127121LIBER V.
CV m autẽ motui non ſolùm motus eſſe contrarius, ſed
Quies etiã uideatur, hoc definiamus oportet: abſolu-
11Hîc Ārift, vbi
de motuũ con-
trarietate de-
terminat, de
quietum con-
trarietate deter
minat: & pri-
m ò in motib@,
ſecund ò in mu
tationibus. tè nanq; motus motui contrariũ eſt. Opponitur autem &
quies, priuatio enim eſt: priuatio uerò quodãmodo contra-
ria dicitur. Quæ autẽ cuinam cõtraria eſt? an ei motui, qui
eſt in loco, ea quies eſt cõtraria: quæ eſt in loco? V erũ hoc
nũc ſimpliciter dicitur. Vtrũ enim hiſce motus, qui eſt ex
hoc, ei quieti quæ eſt hic opponatur: an hiſce quo ad hoc
itur? Patetigitur, cũ duobus in ſubiectis ſit ipſe motus, ei
quidẽ motui, ꝗ eſt ex hoc in cõtrariũ, oppoſitã eã eſſe quie-
tem quæ eſt in hoc. Ei uerò, qui eſt ad hoc, ecõtrario eã quæ
in cõtrario eſt. Simul autẽ hæ, & inter ſeſe ſunt contrariæ.
Etenim abſurdũ eſt, ſi motus quidem cõtrarij ſunt, quietes
uerò cõtrariæ non ſunt. Sunt autẽ eæ, quæ in cõtrarijs ſunt.
Ea nãq; quies, quæ eſt in ſanitate, ei quieti cõtraria eſt, quæ
eſt in morbo: & ei motui, quo ex ſanitate in morbũ itur: ei
nanq; quo è morbo itur in ſanitatẽ, cõtrariã eſſe, ſines egre
ditur ratiõis: motus enim in ipſum in quo ſtatur, profectio
potius eſt ad quietẽ, quã accidit fieri ſimul cum motu: hunc
autẽ aut illũ, eſſe cõtrariũ illi, neceſſe eſt: nõ enim ea quies,
quæ in albedine eſt, ei motui contraria eſt, quo ad ſanitatem
acceditur. Quibus autem nõ eſt cõtrarium, eorũ mutatio
quidẽ oppoſita eſt, ea quæ eſt ex ipſo ei, quæ eſt ad ipſum:
mot9 uerò nõ eſt: uelut ea, quæ eſt ex ente, ei quæ eſt ad ens.
Et quies quidẽ horum non eſt, mutationis autẽ uacuitas eſt.
Atq; ſi ſubiectũ quidẽ quippiã ſit, ea mutationis uacuitas,
quæ est in ente, ei quæ eſt in non ente contraria eſt. Si in id
quod haud eſt, nõ quippiã ſit, dubitauerit quiſpiã ſanè cui-
nam ſit cõtraria ea mutationis uacuitas, quæ eſt in ente, &
ſit´ ne quies? quod ſi eſt, aut non omnis quies motui
Quies etiã uideatur, hoc definiamus oportet: abſolu-
11Hîc Ārift, vbi
de motuũ con-
trarietate de-
terminat, de
quietum con-
trarietate deter
minat: & pri-
m ò in motib@,
ſecund ò in mu
tationibus. tè nanq; motus motui contrariũ eſt. Opponitur autem &
quies, priuatio enim eſt: priuatio uerò quodãmodo contra-
ria dicitur. Quæ autẽ cuinam cõtraria eſt? an ei motui, qui
eſt in loco, ea quies eſt cõtraria: quæ eſt in loco? V erũ hoc
nũc ſimpliciter dicitur. Vtrũ enim hiſce motus, qui eſt ex
hoc, ei quieti quæ eſt hic opponatur: an hiſce quo ad hoc
itur? Patetigitur, cũ duobus in ſubiectis ſit ipſe motus, ei
quidẽ motui, ꝗ eſt ex hoc in cõtrariũ, oppoſitã eã eſſe quie-
tem quæ eſt in hoc. Ei uerò, qui eſt ad hoc, ecõtrario eã quæ
in cõtrario eſt. Simul autẽ hæ, & inter ſeſe ſunt contrariæ.
Etenim abſurdũ eſt, ſi motus quidem cõtrarij ſunt, quietes
uerò cõtrariæ non ſunt. Sunt autẽ eæ, quæ in cõtrarijs ſunt.
Ea nãq; quies, quæ eſt in ſanitate, ei quieti cõtraria eſt, quæ
eſt in morbo: & ei motui, quo ex ſanitate in morbũ itur: ei
nanq; quo è morbo itur in ſanitatẽ, cõtrariã eſſe, ſines egre
ditur ratiõis: motus enim in ipſum in quo ſtatur, profectio
potius eſt ad quietẽ, quã accidit fieri ſimul cum motu: hunc
autẽ aut illũ, eſſe cõtrariũ illi, neceſſe eſt: nõ enim ea quies,
quæ in albedine eſt, ei motui contraria eſt, quo ad ſanitatem
acceditur. Quibus autem nõ eſt cõtrarium, eorũ mutatio
quidẽ oppoſita eſt, ea quæ eſt ex ipſo ei, quæ eſt ad ipſum:
mot9 uerò nõ eſt: uelut ea, quæ eſt ex ente, ei quæ eſt ad ens.
Et quies quidẽ horum non eſt, mutationis autẽ uacuitas eſt.
Atq; ſi ſubiectũ quidẽ quippiã ſit, ea mutationis uacuitas,
quæ est in ente, ei quæ eſt in non ente contraria eſt. Si in id
quod haud eſt, nõ quippiã ſit, dubitauerit quiſpiã ſanè cui-
nam ſit cõtraria ea mutationis uacuitas, quæ eſt in ente, &
ſit´ ne quies? quod ſi eſt, aut non omnis quies motui