Borro, Girolamo
,
De motu gravium et levium
,
1575
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
Scan
Original
161
162
163
164
165
166
167
168
169
170
171
172
173
174
175
176
177
178
179
180
181
182
183
184
185
186
187
188
189
190
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 316
>
page
|<
<
of 316
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
subchap1
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000770
">
<
pb
pagenum
="
115
"
xlink:href
="
011/01/135.jpg
"/>
<
emph
type
="
italics
"/>
tatem recuperandam affectum est: quam primum enim im
<
lb
/>
pedimentum tollitur, nulla mora eſt quin & cibus in corporis
<
lb
/>
animati ſubſtantiam conuertatur, & quod œgrum est valetu
<
lb
/>
dinem ſuam conſequatur. </
s
>
<
s
id
="
s.000771
">Itaque loco cientur, ſiue iam actu
<
lb
/>
ſint, & extra locum ſuum alicubi
<
expan
abbr
="
detineãtur
">detineantur</
expan
>
, ſiue ex facul
<
lb
/>
tate ad actum erumpant, ſi nihil impediat, locum ſuum sta
<
lb
/>
tim petunt, quo ſimul ac peruenerint, perfectam ſuam for
<
lb
/>
mam acquirunt: atque id circo ibi quieſcunt.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000772
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Hæc (vt reor) Aristotelis germana ſententia est, à quæ
<
lb
/>
Simplicius recedere non
<
expan
abbr
="
vidẽtur
">videntur</
expan
>
, qui hoc totum de elementis,
<
lb
/>
quæ extra proprium, & naturalem locum adhuc ſunt imper
<
lb
/>
fecta, intelligendum putat; quæ nullam integram perfectio
<
lb
/>
nem prius nanciſcuntur, quam ad proprium, ac naturalem le
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
cũ
">cum</
expan
>
peruenerint: duobus enim modis (vt ſæpe memorauimus)
<
lb
/>
corpora ſimplicia grauia, & leuia, extra proprium locum exi
<
lb
/>
stere contingit: vel quia extra eumdem genita, vel quia vio
<
lb
/>
lentiam paſſa, & foras extruſa, eò impulſa feruntur: vtroque
<
lb
/>
modo adhuc imperfecta perfectionem in proprio loco quæ
<
lb
/>
runt; quam tum demum
<
expan
abbr
="
inueniẽt
">inuenient</
expan
>
; cum ad illum peruenerint:
<
lb
/>
nam elementum, quod ſupernatare debet, ſi ſubſideat; præter
<
lb
/>
naturam ſubſideat oportet: & quod ſic eſt à natura compa
<
lb
/>
ratum, vt in centro quieſcat; ſi ſupernatet præter naturam,
<
lb
/>
& tunc aliqua ex parte diſponitur; habetque nonnihil imper
<
lb
/>
fectæ facultatis: & ad id pro viribus moueri conabitur, quod
<
lb
/>
ei actum vndique perfectum præſtat; & illud omni ex parte
<
lb
/>
abſoluit: hic est locus proprius; qui vt finis vt forma, vtque ele
<
lb
/>
mentorum abſoluta perfectio elementa mouet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.000773
">
<
emph
type
="
italics
"/>
Mouet etiam elementorum locus elementa, vt forma: quo
<
lb
/>
niam locus nihil est aliud, quam corporis illius
<
expan
abbr
="
extremũ
">extremum</
expan
>
, quod
<
lb
/>
corpus illud complectitur; quod intra continentis viſcera cohi-
<
emph.end
type
="
italics
"/>
</
s
>
</
p
>
</
subchap1
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>