Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

List of thumbnails

< >
121
121
122
122
123
123
124
124
125
125
126
126
127
127
128
128
129
129
130
130
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001431">
                <pb pagenum="124" xlink:href="025/01/128.jpg"/>
              circa axèm Mundi moveri cenſeatur, Luna exiſtente in Æquatore, deſcri­
                <lb/>
              bit planum circuli; at verò extra Æquatorem deſcribit ſuperficiem coni
                <lb/>
              acutioris, vel obtuſioris, pro majore vel minore Lunæ diſtantia ab Æqua­
                <lb/>
              tore. </s>
              <s id="s.001432">Quintò, Maxima depreſſio in eo circulo ſemper eſt, in cujus planum,
                <lb/>
              & centrum, linea abſidum perpendiculariter cadit. </s>
              <s id="s.001433">Sextò, Diverſam quoque
                <lb/>
              mutationem inducere poteſt diverſus gradus caloris in aëre; nempe aër ca­
                <lb/>
              lidior, rarior eſt & levior, frigidior verò; denſior & gravior, unde varij ef­
                <lb/>
              fectus gravitationis, preſſionis, Lunatis humoris, motus, &c. </s>
              <s id="s.001434">Hinc fortè il­
                <lb/>
              lud, quod à nonnullis adſtruitur, cum veritate conſentit; ſcilicet majores
                <lb/>
              cieri æſtus Luna in Aquarij Signo ſita; quia Luna in Plenilunio, in quo ma­
                <lb/>
              jor æſtus conſideratur, ſi eſt in Aquario, Sol, cui opponitur, eſt in Leone,
                <lb/>
              tunc igitur maximè ardet æſtus ; aër igitur valdè calidus eſt; igitur rarus &
                <lb/>
              levis, vnde majore cum impreſſione, aër Superior, humorque Lunaris gra­
                <lb/>
              vitant in inferiorem tractum; ſed hoc parum profectò, aut nihil ju­
                <lb/>
              vat; nec cum obſervationibus conſentit; & quam vis dici poſſit, va­
                <lb/>
              rietatem, quæ ex diverſis obſervationibus habetur, ad diverſum ter­
                <lb/>
              ra tum tractum reduci poſſe; quia tamen non tantùm aër calidus, qui
                <lb/>
              ad terras proximè accedit conſideratur, nec is, qui prædicto climati re­
                <lb/>
              ſpondet, ſed is totus quantus quantus eſt, qui versùs terræ centrum gravi­
                <lb/>
              tat, nulla fortè inde mutatio induci videtur. </s>
              <s id="s.001435">Hæc ſunt, ni fallor, quæ
                <lb/>
              ſtando in præmiſſa hypotheſi, de mutationibus, quæ per annum fiunt in
                <lb/>
              Marino æſtu, dici poſſunt. </s>
              <s id="s.001436">Alterum reſtat, quod fortè paulò difficilioris
                <lb/>
              eſt operæ. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001437">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001438"> Duo ſuggero, quæ mihi veniunt in mentem; primum
                <lb/>
              eſt, inter effectus diverſæ & inæqualis gravitationis aëris, recenſeri
                <lb/>
              poſſe ventum illum, qui cum æſtu conjunctus eſt, levis quidem, ſenſibi­
                <lb/>
              lis tamen, vbi ſcilicet montium obices non obſtant, nec aliæ cau­
                <lb/>
              ſæ obſunt, ab ortu versùs occaſum, de quo dubium eſſe nequit,
                <lb/>
              cùm longè faciliùs navigetur versùs occaſum, quàm verſus ortum; cùm
                <lb/>
              enim aër, Luna in Meridiano poſita, ſit minùs preſſus, haud dubiè le­
                <lb/>
              vior eſt; igitur ab alio, qui versùs ortum eſt, vtpote graviore extruditur;
                <lb/>
              accedit, quòd altior eſt aër in O, quàm in F ; (
                <emph type="italics"/>
                <expan abbr="ſeq.">ſeque</expan>
              Schem.
                <emph.end type="italics"/>
              ) igitur versùs f
                <lb/>
              deſcendere poteſt. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001439">
                <emph type="italics"/>
              Chryſocom.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001440"> Sed cur potiùs aër, qui eſt in O, deſcendet in F, ab ortu ſcili­
                <lb/>
              cet ad occaſum, quà is, qui eſt in N, versùs ortum; cùm eadem vtriuſque
                <lb/>
              ſit preſſio, gravitas, altitudo. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001441">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001442"> Rem haud dubiè hoc argumento conficeres, ſi Luna
                <lb/>
              immota in I ſemper eſſet, ſed admiſſo illius motu versùs S aër N le­
                <lb/>
              vius redditur, & aër O gravius; quid mirum ergo, ſi O prævaleat?
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.001443">Alterum fortè altioris indaginis eſſet; obiter tamen indicabo: nem­
                <lb/>
              pe varij Autores referunt, vatias inundationes accidiſſe eo tempore,
                <lb/>
              quo varij Planetæ Conjuncti erant; cujus ratio ex præmiſſis facilè,
                <lb/>
              meo judicio, deducitur; Sit enim Luna I in principio Arietis, So­
                <lb/>
              li conjuncta; Sint etiam Mercurius, Venus, Mars ibi conjuncti; ad-</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>