1νόμου, π̔ίψαί μὲν ἐς τὴν θάλασσαν ἑωντὸν, ὡς εἶχε σὺν τῇ σκευῇ πά
ση, καὶ τοὺς μὲν ἀποπλέειν ἐς τὴν κόρινθον, ν δὲ δελφῖνα λέγουσι
ὑπολαβόνια ἐξενεῖκαι ἐς ταίναρον. Reliqua non addam, ne
longior uidear, cum fabula ipſa ſit omnibus nota.
Gellium audiamus, cuius uerba hæc ſunt: Eum Ario
nem rex Corinthi Periander amicum amatum〈qué〉
habuit, artis gratia. Is inde à rege proficiſcitur, ter
ras inclytas, Siciliam at〈que〉 Italiam uiſere. Vbi eò ue
nit, aures omnium, mentes〈qué〉 in utriuſ〈que〉 terrae urbi
bus demulſit: in quæſtibus iſtic & uoluptatib. amo
ribus〈qué〉 hominum fuit. Is tum poſtea grandi pecunia
& re bona multa copioſus, Corinthum inſtituit re
dire. Nauem igitur & nautas, ut notiores amicio
res〈qué〉, ſibi Corinthios delegit. Sed eo Corinthios
homine accepto, naui〈qué〉 in altum prouecta, prædae
pecuniæ que cupidos cepiſſe conſilium de necan
do Arione. Tum illum ibi pernicie intellecta, pecu
niam cæterá que ſua ut haberent dediſſe, uitam
modo ſibi ut parcerent orauiſſe. Nautas precum
eius harum commiſeritum eſſe illatenus, ut ei ne
cem afferre per uim ſuis manibus temperarent:
ſed imperauiſſe, ut iam ſtatim coram deſiliret præ
ceps in mare. Homo, inquit, ibi territus ſpe omni
uitæ perdita, id unum poſtea orauit, ut prius quàm
mortem oppeteret, induere permitterent ſua ſibi in
dumenta, & fides capere, & canere carmen caſus il
lius ſibi conſolabile. Feros & immanes nauitas pro
lubium tum audiendi ſubit. Quod orauerat, impe
rat. Atque ibi mox de more cinctus, amictu or-
ση, καὶ τοὺς μὲν ἀποπλέειν ἐς τὴν κόρινθον, ν δὲ δελφῖνα λέγουσι
ὑπολαβόνια ἐξενεῖκαι ἐς ταίναρον. Reliqua non addam, ne
longior uidear, cum fabula ipſa ſit omnibus nota.
Gellium audiamus, cuius uerba hæc ſunt: Eum Ario
nem rex Corinthi Periander amicum amatum〈qué〉
habuit, artis gratia. Is inde à rege proficiſcitur, ter
ras inclytas, Siciliam at〈que〉 Italiam uiſere. Vbi eò ue
nit, aures omnium, mentes〈qué〉 in utriuſ〈que〉 terrae urbi
bus demulſit: in quæſtibus iſtic & uoluptatib. amo
ribus〈qué〉 hominum fuit. Is tum poſtea grandi pecunia
& re bona multa copioſus, Corinthum inſtituit re
dire. Nauem igitur & nautas, ut notiores amicio
res〈qué〉, ſibi Corinthios delegit. Sed eo Corinthios
homine accepto, naui〈qué〉 in altum prouecta, prædae
pecuniæ que cupidos cepiſſe conſilium de necan
do Arione. Tum illum ibi pernicie intellecta, pecu
niam cæterá que ſua ut haberent dediſſe, uitam
modo ſibi ut parcerent orauiſſe. Nautas precum
eius harum commiſeritum eſſe illatenus, ut ei ne
cem afferre per uim ſuis manibus temperarent:
ſed imperauiſſe, ut iam ſtatim coram deſiliret præ
ceps in mare. Homo, inquit, ibi territus ſpe omni
uitæ perdita, id unum poſtea orauit, ut prius quàm
mortem oppeteret, induere permitterent ſua ſibi in
dumenta, & fides capere, & canere carmen caſus il
lius ſibi conſolabile. Feros & immanes nauitas pro
lubium tum audiendi ſubit. Quod orauerat, impe
rat. Atque ibi mox de more cinctus, amictu or-
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib