Casati, Paolo, Terra machinis mota : dissertationes geometricae, mechanicae physicae hydrostaticae

Page concordance

< >
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="018/01/131.jpg" pagenum="117"/>
                <emph type="italics"/>
              an quam ex eo, quia innatans ſit, tellus ma­
                <lb/>
              neat, quemadmodum lignum vel aliquid tale
                <lb/>
              aliud; etenim horum ſuper aerem quidem ni­
                <lb/>
              hil natura aptum eſt manere, ſed ſuper aquam.
                <emph.end type="italics"/>
                <lb/>
              Id quod mihi in mentem reuocauit eadem
                <lb/>
              prorſus apud Senecam à me iam pridem le­
                <lb/>
              cta lib. 6. Nat. quæſt. </s>
              <s>cap. 6. terram videli­
                <lb/>
              cet totam, Thaletis opinione, ſubiecto hu­
                <lb/>
              more portari, & innatare, ita vt vndâ ſuſti­
                <lb/>
              neatur orbis velut aliquod grande nauigium. </s>
              <s>
                <lb/>
              Ex quo ille ab eodem Senecâ lib. 3. cap. 13.
                <lb/>
              reiectus non ſatis aptè terræ motuum cauſam
                <lb/>
              inferebat, perindè atque ſi nauigium hoc in­
                <lb/>
              natans concuteretur. </s>
              <s>Tum, quæ eſt phan­
                <lb/>
              taſmatum atque formarum menti inhæren­
                <lb/>
              tium mira connexio, vix cæperam tacitus
                <lb/>
              ridere commenticium ingentis huius nauigii
                <lb/>
              nullos in ſcopulos impacti tremorem, cum
                <lb/>
              in eius grauitatis conſiderationem delapſus
                <lb/>
              ſum: tenuique hac vellicatione excitatæ he­
                <lb/>
              ſterni noſtri congreſſus reliquiæ animo inſi­
                <lb/>
              dentes me protinus abripuerunt, & ſenſim
                <lb/>
              nec aduertentem deduxerunt ad eam cogi­
                <lb/>
              tationem, vt ſuſpicarer ex aquarum naturâ,
                <lb/>
              ad tellurem Archimedæis machinationibus
                <lb/>
              mouendam, ſubſidium aliquod comparari
                <lb/>
              poſſe. </s>
              <s>Plura illicò huic cogitato affinia iņ
                <lb/>
              mentem confusè & permixtè irruperunt, </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>