Lucretius
,
De rerum natura: Libri Sex (Vol. I, Text)
,
1893
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 258
>
Scan
Original
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 258
>
page
|<
<
of 258
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
n
="
4
">
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000927
">
<
pb
xlink:href
="
082/01/134.jpg
"
pagenum
="
172
"/>
Sed quasi adumbratim paulum simulata videntur. </
s
>
<
s
id
="
s.000928
">
<
lb
/>
umbra videtur item nobis in sole moveri
<
lb
/>
et vestigia nostra sequi gestumque imitari;
<
lb
/>
aera si credis privatum lumine posse
<
lb
/>
indugredi, motus hominum gestumque sequentem;
<
lb
/>
nam nil esse potest aliut nisi lumine cassus
<
lb
/>
aer id quod nos umbram perhibere suemus. </
s
>
<
s
id
="
s.000929
">
<
lb
/>
nimirum quia terra locis ex ordine certis
<
lb
/>
lumine privatur solis quacumque meantes
<
lb
/>
officimus, repletur item quod liquimus eius,
<
lb
/>
propterea fit uti videatur, quae fuit umbra
<
lb
/>
corporis, e regione eadem nos usque secuta. </
s
>
<
s
id
="
s.000930
">
<
lb
/>
semper enim nova se radiorum lumina fundunt
<
lb
/>
primaque dispereunt, quasi in ignem lana trahatur. </
s
>
<
s
id
="
s.000931
">
<
lb
/>
propterea facile et spoliatur lumine terra
<
lb
/>
et repletur item nigrasque sibi abluit umbras.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000932
">Nec tamen hic oculos falli concedimus hilum. </
s
>
<
s
id
="
s.000933
">
<
lb
/>
nam quocumque loco sit lux atque umbra tueri
<
lb
/>
illorum est; eadem vero sint lumina necne,
<
lb
/>
umbraque quae fuit hic eadem nunc transeat illuc,
<
lb
/>
an potius flat paulo quod diximus ante,
<
lb
/>
hoc animi demum ratio discernere debet,
<
lb
/>
nec possunt oculi naturam noscere rerum. </
s
>
<
s
id
="
s.000934
">
<
lb
/>
proinde animi vitium hoc oculis adfingere noli. </
s
>
<
s
id
="
s.000935
">
<
lb
/>
qua vehimur navi, fertur, cum stare videtur;
<
lb
/>
quae manet in statione, ea praeter creditur ire. </
s
>
<
s
id
="
s.000936
">
<
lb
/>
et fugere ad puppim colles campique videntur
<
lb
/>
quos agimus praeter navem velisque volamus. </
s
>
<
s
id
="
s.000937
">
<
lb
/>
sidera cessare aetheriis adfixa cavernis
<
lb
/>
cuncta videntur, et adsiduo sunt omnia motu,
<
lb
/>
quandoquidem longos obitus exorta revisunt,
<
lb
/>
cum permensa suo sunt caelum corpore claro. </
s
>
<
s
id
="
s.000938
">
<
lb
/>
solque pari ratione manere et luna videntur
<
lb
/>
in statione, ea quae ferri res indicat ipsa. </
s
>
<
s
id
="
s.000939
">
<
lb
/>
exstantisque procul medio de gurgite montis
<
lb
/>
classibus inter quos liber patet exitus ingens,
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>