1circa axèm Mundi moveri cenſeatur, Luna exiſtente in Æquatore, deſcri
bit planum circuli; at verò extra Æquatorem deſcribit ſuperficiem coni
acutioris, vel obtuſioris, pro majore vel minore Lunæ diſtantia ab Æqua
tore. Quintò, Maxima depreſſio in eo circulo ſemper eſt, in cujus planum,
& centrum, linea abſidum perpendiculariter cadit. Sextò, Diverſam quoque
mutationem inducere poteſt diverſus gradus caloris in aëre; nempe aër ca
lidior, rarior eſt & levior, frigidior verò; denſior & gravior, unde varij ef
fectus gravitationis, preſſionis, Lunatis humoris, motus, &c. Hinc fortè il
lud, quod à nonnullis adſtruitur, cum veritate conſentit; ſcilicet majores
cieri æſtus Luna in Aquarij Signo ſita; quia Luna in Plenilunio, in quo ma
jor æſtus conſideratur, ſi eſt in Aquario, Sol, cui opponitur, eſt in Leone,
tunc igitur maximè ardet æſtus ; aër igitur valdè calidus eſt; igitur rarus &
levis, vnde majore cum impreſſione, aër Superior, humorque Lunaris gra
vitant in inferiorem tractum; ſed hoc parum profectò, aut nihil ju
vat; nec cum obſervationibus conſentit; & quam vis dici poſſit, va
rietatem, quæ ex diverſis obſervationibus habetur, ad diverſum ter
ra tum tractum reduci poſſe; quia tamen non tantùm aër calidus, qui
ad terras proximè accedit conſideratur, nec is, qui prædicto climati re
ſpondet, ſed is totus quantus quantus eſt, qui versùs terræ centrum gravi
tat, nulla fortè inde mutatio induci videtur. Hæc ſunt, ni fallor, quæ
ſtando in præmiſſa hypotheſi, de mutationibus, quæ per annum fiunt in
Marino æſtu, dici poſſunt. Alterum reſtat, quod fortè paulò difficilioris
eſt operæ.
bit planum circuli; at verò extra Æquatorem deſcribit ſuperficiem coni
acutioris, vel obtuſioris, pro majore vel minore Lunæ diſtantia ab Æqua
tore. Quintò, Maxima depreſſio in eo circulo ſemper eſt, in cujus planum,
& centrum, linea abſidum perpendiculariter cadit. Sextò, Diverſam quoque
mutationem inducere poteſt diverſus gradus caloris in aëre; nempe aër ca
lidior, rarior eſt & levior, frigidior verò; denſior & gravior, unde varij ef
fectus gravitationis, preſſionis, Lunatis humoris, motus, &c. Hinc fortè il
lud, quod à nonnullis adſtruitur, cum veritate conſentit; ſcilicet majores
cieri æſtus Luna in Aquarij Signo ſita; quia Luna in Plenilunio, in quo ma
jor æſtus conſideratur, ſi eſt in Aquario, Sol, cui opponitur, eſt in Leone,
tunc igitur maximè ardet æſtus ; aër igitur valdè calidus eſt; igitur rarus &
levis, vnde majore cum impreſſione, aër Superior, humorque Lunaris gra
vitant in inferiorem tractum; ſed hoc parum profectò, aut nihil ju
vat; nec cum obſervationibus conſentit; & quam vis dici poſſit, va
rietatem, quæ ex diverſis obſervationibus habetur, ad diverſum ter
ra tum tractum reduci poſſe; quia tamen non tantùm aër calidus, qui
ad terras proximè accedit conſideratur, nec is, qui prædicto climati re
ſpondet, ſed is totus quantus quantus eſt, qui versùs terræ centrum gravi
tat, nulla fortè inde mutatio induci videtur. Hæc ſunt, ni fallor, quæ
ſtando in præmiſſa hypotheſi, de mutationibus, quæ per annum fiunt in
Marino æſtu, dici poſſunt. Alterum reſtat, quod fortè paulò difficilioris
eſt operæ.
Auguſtin.
Duo ſuggero, quæ mihi veniunt in mentem; primum
eſt, inter effectus diverſæ & inæqualis gravitationis aëris, recenſeri
poſſe ventum illum, qui cum æſtu conjunctus eſt, levis quidem, ſenſibi
lis tamen, vbi ſcilicet montium obices non obſtant, nec aliæ cau
ſæ obſunt, ab ortu versùs occaſum, de quo dubium eſſe nequit,
cùm longè faciliùs navigetur versùs occaſum, quàm verſus ortum; cùm
enim aër, Luna in Meridiano poſita, ſit minùs preſſus, haud dubiè le
vior eſt; igitur ab alio, qui versùs ortum eſt, vtpote graviore extruditur;
accedit, quòd altior eſt aër in O, quàm in F ; (ſeque Schem.) igitur versùs f
deſcendere poteſt.
eſt, inter effectus diverſæ & inæqualis gravitationis aëris, recenſeri
poſſe ventum illum, qui cum æſtu conjunctus eſt, levis quidem, ſenſibi
lis tamen, vbi ſcilicet montium obices non obſtant, nec aliæ cau
ſæ obſunt, ab ortu versùs occaſum, de quo dubium eſſe nequit,
cùm longè faciliùs navigetur versùs occaſum, quàm verſus ortum; cùm
enim aër, Luna in Meridiano poſita, ſit minùs preſſus, haud dubiè le
vior eſt; igitur ab alio, qui versùs ortum eſt, vtpote graviore extruditur;
accedit, quòd altior eſt aër in O, quàm in F ; (ſeque Schem.) igitur versùs f
deſcendere poteſt.
Chryſocom.
Sed cur potiùs aër, qui eſt in O, deſcendet in F, ab ortu ſcili
cet ad occaſum, quà is, qui eſt in N, versùs ortum; cùm eadem vtriuſque
ſit preſſio, gravitas, altitudo.
cet ad occaſum, quà is, qui eſt in N, versùs ortum; cùm eadem vtriuſque
ſit preſſio, gravitas, altitudo.
Auguſtin.
Rem haud dubiè hoc argumento conficeres, ſi Luna
immota in I ſemper eſſet, ſed admiſſo illius motu versùs S aër N le
vius redditur, & aër O gravius; quid mirum ergo, ſi O prævaleat?
Alterum fortè altioris indaginis eſſet; obiter tamen indicabo: nem
pe varij Autores referunt, vatias inundationes accidiſſe eo tempore,
quo varij Planetæ Conjuncti erant; cujus ratio ex præmiſſis facilè,
meo judicio, deducitur; Sit enim Luna I in principio Arietis, So
li conjuncta; Sint etiam Mercurius, Venus, Mars ibi conjuncti; ad-
immota in I ſemper eſſet, ſed admiſſo illius motu versùs S aër N le
vius redditur, & aër O gravius; quid mirum ergo, ſi O prævaleat?
Alterum fortè altioris indaginis eſſet; obiter tamen indicabo: nem
pe varij Autores referunt, vatias inundationes accidiſſe eo tempore,
quo varij Planetæ Conjuncti erant; cujus ratio ex præmiſſis facilè,
meo judicio, deducitur; Sit enim Luna I in principio Arietis, So
li conjuncta; Sint etiam Mercurius, Venus, Mars ibi conjuncti; ad-