Monantheuil, Henri de
,
Aristotelis Mechanica
,
1599
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 252
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 252
>
page
|<
<
of 252
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
pb
xlink:href
="
035/01/126.jpg
"
pagenum
="
86
"/>
<
figure
id
="
id.035.01.126.1.jpg
"
xlink:href
="
035/01/126/1.jpg
"
number
="
41
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
id.001353
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Remus in principio motus habeat
<
lb
/>
poſitionem A B C, ducaturque per
<
lb
/>
punctum C, in quo remi palmula
<
lb
/>
recta C G rectos efficiens angulos
<
lb
/>
in puncto G cum recta per quam ad
<
lb
/>
motum nauis ſcalmus B mouetur. </
s
>
<
s
id
="
id.001354
">Et
<
lb
/>
eadem recta C G producatur vſque
<
lb
/>
ad E, ita vt G E ſit æqualis rectæ
<
lb
/>
B A ( quæ eſt dimidium remi ) rur
<
lb
/>
ſus per punctum B ducatur recta Q
<
lb
/>
B F ad rectos cum ipſa B G, & in
<
lb
/>
Q B F incidant perpendiculares A
<
lb
/>
Q C F. </
s
>
<
s
id
="
id.001355
">Quoniam igitur triangu
<
lb
/>
lorum A B Q & F B C anguli,
<
lb
/>
qui ad B ad verticem oppoſiti ſunt
<
lb
/>
æquales, prop. 15. lib. 1. </
s
>
<
s
>& anguli qui ad Q & F recti ſunt, tum
<
lb
/>
latus A B lateri B C, ſunt enim dimidia remi, æquale eſt, erit &
<
lb
/>
latus A Q æquale lateri F C prop. 26. lib. 1. </
s
>
<
s
>Ipſi autem F C recta
<
lb
/>
B G, latus parallelogrammi oppoſitum, æqualis eſt prop. 34. lib. 1.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
id.001356
">A Q igitur erit æqualis ipſi B G ax. 1. </
s
>
<
s
id
="
id.001357
">Atque tantum ſpatium B
<
lb
/>
ſcalmus: quantum nauis. </
s
>
<
s
>ex antec. </
s
>
<
s
id
="
id.001359
">Et nauis tantum confecit quan
<
lb
/>
tum A caput remi ex hypotheſi. </
s
>
<
s
id
="
id.001360
">A autem conficit ſpatium A q.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Igitur B ſcalmus conficiet ſpatium B G. </
s
>
<
s
id
="
id.001361
">Et quia anguli ad G
<
lb
/>
recti ſunt, ideo cum ſcalmus peruenerit ad G, habebit remus A C
<
lb
/>
rectitudinis ſitum E C, quo in loco illius remigationis finis erit. </
s
>
<
s
id
="
id.001362
">Sic
<
lb
/>
igitur palmula C à loco ſuo dimota non fuit, quod demonſtrandum
<
lb
/>
erat. </
s
>
<
s
id
="
id.001363
">Cæterum Nonius hîc aduertit rectam G C minorem eſſe B C
<
lb
/>
remi dimidio, pro quantitate C T. </
s
>
<
s
id
="
id.001364
">Vnde concludit quo tempore
<
lb
/>
ſcalmus B transfertur in G, palmulam quidem C excurrere in
<
lb
/>
ipſam longitudinem C T. </
s
>
<
s
id
="
id.001365
">Sed neque antrorſum neque retrorſum,
<
lb
/>
quod Ariſtoteles puto vocauit antè, palmulam diuidere mare, quod
<
lb
/>
ſolum demonſtrare intendebat. </
s
>
<
s
id
="
id.001366
">vbi etiam aduertes lector ex hoc dia
<
lb
/>
grammate Nonij & cæteris lineam A L E à capite remi in hac
<
lb
/>
remigatione deſcriptam, non eſſe ſimplicem arcum: ſed duos, vnum
<
lb
/>
A L ex motu proprio remi circa B centrum: alterum L E ex motu
<
lb
/>
conſequente ſcalmi B motum. </
s
>
<
s
id
="
id.001367
">quod pulchrè conſentit cum his quæ
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>