Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Table of figures
<
1 - 30
[out of range]
>
<
1 - 30
[out of range]
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
111
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg926
"/>
<
lb
/>
etenim affirmatione ſignificatur. </
s
>
<
s
>Nam, quod inquiunt
<
expan
abbr
="
infinitũ
">infinitum</
expan
>
dici tam de eo quod eſt, quàm de
<
lb
/>
eo quod non eſt, non pertinet ad
<
expan
abbr
="
ſubiectũ
">ſubiectum</
expan
>
enunciationis quod negatione exprimitur, ſed ad illud
<
lb
/>
quod ab ipſo ſignificatur, & vt dici conſueuit, pro quo ſupponit: tollit enim
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
album
<
expan
abbr
="
albedinẽ
">albedinem</
expan
>
.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>non hominem de quo prædicatur. </
s
>
<
s
>& id eſſe aliquid poteſt. </
s
>
<
s
>Reliqua, quòd globoſum &
<
expan
abbr
="
vnũ
">vnum</
expan
>
ſit,
<
lb
/>
atque idem non mobile communiter contra reliquos eiuſdem ſectæ philoſophos anteà peracta
<
lb
/>
ſunt. </
s
>
<
s
>Rationes illas extremas Parmenidis à
<
expan
abbr
="
quibuſdã
">quibuſdam</
expan
>
auctoribus Græcis fuiſſe defenſas ſignificat
<
lb
/>
Ariſtoteles, ſiquidem ijs implicati manus dederint, & verè concludi conceſſerint. </
s
>
<
s
>Itaque Plato
<
lb
/>
quod erat præter ens non ens, ideſt, nihil eſſe dicebat, & poſterior illa ratio, quæ è
<
foreign
lang
="
grc
">δικοτομιας</
foreign
>
af
<
lb
/>
fertur; reſoluatur in quaſdam magnitudines inſectiles à Platone, Xenocrate, & Zenone, vnde
<
lb
/>
efficiatur & ipſum totum in infinitum ſecari poſſe bifariam, & nihilominus vnum remanere.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Quocirca philoſophus eleuat hunc conatum monſtrans etiam ſi detur Parmenidi præter ens eſſe
<
lb
/>
non ens, & contradicentia ſimul conſiſtere non poſſe;
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
idcirco effici, vt
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
ens ſit nihil; quandò
<
lb
/>
poteſt eſſe
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
ens quodammodo quod eſt aliquid. </
s
>
<
s
>Rurſus oſtendit neque illud ſequi. </
s
>
<
s
>Si nihil eſt
<
lb
/>
præter ens, omnia fore vnum: nanque ipſi vnum ponunt
<
foreign
lang
="
grc
">αὐτὸ τὸ ὄν</
foreign
>
, ideſt, ens ipſum; id verò
<
lb
/>
valet idem ac
<
foreign
lang
="
grc
">ὅπερ ὄν</
foreign
>
, ideſt, verè vnum, alia multa ſunt, quę non ſunt ſimpliciter & verè vna, ſed
<
lb
/>
quodammodo. </
s
>
<
s
>Proinde multa ſunt ea quę ſunt. </
s
>
<
s
>Verùm quia locus ille ſalebroſus eſt, nec (vt mea
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg927
"/>
<
lb
/>
fert opinio) conuenienter tralatus ab interpretibus non grauabor hic item aliquam lucem illi af
<
lb
/>
ferre. </
s
>
<
s
>Gręca verba ſunt huiuſmodi. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
<
foreign
lang
="
grc
">Aλλὰ τὸ οπερ ὄν τι ἒστω μηδενὶ συμβεβηκὸς, καὶ καθ' οὓ ἄμφω
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg928
"/>
<
lb
/>
καὶ ἑκάτερον, καὶ τὸ ἐκ τούτου λεγέθω. </
foreign
>
</
s
>
<
s
>
<
foreign
lang
="
grc
">ἐξ ἀδιαρέτων ἄρα τὸ πᾶν. </
