Fabri, Honoré
,
Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur
,
1665
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
Scan
Original
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 248
>
page
|<
<
of 248
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001431
">
<
pb
pagenum
="
124
"
xlink:href
="
025/01/128.jpg
"/>
circa axèm Mundi moveri cenſeatur, Luna exiſtente in Æquatore, deſcri
<
lb
/>
bit planum circuli; at verò extra Æquatorem deſcribit ſuperficiem coni
<
lb
/>
acutioris, vel obtuſioris, pro majore vel minore Lunæ diſtantia ab Æqua
<
lb
/>
tore. </
s
>
<
s
id
="
s.001432
">Quintò, Maxima depreſſio in eo circulo ſemper eſt, in cujus planum,
<
lb
/>
& centrum, linea abſidum perpendiculariter cadit. </
s
>
<
s
id
="
s.001433
">Sextò, Diverſam quoque
<
lb
/>
mutationem inducere poteſt diverſus gradus caloris in aëre; nempe aër ca
<
lb
/>
lidior, rarior eſt & levior, frigidior verò; denſior & gravior, unde varij ef
<
lb
/>
fectus gravitationis, preſſionis, Lunatis humoris, motus, &c. </
s
>
<
s
id
="
s.001434
">Hinc fortè il
<
lb
/>
lud, quod à nonnullis adſtruitur, cum veritate conſentit; ſcilicet majores
<
lb
/>
cieri æſtus Luna in Aquarij Signo ſita; quia Luna in Plenilunio, in quo ma
<
lb
/>
jor æſtus conſideratur, ſi eſt in Aquario, Sol, cui opponitur, eſt in Leone,
<
lb
/>
tunc igitur maximè ardet æſtus ; aër igitur valdè calidus eſt; igitur rarus &
<
lb
/>
levis, vnde majore cum impreſſione, aër Superior, humorque Lunaris gra
<
lb
/>
vitant in inferiorem tractum; ſed hoc parum profectò, aut nihil ju
<
lb
/>
vat; nec cum obſervationibus conſentit; & quam vis dici poſſit, va
<
lb
/>
rietatem, quæ ex diverſis obſervationibus habetur, ad diverſum ter
<
lb
/>
ra tum tractum reduci poſſe; quia tamen non tantùm aër calidus, qui
<
lb
/>
ad terras proximè accedit conſideratur, nec is, qui prædicto climati re
<
lb
/>
ſpondet, ſed is totus quantus quantus eſt, qui versùs terræ centrum gravi
<
lb
/>
tat, nulla fortè inde mutatio induci videtur. </
s
>
<
s
id
="
s.001435
">Hæc ſunt, ni fallor, quæ
<
lb
/>
ſtando in præmiſſa hypotheſi, de mutationibus, quæ per annum fiunt in
<
lb
/>
Marino æſtu, dici poſſunt. </
s
>
<
s
id
="
s.001436
">Alterum reſtat, quod fortè paulò difficilioris
<
lb
/>
eſt operæ. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001437
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001438
"> Duo ſuggero, quæ mihi veniunt in mentem; primum
<
lb
/>
eſt, inter effectus diverſæ & inæqualis gravitationis aëris, recenſeri
<
lb
/>
poſſe ventum illum, qui cum æſtu conjunctus eſt, levis quidem, ſenſibi
<
lb
/>
lis tamen, vbi ſcilicet montium obices non obſtant, nec aliæ cau
<
lb
/>
ſæ obſunt, ab ortu versùs occaſum, de quo dubium eſſe nequit,
<
lb
/>
cùm longè faciliùs navigetur versùs occaſum, quàm verſus ortum; cùm
<
lb
/>
enim aër, Luna in Meridiano poſita, ſit minùs preſſus, haud dubiè le
<
lb
/>
vior eſt; igitur ab alio, qui versùs ortum eſt, vtpote graviore extruditur;
<
lb
/>
accedit, quòd altior eſt aër in O, quàm in F ; (
<
emph
type
="
italics
"/>
<
expan
abbr
="
ſeq.
">ſeque</
expan
>
Schem.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
) igitur versùs f
<
lb
/>
deſcendere poteſt. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001439
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Chryſocom.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001440
"> Sed cur potiùs aër, qui eſt in O, deſcendet in F, ab ortu ſcili
<
lb
/>
cet ad occaſum, quà is, qui eſt in N, versùs ortum; cùm eadem vtriuſque
<
lb
/>
ſit preſſio, gravitas, altitudo. </
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001441
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Auguſtin.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001442
"> Rem haud dubiè hoc argumento conficeres, ſi Luna
<
lb
/>
immota in I ſemper eſſet, ſed admiſſo illius motu versùs S aër N le
<
lb
/>
vius redditur, & aër O gravius; quid mirum ergo, ſi O prævaleat?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
id
="
s.001443
">Alterum fortè altioris indaginis eſſet; obiter tamen indicabo: nem
<
lb
/>
pe varij Autores referunt, vatias inundationes accidiſſe eo tempore,
<
lb
/>
quo varij Planetæ Conjuncti erant; cujus ratio ex præmiſſis facilè,
<
lb
/>
meo judicio, deducitur; Sit enim Luna I in principio Arietis, So
<
lb
/>
li conjuncta; Sint etiam Mercurius, Venus, Mars ibi conjuncti; ad-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>