit ſpatium A q.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Igitur B ſcalmus conficiet ſpatium B G. </
s
>
<
s
id
="
id.001361
">Et quia anguli ad G
<
lb
/>
recti ſunt, ideo cum ſcalmus peruenerit ad G, habebit remus A C
<
lb
/>
rectitudinis ſitum E C, quo in loco illius remigationis finis erit. </
s
>
<
s
id
="
id.001362
">Sic
<
lb
/>
igitur palmula C à loco ſuo dimota non fuit, quod demonſtrandum
<
lb
/>
erat. </
s
>
<
s
id
="
id.001363
">Cæterum Nonius hîc aduertit rectam G C minorem eſſe B C
<
lb
/>
remi dimidio, pro quantitate C T. </
s
>
<
s
id
="
id.001364
">Vnde concludit quo tempore
<
lb
/>
ſcalmus B transfertur in G, palmulam quidem C excurrere in
<
lb
/>
ipſam longitudinem C T. </
s
>
<
s
id
="
id.001365
">Sed neque antrorſum neque retrorſum,
<
lb
/>
quod Ariſtoteles puto vocauit antè, palmulam diuidere mare, quod
<
lb
/>
ſolum demonſtrare intendebat. </
s
>
<
s
id
="
id.001366
">vbi etiam aduertes lector ex hoc dia
<
lb
/>
grammate Nonij & cæteris lineam A L E à capite remi in hac
<
lb
/>
remigatione deſcriptam, non eſſe ſimplicem arcum: ſed duos, vnum
<
lb
/>
A L ex motu proprio remi circa B centrum: alterum L E ex motu
<
lb
/>
conſequente ſcalmi B motum. </
s
>
<
s
id
="
id.001367
">quod pulchrè conſentit cum his quæ
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>