Casati, Paolo, Terra machinis mota : dissertationes geometricae, mechanicae physicae hydrostaticae

Table of figures

< >
< >
page |< < of 241 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s>
                <pb xlink:href="018/01/137.jpg" pagenum="123"/>
              aquæ particulas ſecum rapit ſurſum; donec
                <lb/>
              demum præter aquam ſponte adhærentem
                <lb/>
              lateribus, tantum aquæ ab aere ſuſtineatur,
                <lb/>
              vt eam dimittere non poſſit, quin ipſe magis
                <lb/>
              diſtrahatur & rareſcat: id quod natura potiùs
                <lb/>
              refugit, quàm permittere tantillæ aquæ
                <lb/>
              ſuſpenſionem. </s>
              <s>Niſi fortè malles dicere, a­
                <lb/>
              quam illam medullarem conſtitutam intrà
                <lb/>
              aquam lateribus adhærentem iam non conari
                <lb/>
              deorſum. </s>
              <s>Quando verò amplior eſt fiſtulæ
                <lb/>
              capacitas, conſtat
                <expan abbr="aẽrem">aerrem</expan>
              non tantâ velocita­
                <lb/>
              te per eam ferri ſurſum cæteris paribus, ac per
                <lb/>
              fiſtulam tenuiorem, & præterea cylindrulus
                <lb/>
              aquæ ſurſum attractus ampliorem habet ba­
                <lb/>
              ſim, & in minori altitudine habetur tota ea
                <lb/>
              quantitas aquæ, quæ valet ab aere ſuſtentari:
                <lb/>
              hinc fit eò minùs aquam attolli, quò am­
                <lb/>
              plior eſt fiſtula. </s>
              <s>Mitto hìc diſputare an in­
                <lb/>
              ſenſibilis aquæ expiratio adhærens fiſtulæ,
                <lb/>
              vel in eam incurrens, excitet electricam
                <lb/>
              vitri expirationem; an verò ea fiſtulam le­
                <lb/>
              uiſſimè humectans, dum attactu illo ſtatim
                <lb/>
              concreſcit, ſtatim ſubiectam aquam attrahat
                <lb/>
              vt ſibi veniat, quemadmodum in calamo
                <lb/>
              ſcriptorio ſæpe obſeruare eſt, quando atra­
                <lb/>
              mento valdè diluto vtimur; vix enim hu­
                <lb/>
              mens calamus ſubiectum atramentum con­
                <lb/>
              tingit, cum eo confeſtim imbuitur. </s>
              <s>Hæc </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>