Guevara, Giovanni di
,
In Aristotelis mechanicas commentarii
,
1627
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 303
>
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 303
>
page
|<
<
of 303
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
id
="
N10019
">
<
p
id
="
N139E1
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N13A26
">
<
pb
pagenum
="
122
"
xlink:href
="
005/01/130.jpg
"/>
reſiſtat lationi, ſicut ipſius proræ immerſioni, quæ contra
<
lb
/>
naturam ligni ſequeretur ex declinatione mali. </
s
>
<
s
id
="
N13A3E
">Accedit
<
lb
/>
quia neque pars carinæ, quæ eſt à malo ad puppim poſſet
<
lb
/>
eleuari; tum propter grauitatem puppis, quæ ſe habet tan
<
lb
/>
quam onus in extremo vectis,
<
expan
abbr
="
ibiq.
">ibique</
expan
>
maximè præponderat
<
lb
/>
impulſui contrario; tum propter naturalem reſiſtentiam ca
<
lb
/>
rinæ
<
expan
abbr
="
totiusq.
">totiusque</
expan
>
fundi ne ſeparetur ab aqua, cui connaturalius
<
lb
/>
ligna præſertim plana adhærent; vt patet ex difficultate,
<
lb
/>
qua ſupernatantes tabulæ extrahuntur ex aqua. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N13A57
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N13A59
">Secundum vtramque igitur vectis rationem, quam malus
<
lb
/>
participat, nauem promouet in anteriora, abſque eo, quod
<
lb
/>
verſus proram inclinetur, ſed tantum præmat, eo pacto, quo
<
lb
/>
diximus, in ſitu vnde è foramine exit. </
s
>
<
s
id
="
N13A62
">Quare non rectè Bal
<
lb
/>
dus ſecundam vectis rationem in malo admittens, primam
<
lb
/>
ab Ariſtotele allatam impugnat. </
s
>
<
s
id
="
N13A69
">Ex eo quod ſi malus talis
<
lb
/>
vectis vim haberet, vento validè impellente, aut ſequeretur
<
lb
/>
fractio ipſius mali ad ſedem, aut inclinatio verſus proram
<
lb
/>
cum immerſione ipſius proræ, & eleuatione puppis: Siqui
<
lb
/>
dem nec probat ſequelam, nec id ipſum, quod damnat de
<
lb
/>
uitat iuxta ſecundam vectis rationem quam approbat, vt
<
lb
/>
per ſe patet. </
s
>
<
s
id
="
N13A78
">
<
expan
abbr
="
Immeritoq.
">Immeritoque</
expan
>
proinde ſimul recurrit ad maio
<
lb
/>
rem infeſtationem ventorum, quam experimur in locis ſubli
<
lb
/>
mioribus, vt cauſam afferat propter quam, cum ſublimior
<
lb
/>
fuerit antenna, citius
<
expan
abbr
="
nauigiũ
">nauigium</
expan
>
ſpiritu flante moueatur. </
s
>
<
s
id
="
N13A88
">Nam
<
lb
/>
& cauſam quam Ariſtoteles tradit manifeſtam habemus; &
<
lb
/>
non ſemper verum eſt, quod ipſe de vento aſſumit, maximè
<
lb
/>
in tam parua diſtantia, & loco non minus expoſito. </
s
>
</
p
>
<
p
id
="
N13A91
"
type
="
main
">
<
s
id
="
N13A93
">Denique ex his expediri etiam poteſt alia quæſtio, cur
<
lb
/>
nimirum fluctuante aliquantulum mare, ac minimè velis
<
lb
/>
munito, aut progrediente nauigio, quo altius ſublimatur an
<
lb
/>
tenna, minus ipſum commoueatur; vt in ſtatione nauium at
<
lb
/>
que triremium extra portum ſolet contingere. </
s
>
<
s
id
="
N13A9E
">Etenim
<
lb
/>
iuxta prædicta facilè reſpondetur, tunc quoque malum, ve
<
lb
/>
ctis rationem habere, altero in extremo ſuffulti prope na
<
lb
/>
uis carinam: antennam verò oneris vicem ſubire, ac mare
<
lb
/>
fluctuans, potentiæ mouentis, cuius virtus mediante naui-</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>