foreign
>
</
s
>
<
s
>
<
foreign
lang
="
grc
">*Eνιοι δὲ ἐνέδοσαν τοῖς λό
<
lb
/>
γοις ἀμφοτέροις τῷ μὲν ὅτι πάντα ἓν, εἰ τὸ ὂν ἕν σημαίνει, ὅτι ἐστὶ τὸ μὴ ὂν, τῷ δὲ ἐκ τῆς διχο
<
lb
/>
τομίας ἄρμα ποιήσαντες τὰ μεγέθη. </
foreign
>
</
s
>
<
s
>
<
foreign
lang
="
grc
">φηνερὸν δὲ, καὶ ὅτι οὐκ ἀμηθὲς, ὡς εἰ ἓν σημαίνει τὸ ὄν, καὶ
<
lb
/>
μὴ οἷόν τε ἃμα τὴν ἀντιφασὶν εἶναι, οὐκ ἔσται οὐδὲν μὴ ὂν, οὐδὲν γὰρ κωλύει μὴ ἁπλῶς, ἁμὰ μὴ ὅν τε
<
lb
/>
εἶναι τὸ μὴ ὂν</
foreign
>
. </
s
>
<
s
>“ Sed quod verè eſt, eſto accidens nulli, & de quo ambo”, ideſt, [ſeparatim genus &
<
lb
/>
differentia,] & quod ex his [quę eſt definitio quæ ex genere & differentia
<
expan
abbr
="
cõflatur
">conflatur</
expan
>
. </
s
>
<
s
>careant enim
<
lb
/>
magnitudine; aliter enim erunt plura non vnum.] ergo omne quod eſt, erit ex indiuiduis. </
s
>
<
s
>Hoc
<
lb
/>
planè ſequitur ex anteà conſtitutis, quia ſcilicet vnum erit ſimpliciter, & vt verè ens, atque ſub
<
lb
/>
ſtantia: infertur autem à Gręcis, vt communiter item à Parmenide concluſum. </
s
>
<
s
>Proinde ſequitur.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>“Quidam verò manus dederunt vtrique rationi, huic quidem, quòd omnia vnum”, ſi ens vnum ſi
<
lb
/>
gnificat, quòd erit non ens, [ideſt nihil] ei verò quę colligitur ab Ariſt. </
s
>
<
s
>ex ſectione in duas partes,
<
lb
/>
ſtatuentes indiuiduas magnitudines; proptereà ſic vertimus
<
expan
abbr
="
vtẽtes
">vtentes</
expan
>
diſiunctione
<
foreign
lang
="
grc
">τῷ δὲ</
foreign
>
, huic
<
expan
abbr
="
autẽ
">autem</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg929
"/>
<
lb
/>
[illi ſcilicet quam ſuperius attulit ipſe Ariſt.]
<
foreign
lang
="
grc
">ἐκ διχομίᾳ</
foreign
>
, ideſt, ex ſectione in duas partes indiui
<
lb
/>
duas facientes magnitudines, quaſi dicant etiam ſi ſit ex indiuiduis; & quantum eſſe poterit, & ni
<
lb
/>
hilominus vnum. </
s
>
<
s
>Planum igitur quòd neque verum, quòd ſi vnum ſignificat ens & contradicen
<
lb
/>
tia ſimul conſiſtere nequeunt [quę vtraque ponuntur à Parmenide] non erit nihil non ens. [ſed
<
lb
/>
aliquid nihilominus.] “Nihil enim prohibet non ens non eſſe ſimpliciter non ens. [ideſt nihil]
<
lb
/>
ſed poterit aliquid eſſe.” Hæc ſanè profeſſus eſt Plato. </
s
>
<
s
>Quanquam ipſe fortè ænigmaticè rerum
<
lb
/>
eſſentias indicauit, cùm quibus impartibilis vnitas iuncta foret, & more conſuero, vt liber ille ad
<
lb
/>
monet, cui Timęo titulus eſt in quo multa myſteria velauit notionibus mathematicis, etiam ma
<
lb
/>
gnitudinibus hiſce indiuiduis eſſentiarum vires occultauit. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
ſic de cæteris audeo dicere. </
s
>
<
s
>Nunc
<
lb
/>
facilè apparet, quàm irritus & inanis ſit
<
expan
abbr
="
eorũ
">eorum</
expan
>
conatus qui veterum ſententias dirigere voluerunt:
<
lb
/>
faciunt enim hęc corpora quæ ponunt, vnum. </
s
>
<
s
>Neque eſt, quòd quiſpiam acerbi animi vitio notet
<
lb
/>
Ariſtotelem, quòd illos impudenter inſimulet. </
s
>
<
s
>Nam ſimul etiam
<
emph
type
="
sup
"/>
b
<
emph.end
type
="
sup
"/>
<
expan
abbr
="
Hippocratẽ
">Hippocratem</
expan
>
,
<
expan
abbr
="
Platonẽ
