Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665
page |< < of 248 > >|
1vera elevatio licèt aliquem aquarum motum dicat, non tamen ita acci­
pienda eſt, vt aqua à circulo maximæ preſſionis ad punctum maximæ ele­
vationis excurrat, totumque illud ſpatium conficiat, ſed vt pars aquæ aliam
partem pellat, & hæc aliam; cogita veſicam aqua plenam, quam vel ma­
nu, vel fune in ſpiras acto ſtringis, ac proinde temporis ferè momento tu­
mor attollitur, quod certè per motum obtineri non poſſet.
Tertiò, per
motum aquam elevatam versùs litus excurrere, & averſis ire fluminibus,
ad inſtar majoris cujuſdam dolij; vbi enim litore altior eſt, in litus exun­
dat; idem dico de ſuprema fluminum ſuperficie: & hæc eſt ratio cur
aqua, per æſtum exundet, quia cum prædictæ preſſionis vi, etiam ver­
sùs oram & litus extollatur, in litus ipſum, quod inferius eſt, & in ſub­
jacentis fluminis alveum excurrit, ſublata verò preſſione, aqua illa,
quæ priùs exundarat in litus, cum ſit altius ipſa maris, poſtquam detu­
muit, ſuperficie, versùs ipſum mare refluit.
Quartò, Majorem arcum
vtilem plùs, minorem verò minùs præſtare; præſertim cùm ſuo modo
accedat ratio vectis, ſicuti brevior baculus difficiliùs curvatur, quàm
longior; hinc major arcus minorem ſuperat, & major ſuperficies aquæ
ex præſatis arcubus conſtans vincit minorem ex arcubus etiam conſtan­
tem; ſunt autem hujuſmodi arcus paralleli circulo maximæ preſſionis;
& cum in ſingulis punctis circuli vtilis, æqualis preſſio cenſeatur, inæ­
qualitas preſſionis directæ accipienda eſt in arcubus ad angulos rectos
ſecantibus prædictos preſſionum arcus.
Quintò, Suppono ad aquam extru­
dendam, per anguſtiorem alveum, ſeu canalem, minorem preſſionis vim de­
ſiderari, vt conſtat ex doctrina motuum; nempe major mobilis, ſeu moven­
di corporis moles motui magis reſiſtit.
Auguſtin. Cuncta hæc ſatis intelligo; ſtatuo enim globum iſtum in
ſitu Sphæræ rectæ; ita vt axis & poli ſint in plano horizontis; aſſum­
ptoque ſupremo globi puncto, ſeu vertice, illius horizon, qui per Po­
los deſcribitur, eſtque vnus ex Meridianis & diſtat à puncto aſſumpto
90. grad. circulus maximæ preſſionis erit, cui ſi omnes parallelos acci­
piam, omnes circulos preſſionum habeo, & probè diſtinguo arcus
vtiles ab inutilibus, & portionem ſuperficiei ab vtilibus rectam, ſeu
occupatam, ab alia; quæ profectò quantum varia ſit, cùm hinc expli­
cetur, illinc contrahatur, inde versùs Ortum, hinc versùs Boream ex­
currat ſatis patet.
Vt autem majoris, vel minoris vim definiam, ratio­
ne ſcilicet puncti aſſumpti, initio ducto ab horizonte, ſeu circulo ma­
ximæ preſſionis, conſidero ac metior ſuperficiem vtilem (ſic eam vo­
co, quam arcus vtiles occupant) pro cujus diverſo ſitu, & diver­
ſa extenſione, diverſa ſequitur preſſio & elevatio in puncto aſſum­
pto Æquatoris; Hoc ſat benè intelligo; vellem tantùm, vt illud quod
vltimo loco adſtruxiſti, de aqua in anguſtias redacta paulò fuſiùs ex­
plicares.
Antim. Per me licet; ſupponamus ita extrudi per canalem ADH.
vt altitudo alvei pleni ſit AC, latitudo verò initio ſit AB, ſed qui
retenta eadem altitudine, contrahatur ſecundùm latitudinem, ac proin-

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index