Vitruvius, Marci Vitruvii Pollionis De architectura libri decem : ope codicis Guelferbytani, editionis principis, ceterorumque subsidiorum recensuit, et glossario in quo vocabula artis propria Germ. Ital. Gall. et Angl. explicantur, 1800

Table of contents

< >
[71.] CAPUT XI. De ſirmitate aediſiciorum, hypogeis, aediſiciis quae pilatim aguntur, et ſubſtructionibus.
[72.] M. VITRUVII POLLIONIS DE ARCHITECTURA LIBER SEPTIMUS. PRAEFATIO.
[73.] CAPUT I. Deruderatione.
[74.] CAPUT II. De maceratione calcis ad albaria opera perſicienda.
[75.] CAPUT III. De camerarum diſpoſitione, trulliſſatione, et tectorio opere.
[76.] CAPUT IV. De politionibus in humidis locis; de ornatu politionis, et pavimento Graecorum hibernaculorum.
[77.] CAPUT V. De ratione pingendi in aediſiciis.
[78.] CAPUT VI. De marmore quomodo paretur ad tectoria.
[79.] CAPUT VII. De nativis coloribus.
[80.] CAPUT VIII. De Minio et Argento vivo.
[81.] CAPUT IX. De Minii temperatura.
[82.] CAPUT X. De coloribus qui arte fiunt; de atramento.
[83.] CAPUT XI. De caeruleo et uſta.
[84.] CAPUT XII. De ceruſſa, aerugine et ſandaraca.
[85.] CAPUT XIII. De oſtro.
[86.] CAPUT XIV. De infectivis.
[87.] M. VITRUVII POLLIONIS DE ARCHITECTURA LIBER OCTAVUS. PRAEFATIO.
[88.] CAPUT I. De aquae inventionibus.
[89.] CAPUT II. De aqua imbrium.
[90.] CAPUT III. De aquis calidis, et de variorum ſontium, ſluminum, lacuumque natura.
[91.] CAPUT IV. De proprietate item nonnullorum locorum et fontiun.
[92.] CAPUT V. De aquarum experimentis.
[93.] CAPUT VI. De librationibus aquarum et inſtrumentis ad hunc uſum.
[94.] CAPUT VII. De ductionibus aquarum; de puteorum ſoſſionibus; de ciſternis, etε de Signinis operibus.
[95.] M. VITRUVII POLLIONIS DE ARCHITECTURA LIBER NONUS. PRAEFATIO.
[96.] (CAPUT I.)
[97.] (CAPUT II.)
[98.] (CAPUT III.)
[99.] CAPUT I. (IV.) De gnomonicis rationibus ex radiis ſolis per umbram inventis, et mundo atque planetis.
[100.] CAPUT (V.) II. De Solis curſu per duodecim ſigna.
< >
page |< < (107) of 376 > >|
133107LIBER V. CAPUT IV. diezeugmenon, tritehyperbolaeon, paranetehyperbolaeon. Ei autem
qui
moventur, recipiunt virtutes alias.
Intervalla enim et diſtantias
habent
creſcentes.
Itaque parhypate quae in harmonia diſtat ab hy-
pate
dieſi , in chromate mutata habet hemitonium, in diatonao vero tonum .
Qui lichanos in harmonia dicitur ab hypate diſtat hemitonium, in chroma translatus progreditur duo hemitonia, in dia-
tono
diſtat ab hypate tria hemitonia.
Ita decem ſonitus propter
translationes
in generibus efficiunt triplicem modulationum varieta-
tem
.
Tetrachorda autem ſunt quinque: Primum graviſſimum quod
graece
dicitur {οῦ}πατον:
ſecundum medianum quod appellatur μέσον: Ter-
tium
conjunctum, quod συνημμένον dicitur:
Quartum disjunctum, quod
διεζευγμένον
nominatur:
Quintum quod eſt acutiſſimum graece ύπερβόλαιον
dicitur
.
Concentus quos natura hominis modulari poteſt, graeceque συμ-
φω\’ναι
dicuntur, ſunt ſex, diateſſaron, diapente, diapaſon, diapaſon cum diateſſaron, diapaſon cum diapente, disdiapaſon.
Ideoque et a numero
nomina
receperunt, quod cum vox conſtiterit in una ſonorum finitione,
ab
eaque ſe ſlectens mutaverit et pervenerit in quartam terminationem,
appellatur
diateſſaron, in quintam diapente, in octavam diapaſon, in oc-
tavam
et dimidiam diapaſon et diateſſaron, in nonam et dimidiam diapa-
ſon
et diapente, in quintamdecimam disdiapaſon.
Non enim inter duo in-
tervalla
cum chordarum ſonitus aut vocis cantus factus fuerit, nec in ter-
tia
aut ſexta aut ſeptima poſſunt conſonantiae fieri.
Sed (ut ſupra ſcrip-
tum
eſt) diateſſaron et diapente, et ex ordine ad disdiapaſon convenien-
1234

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index