Biancani, Giuseppe
,
Aristotelis loca mathematica
,
1615
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 320
321 - 330
331 - 340
341 - 350
351 - 355
>
page
|<
<
of 355
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002219
">
<
pb
pagenum
="
131
"
xlink:href
="
009/01/131.jpg
"/>
deri ſupra Solem, quæ tamen remotior ſit à Sole, quam illa, in qua Parelium
<
lb
/>
gignitur. </
s
>
<
s
id
="
s.002220
">Ait poſtea
<
emph
type
="
italics
"/>
(A latere autem, &c.)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
cur appareat in nube fatis Soli
<
lb
/>
à latere vicina, in diſtantiam à Sole refert: ſed quæ dudum dicta ſunt, iſtud
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
quoq;
">quoque</
expan
>
refellunt. </
s
>
<
s
id
="
s.002221
">Verba illa
<
emph
type
="
italics
"/>
(Eo quod ad terram dum fertur quaſi per immenſum
<
lb
/>
feratur, peruenire nequeat)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
videntur alieno loco dicta; ſimilia præcedentibus
<
lb
/>
ſunt reliqua, præſertim quæ ibi
<
emph
type
="
italics
"/>
(Sub Sole verò non fit, quia cum ad terram pro
<
lb
/>
pius acceſſerit)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
cur non videatur infra Solem, rationem quandam, quæ fortè
<
lb
/>
inanis eſt reddit; nunquid enim non poſſumus tam infra Solem, quàm ſupra
<
lb
/>
ita ſpeculum accommodare, vt Solem noſtris viſibus remittat? </
s
>
<
s
id
="
s.002222
">huic certè
<
lb
/>
Optice tota repugnat. </
s
>
<
s
id
="
s.002223
">Cum igitur Mathematica ratione hæ rationes non
<
lb
/>
conſiſtant, alias alij excogitent. </
s
>
<
s
id
="
s.002224
">Mirum tamen eſt, omnes, quos viderim
<
lb
/>
commentatores, eas tanquam optimas admittere.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.002225
">
<
emph
type
="
italics
"/>
In quarto Meteororum nihil Mathematicum occurrit.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
<
chap
>
<
p
type
="
head
">
<
s
id
="
s.002226
">
<
emph
type
="
italics
"/>
EX LIB. PRIMO DE ANIMA.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002227
">
<
arrow.to.target
n
="
marg174
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002228
">
<
margin.target
id
="
marg174
"/>
183</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002229
">Tex. 11.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Videtur autem non ſolum ipſum quid eſt cognoſcere vtile eſſe
<
lb
/>
ad cognoſcendas cauſas accidentium ſubſtantijs: ſicut in Mathemati
<
lb
/>
cis quid rectum, & quid obliquum, aut quid linea, & planum, ad co
<
lb
/>
gnoſcendum quot rectis, trianguli anguli ſunt æquales)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
quid ſit
<
expan
abbr
="
vnum-quodq;
">vnum
<
lb
/>
quodque</
expan
>
ex prædictis patet tum ex definitionibus primi Elem. tum ex com
<
lb
/>
mentarijs ipſarum; quamuis autem ibi non definiatur
<
expan
abbr
="
rectũ
">rectum</
expan
>
, nec obliquum
<
lb
/>
in genere, definitur tamen linea recta, & obliqua, & plana ſuperficies, ſiue
<
lb
/>
planum, ex quibus facilè definitio recti, & obliqui colligi poteſt: quæ defi
<
lb
/>
nitiones neceſſariæ ſunt ad cognoſcendum quot rectis angulis æquales ſint
<
lb
/>
tres anguli cuiuſuis trianguli. </
s
>
<
s
id
="
s.002230
">vide quæ de hac æqualitate ſcripſi lib, primo
<
lb
/>
Priorum, ſecto 3. cap. 1.</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002231
">
<
arrow.to.target
n
="
marg175
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
margin
">
<
s
id
="
s.002232
">
<
margin.target
id
="
marg175
"/>
184</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.002233
">Tex. 13.
<
emph
type
="
italics
"/>
(Si igitur eſt aliqua animæ operatio, aut paſſio propria, continget vti
<
lb
/>
que ipſam ſeparari: ſi verò nulla eſt propria ipſius non vtique erit ſeparabilis. </
s
>
<
s
id
="
s.002234
">ſed
<
lb
/>
ſicut recto in quantum rectum multa accidunt, vt tangere æneam ſphæram ſecun
<
lb
/>
dum punctum, non tamen tanget hoc, rectum ipſum ſeparatum: inſeparabile enim,
<
lb
/>
ſi quidem cum corpore quodam ſemper eſt)
<
emph.end
type
="
italics
"/>
Propoſitio 2. tertij Elem. ṕrobat li
<
lb
/>
<
figure
id
="
id.009.01.131.1.jpg
"
place
="
text
"
xlink:href
="
009/01/131/1.jpg
"
number
="
68
"/>
<
lb
/>
neam rectam, duo quælibet puncta
<
expan
abbr
="
quãtumuis
">quantumuis</
expan
>
pro
<
lb
/>
pinqua in circuli ambitu aſſumpta coniungentem
<
lb
/>
cadere intra circulum. </
s
>
<
s
id
="
s.002235
">v. g. puncta A B, quantum
<
lb
/>
uis ſibi inuicem propinqua unerint, attamen ſi line a
<
lb
/>
A B, ea coniungat, ipſa cadet intra circulum, &
<
lb
/>
veluti chorda ſubtendet arcum A B, quantulum
<
lb
/>
cunque. </
s
>
<
s
id
="
s.002236
">ex qua demonſtratione colligitur in corol
<
lb
/>
lario eius lineam rectam tangentem circulum ip
<
lb
/>
ſum in vnico puncto tangere. </
s
>
<
s
id
="
s.002237
">v. g. rectam C D, tan
<
lb
/>
gere circulum in puncto E. ſi enim dixeris tangere
<
lb
/>
in duobus admodum propinquis, vt in E F, tunc non erit amplius tangens,
<
lb
/>
ſed ſecans, quia vt modo dixi, pars lineæ rectæ, quæ
<
expan
abbr
="
cõiungeret
">coniungeret</
expan
>
puncta E </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>