Biancani, Giuseppe, Aristotelis loca mathematica, 1615

Table of figures

< >
[Figure 131]
[Figure 132]
[Figure 133]
[Figure 134]
[Figure 135]
[Figure 136]
[Figure 137]
[Figure 138]
[Figure 139]
[Figure 140]
[Figure 141]
[Figure 142]
[Figure 143]
[Figure 144]
[Figure 145]
[Figure 146]
[Figure 147]
[Figure 148]
[Figure 149]
[Figure 150]
[Figure 151]
[Figure 152]
[Figure 153]
[Figure 154]
[Figure 155]
[Figure 156]
[Figure 157]
[Figure 158]
[Figure 159]
[Figure 160]
< >
page |< < of 355 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.002219">
                <pb pagenum="131" xlink:href="009/01/131.jpg"/>
              deri ſupra Solem, quæ tamen remotior ſit à Sole, quam illa, in qua Parelium
                <lb/>
              gignitur. </s>
              <s id="s.002220">Ait poſtea
                <emph type="italics"/>
              (A latere autem, &c.)
                <emph.end type="italics"/>
              cur appareat in nube fatis Soli
                <lb/>
              à latere vicina, in diſtantiam à Sole refert: ſed quæ dudum dicta ſunt, iſtud
                <lb/>
                <expan abbr="quoq;">quoque</expan>
              refellunt. </s>
              <s id="s.002221">Verba illa
                <emph type="italics"/>
              (Eo quod ad terram dum fertur quaſi per immenſum
                <lb/>
              feratur, peruenire nequeat)
                <emph.end type="italics"/>
              videntur alieno loco dicta; ſimilia præcedentibus
                <lb/>
              ſunt reliqua, præſertim quæ ibi
                <emph type="italics"/>
              (Sub Sole verò non fit, quia cum ad terram pro­
                <lb/>
              pius acceſſerit)
                <emph.end type="italics"/>
              cur non videatur infra Solem, rationem quandam, quæ fortè
                <lb/>
              inanis eſt reddit; nunquid enim non poſſumus tam infra Solem, quàm ſupra
                <lb/>
              ita ſpeculum accommodare, vt Solem noſtris viſibus remittat? </s>
              <s id="s.002222">huic certè
                <lb/>
              Optice tota repugnat. </s>
              <s id="s.002223">Cum igitur Mathematica ratione hæ rationes non
                <lb/>
              conſiſtant, alias alij excogitent. </s>
              <s id="s.002224">Mirum tamen eſt, omnes, quos viderim
                <lb/>
              commentatores, eas tanquam optimas admittere.</s>
            </p>
            <p type="head">
              <s id="s.002225">
                <emph type="italics"/>
              In quarto Meteororum nihil Mathematicum occurrit.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
          </chap>
          <chap>
            <p type="head">
              <s id="s.002226">
                <emph type="italics"/>
              EX LIB. PRIMO DE ANIMA.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.002227">
                <arrow.to.target n="marg174"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.002228">
                <margin.target id="marg174"/>
              183</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.002229">Tex. 11.
                <emph type="italics"/>
              (Videtur autem non ſolum ipſum quid eſt cognoſcere vtile eſſe
                <lb/>
              ad cognoſcendas cauſas accidentium ſubſtantijs: ſicut in Mathemati­
                <lb/>
              cis quid rectum, & quid obliquum, aut quid linea, & planum, ad co­
                <lb/>
              gnoſcendum quot rectis, trianguli anguli ſunt æquales)
                <emph.end type="italics"/>
              quid ſit
                <expan abbr="vnum-quodq;">vnum­
                  <lb/>
                quodque</expan>
              ex prædictis patet tum ex definitionibus primi Elem. tum ex com­
                <lb/>
              mentarijs ipſarum; quamuis autem ibi non definiatur
                <expan abbr="rectũ">rectum</expan>
              , nec obliquum
                <lb/>
              in genere, definitur tamen linea recta, & obliqua, & plana ſuperficies, ſiue
                <lb/>
              planum, ex quibus facilè definitio recti, & obliqui colligi poteſt: quæ defi­
                <lb/>
              nitiones neceſſariæ ſunt ad cognoſcendum quot rectis angulis æquales ſint
                <lb/>
              tres anguli cuiuſuis trianguli. </s>
              <s id="s.002230">vide quæ de hac æqualitate ſcripſi lib, primo
                <lb/>
              Priorum, ſecto 3. cap. 1.</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.002231">
                <arrow.to.target n="marg175"/>
              </s>
            </p>
            <p type="margin">
              <s id="s.002232">
                <margin.target id="marg175"/>
              184</s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.002233">Tex. 13.
                <emph type="italics"/>
              (Si igitur eſt aliqua animæ operatio, aut paſſio propria, continget vti­
                <lb/>
              que ipſam ſeparari: ſi verò nulla eſt propria ipſius non vtique erit ſeparabilis. </s>
              <s id="s.002234">ſed
                <lb/>
              ſicut recto in quantum rectum multa accidunt, vt tangere æneam ſphæram ſecun­
                <lb/>
              dum punctum, non tamen tanget hoc, rectum ipſum ſeparatum: inſeparabile enim,
                <lb/>
              ſi quidem cum corpore quodam ſemper eſt)
                <emph.end type="italics"/>
              Propoſitio 2. tertij Elem. ṕrobat li­
                <lb/>
                <figure id="id.009.01.131.1.jpg" place="text" xlink:href="009/01/131/1.jpg" number="68"/>
                <lb/>
              neam rectam, duo quælibet puncta
                <expan abbr="quãtumuis">quantumuis</expan>
              pro­
                <lb/>
              pinqua in circuli ambitu aſſumpta coniungentem
                <lb/>
              cadere intra circulum. </s>
              <s id="s.002235">v. g. puncta A B, quantum­
                <lb/>
              uis ſibi inuicem propinqua unerint, attamen ſi line a
                <lb/>
              A B, ea coniungat, ipſa cadet intra circulum, &
                <lb/>
              veluti chorda ſubtendet arcum A B, quantulum­
                <lb/>
              cunque. </s>
              <s id="s.002236">ex qua demonſtratione colligitur in corol­
                <lb/>
              lario eius lineam rectam tangentem circulum ip­
                <lb/>
              ſum in vnico puncto tangere. </s>
              <s id="s.002237">v. g. rectam C D, tan­
                <lb/>
              gere circulum in puncto E. ſi enim dixeris tangere
                <lb/>
              in duobus admodum propinquis, vt in E F, tunc non erit amplius tangens,
                <lb/>
              ſed ſecans, quia vt modo dixi, pars lineæ rectæ, quæ
                <expan abbr="cõiungeret">coniungeret</expan>
              puncta E </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>