">Platonem</
expan
>
,
<
expan
abbr
="
Galenũ
">Galenum</
expan
>
,
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg930
"/>
<
lb
/>
& M. Tullium ad quorum manus veterum ſcripta peruenere, eiuſdem criminis accuſabit. </
s
>
<
s
>Neque
<
lb
/>
eſt, quòd quiſquam obiiciat eos è numero phyſicorum fuiſſe ex punctos, aut quòd
<
expan
abbr
="
aliqñ
">aliquando</
expan
>
fateatur
<
lb
/>
Ariſt. </
s
>
<
s
>eos de
<
expan
abbr
="
rerũ
">rerum</
expan
>
natura non fuiſſe locutos, ſed de alia ſubſtantia; quapropter arbitremur
<
expan
abbr
="
ipſorũ
">ipſorum</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg931
"/>
<
lb
/>
verba aliud ſonare, ac vulgò exiſtimetur. </
s
>
<
s
>Nam de ſubſtantia ſenſili disserunt: ſed enim illi tales
<
lb
/>
proprietates attribuunt, quæ alij ſubſtantiæ, ac ſenſili
<
expan
abbr
="
cõueniunt
">conueniunt</
expan
>
, nihilominus illis ignotę,
<
expan
abbr
="
ſiquidẽ
">ſiquidem</
expan
>
<
lb
/>
nullam aliam ipſi ſubſtantiam nouerint ſupra ſenſilem. </
s
>
<
s
>Nam
<
expan
abbr
="
quẽ
">quem</
expan
>
Parmenides ipſe Deum vocat,
<
lb
/>
non eſt illa ſubſtantia quæ ab omni materiæ concretione libera ſit, ſed
<
expan
abbr
="
cõtinens
">continens</
expan
>
ardore lucis orbis
<
lb
/>
qui cingit cęlum, Stephanen appellat. </
s
>
<
s
>planè verum illud eſt, ipſum in eo differre à Meliſſo, quòd
<
lb
/>
ille vnum accipit, quod pertinet ad materiam; ipſe verò vnum ſpectat, quòd eſt formę:
<
expan
abbr
="
tñ
">tantum</
expan
>
ſubſtan
<
lb
/>
tiam
<
expan
abbr
="
ſeparatã
">ſeparatam</
expan
>
non attigit. </
s
>
<
s
>id effecit, vt cùm exquireret principia rerum ſenſilium, illis attribueret,
<
lb
/>
quod eſt ſubſtantiæ ſeparatæ, ſed ſubſtantiam
<
expan
abbr
="
ſeparatã
">ſeparatam</
expan
>
ignorauit, verùm vt ſcientiæ munera tue
<
lb
/>
rentur, inter ſubſtantias ſenſiles poſuere nonnullas, vnde ſcientiæ leges ad ipſam permanarent:
<
lb
/>
attamen illæ conditiones rei ſenſili
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
inhærent; ſed ei, quæ cadit in mentem, & eſt ſupra
<
expan
abbr
="
naturã
">naturam</
expan
>
,
<
lb
/>
cuiuſmodi ipſi non cognouerunt. </
s
>
<
s
>Et
<
expan
abbr
="
omniũ
">omnium</
expan
>
primus Ariſt. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
ſubſtantiã
">ſubſtantiam</
expan
>
<
expan
abbr
="
illã
">illam</
expan
>
ſupra
<
expan
abbr
="
naturã
">naturam</
expan
>
, quanuis fal
<
lb
/>
ſis hypotheſibus vſus fuerit, nobis indicauit. </
s
>
<
s
>Neque id
<
expan
abbr
="
mirũ
">mirum</
expan
>
:
<
expan
abbr
="
qñ
">quin</
expan
>
ex falſis
<
expan
abbr
="
etiã
">etiam</
expan
>
nil prohibeat colligi
<
lb
/>
verum. </
s
>
<
s
>Quod verò plerique faciunt, vt veritate iam ab Ariſt. </
s
>
<
s
>patefacta, velint
<
expan
abbr
="
aliorũ
">aliorum</
expan
>
ſententias
<
expan
abbr
="
cũ
">cum</
expan
>
<
lb
/>
Ariſt. </
s
>
<
s
>concordare; iam hoc eſt
<
expan
abbr
="
operã
">operam</
expan
>
ludere. </
s
>
<
s
>velim
<
expan
abbr
="
.n.
">enim</
expan
>
eos hîc ſuo marte,
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
Ariſt. </
s
>
<
s
>auxilio fretos, ex </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>