Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 316
>
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 250
251 - 260
261 - 270
271 - 280
281 - 290
291 - 300
301 - 310
311 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000770
">
<
pb
pagenum
="
115
"
xlink:href
="
011/01/135.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
tatem recuperandam affectum est: quam primum enim im
<
lb
/>
pedimentum tollitur, nulla mora eſt quin & cibus in corporis
<
lb
/>
animati ſubſtantiam conuertatur, & quod œgrum est valetu
<
lb
/>
dinem ſuam conſequatur. </
s
>
<
s
id
="
s.000771
">Itaque loco cientur, ſiue iam actu
<
lb
/>
ſint, & extra locum ſuum alicubi
<
expan
abbr
="
detineãtur
">detineantur</
expan
>
, ſiue ex facul
<
lb
/>
tate ad actum erumpant, ſi nihil impediat, locum ſuum sta
<
lb
/>
tim petunt, quo ſimul ac peruenerint, perfectam ſuam for
<
lb
/>
mam acquirunt: atque id circo ibi quieſcunt.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000772
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Hæc (vt reor) Aristotelis germana ſententia est, à quæ
<
lb
/>
Simplicius recedere non
<
expan
abbr
="
vidẽtur
">videntur</
expan
>
, qui hoc totum de elementis,
<
lb
/>
quæ extra proprium, & naturalem locum adhuc ſunt imper
<
lb
/>
fecta, intelligendum putat; quæ nullam integram perfectio
<
lb
/>
nem prius nanciſcuntur, quam ad proprium, ac naturalem le
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
cũ
">cum</
expan
>
peruenerint: duobus enim modis (vt ſæpe memorauimus)
<
lb
/>
corpora ſimplicia grauia, & leuia, extra proprium locum exi
<
lb
/>
stere contingit: vel quia extra eumdem genita, vel quia vio
<
lb
/>
lentiam paſſa, & foras extruſa, eò impulſa feruntur: vtroque
<
lb
/>
modo adhuc imperfecta perfectionem in proprio loco quæ
<
lb
/>
runt; quam tum demum
<
expan
abbr
="
inueniẽt
">inuenient</
expan
>
; cum ad illum peruenerint:
<
lb
/>
nam elementum, quod ſupernatare debet, ſi ſubſideat; præter
<
lb
/>
naturam ſubſideat oportet: & quod ſic eſt à natura compa
<
lb
/>
ratum, vt in centro quieſcat; ſi ſupernatet præter naturam,
<
lb
/>
& tunc aliqua ex parte diſponitur; habetque nonnihil imper
<
lb
/>
fectæ facultatis: & ad id pro viribus moueri conabitur, quod
<
lb
/>
ei actum vndique perfectum præſtat; & illud omni ex parte
<
lb
/>
abſoluit: hic est locus proprius; qui vt finis vt forma, vtque ele
<
lb
/>
mentorum abſoluta perfectio elementa mouet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000773
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Mouet etiam elementorum locus elementa, vt forma: quo
<
lb
/>
niam locus nihil est aliud, quam corporis illius
<
expan
abbr
="
extremũ
">extremum</
expan
>
, quod
<
lb
/>
corpus illud complectitur; quod intra continentis viſcera cohi-
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>