Casati, Paolo, Terra machinis mota : dissertationes geometricae, mechanicae physicae hydrostaticae
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="018/01/135.jpg" pagenum="121"/>
              ampliſsimis igitur lacuum marium que alueis
                <lb/>
              quantùm illa aſcendat, quod ſphæricam ſu­
                <lb/>
              perficiem corrumpat? </s>
              <s>Sed nec aquam om­
                <lb/>
              ninò ſponte dixerim in fiſtulâ aſcenderę
                <lb/>
              Quando enim fiſtula deprimitur, vt aquæ
                <lb/>
              immergatur, vtique ſubiectus aër premitur,
                <lb/>
                <arrow.to.target n="note60"/>
                <lb/>
              & locum ſubeunti fiſtulæ concedens, quâ
                <lb/>
              patet via, recedit, vt locum ſuppleat à fiſtu­
                <lb/>
              lâ deorſum motâ relictum. </s>
              <s>Sicut autem
                <lb/>
              aër, cui corpus in motu occurrit, comprimi­
                <lb/>
              tur, ita is, qui ponè eſt, paululum diſtrahi­
                <lb/>
              tur ac rareſcit; hic verò ad ingenium rediens
                <lb/>
              proximum aërem attrahit ad ſupplendum
                <lb/>
              locum à fiſtulâ relictum; cumque nullus
                <lb/>
              ſubiectus aër tam in promptu ſit, quàm is
                <lb/>
              qui fiſtulæ cauitatem implet, hic exfugitur;
                <lb/>
              atque adeò cum aér fiſtulæ ſurſum mouea­
                <lb/>
              tur, ſubiectus aër compreſſus in fiſtulæ caui­
                <lb/>
              tatem ſuccedit, per quam faciliùs elabitur,
                <lb/>
              ac per impulſionem, aut compreſſionem
                <lb/>
              contigui aëris, qui lateribus adiacet. </s>
              <s>Por­
                <lb/>
              rò ea eſt fluidorum corporum natura, vt
                <lb/>
              conceptum ex motu impetum, etiam intrà
                <lb/>
              homogeneum corpus, non ita facilè remit­
                <lb/>
              tant; quemadmodum in aquâ colore aliquo
                <lb/>
              infectâ intrà aliam aquam leuiſſimè effusâ
                <lb/>
              videre eſt. </s>
              <s>Hinc eſt aërem ſurſum in fiſtulâ
                <lb/>
              incitatum ex concepto impetu tantiſper per­</s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>