137LIBER I.
unum, ut uestimentum, ac tunica, fit ut Heracliti ſenten-
tiam dicant. Eadem enim erit, boni malí que ratio: & non
boni, ac boni: quare idem erit bonum, atque non bonum, &
homo, ac equus idem: & homo atque non homo. At ſermo
ipſorum non unum ea quæ ſunt, ſed nibil aſſerit eſſe: &
eadem inſuper ratio qualitatis, ac quantitatis erit. At enim
posteri quoque perinde atq; ueteres turbabantur, ne ipſis
eueniat, ut res eædem ſimul ſint unum & plura. Quapro-
pter alij, eſt ipſum, auferebant, uti Lycophron, alij dictio-
nem transformabant, hominem non album eſſe dicentes,
ſed albere: neque ambulantem eſſe, ſed ambulare: ne ipſum
eſt adiungentes, id quod eſt unum: eſſe multa aſſerant: quaſi
11Vnũ actu eſt,
cũ non eſt alte,
rius pars: pote-
ſtate verò (id
eſt, potentia)
quãdiu eſt alte
rius pars. id quod eſt unum, aut id quod eſt, unicè diceretur. Multa
uerò ſunt ea, quæ ſunt. autratione: nam aliud eſt album,
aliud muſicum, ratione: idem autem eſt utrunque, ipſum
igitur unum, plura nimirum eſt. Aut diuiſione, ut totum,
ac partes. Sed hocloco iam hæſitabant, atq; ipſum unum,
multa eſſe iam fatebantur, perinde quaſi non poſſet idem,
unum, ac plura eſſe, non tamen ea quæ opponuntur. Eſt
enim ipſum unum, & potentia, & etiam actu. Hoc igitur
modo nobis aduerſus hanc ſententiam proferentibus, ea
quæ ſunt, non poſſe unum eſſe, uidentur.
tiam dicant. Eadem enim erit, boni malí que ratio: & non
boni, ac boni: quare idem erit bonum, atque non bonum, &
homo, ac equus idem: & homo atque non homo. At ſermo
ipſorum non unum ea quæ ſunt, ſed nibil aſſerit eſſe: &
eadem inſuper ratio qualitatis, ac quantitatis erit. At enim
posteri quoque perinde atq; ueteres turbabantur, ne ipſis
eueniat, ut res eædem ſimul ſint unum & plura. Quapro-
pter alij, eſt ipſum, auferebant, uti Lycophron, alij dictio-
nem transformabant, hominem non album eſſe dicentes,
ſed albere: neque ambulantem eſſe, ſed ambulare: ne ipſum
eſt adiungentes, id quod eſt unum: eſſe multa aſſerant: quaſi
11Vnũ actu eſt,
cũ non eſt alte,
rius pars: pote-
ſtate verò (id
eſt, potentia)
quãdiu eſt alte
rius pars. id quod eſt unum, aut id quod eſt, unicè diceretur. Multa
uerò ſunt ea, quæ ſunt. autratione: nam aliud eſt album,
aliud muſicum, ratione: idem autem eſt utrunque, ipſum
igitur unum, plura nimirum eſt. Aut diuiſione, ut totum,
ac partes. Sed hocloco iam hæſitabant, atq; ipſum unum,
multa eſſe iam fatebantur, perinde quaſi non poſſet idem,
unum, ac plura eſſe, non tamen ea quæ opponuntur. Eſt
enim ipſum unum, & potentia, & etiam actu. Hoc igitur
modo nobis aduerſus hanc ſententiam proferentibus, ea
quæ ſunt, non poſſe unum eſſe, uidentur.
Quòd non ſit difficile, vt quis ſoluat rationes Parmenidis,
& Meliſsi. Nam hic quidem vtroque peccat, & Forma, &
Materia ſyllogiſtica, quatenus & falfum ponit principium,
& forma vtitur vitioſa. Parmenidis autem ratio concludit
quidem, ſed aliud quàm ipſainſtituat.
& Meliſsi. Nam hic quidem vtroque peccat, & Forma, &
Materia ſyllogiſtica, quatenus & falfum ponit principium,
& forma vtitur vitioſa. Parmenidis autem ratio concludit
quidem, ſed aliud quàm ipſainſtituat.
CAP. III.
_AT_ qui neq;
difficile eſt ea ſoluere, quibus illi homines
hanc ſuam ſententiã ostendebant. Vterq; enim con-
tendendo ratiocinatur, & Parmenides, & Meliſſus: nam
falſa ſumunt, & rationes forma uitioſas efficiunt. Melißi
tamen ratio magis eſt inepta, neque ullam
hanc ſuam ſententiã ostendebant. Vterq; enim con-
tendendo ratiocinatur, & Parmenides, & Meliſſus: nam
falſa ſumunt, & rationes forma uitioſas efficiunt. Melißi
tamen ratio magis eſt inepta, neque ullam