Cardano, Girolamo, De subtilitate, 1663

Page concordance

< >
Scan Original
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
< >
page |< < of 403 > >|
1Nouembri menſe adhuc viridia colligunt,
ac expoſita ſub Sole triduo, nigra efficiunt.
Cæterum arboris folium plantaginis folio
quaſi perſimile, quod pediculo admodum
breui adhæret ſurculo iunctum: ſed qua
parte pediculo iungitur, folium ea rotundum
eſt, in ſummo autem vertice mucronatum,
non ſecùs ac medicæ mali, folia illa quæ in
mucronem deſinunt: à tergo folij ſeptem
nerui ſunt, vt in plantagine: ſed non oriun­
tur qui à lateribus, ab eo qui eſt in medio,
verùm ex interuallis, ab imo ad ſupremum
folij tendentes, medium ſepiunt, obliquè
quaſi diſpoſiti, nec ex æquo, nec craſſitu­
do illa quæ folio mali medici.
Longi autem
piperis procerior arbor, & folia maiora
quàm rotundi, attamen ſimillima.
Satis au­
tem conſtat vt cinamomum arborem lauri
eſſe docuimus, ita piper hederæ ſpeciem,
regionis cœlo perfectam ac excultam: quip­
pe in Calechuto Indiæ naſcitur, atque etiam
in agro ſuburbano.
Huius quod diximus ar­
gumentum erit, quòd tranſlata ad nos hæc
arbor, paucis propagationibus in hederam
tranſibit.
Garyophy­
lum.
Zingiber.
Piper.
Scio hæc aduerſari Dioſcoridi: ſed anti­
qui audita ſcripſerunt: audaciores, neceſſi­
tate & ſtudio gloriæ, cuius cauſa venia
digni ſunt?
alioqui neque laboribus, nec
diligentiæ, aut pecuniæ parcentes.
Sed à ga­

ryophylo fructu flos quidam apud nos ſua­
uitate odoris nomen ſumpſit.
Candidus
eſt, alius rubens, alius è duobus colori­
bus miſtus: humilis herba, porri foliis,
ſed anguſtioribus: maxima cura in vaſis
educatur, nec minus iucundus aſpectu quàm
odore.
Garyophy­
lus flos.
Thus.
Eſt & thuris planta, cuius lachryma ſuffiri
templa ſolent, quòd odore ſit iucundiſſimo,
dum ardet.
Abies, hæc eſt puſilla: quæ apud Sabæos, ob
ſiccitatem cœli, lachrymam hanc mittit.
Vnde Mutuanus Poëta:
——Molles ſua thura Sabæi.
Validior quæ ſpontè fluit, imbecillior
quæ ex ſaucia arbore: quod in omnibus li­
quoribus obſeruatione dignum.
Sed apud
nos, abieti vnica laus eſt, quòd rectà ma­
ximè inter arbores aſſurgat: propterea in
plaſtices proplaſmatis atque fabrili omni
alio opere cunctis aliis lignis præfertur, vt
quod vix in aliis nec tutò conſequi arte poſ­
ſis, in huius arboris trunco natura optimè

præſtet.
In tantam verò magnitudinem cre­
ſcit, vt in Zofingen, Bernenſis Prouinciæ
Heluetiorum, pleræque centum & triginta
pedes longitudine ſuperent.
Pars verò re­
cta, craſſa, vndique æqualiter & eno­
dis, pedes centum & decem.
Vnde tam
longo tractu Ianuam ( ſeu Genuam appel­
lare malis ) ad malos nauium fabricandos,
vehi merentur: ſiquidem primùm per Aro­
lam fluuium adducuntur, inde Rhenum, po­
ſtea per mare Anglicum, inde Hiſpanum,
demum Mediterraneum deducuntur.
Vidi­
mus nos dum Genuæ eſſemus, plures incre­
dibili proceritate, rectitudine, æqualitate
atque craſſitie, vt mirari neceſſe eſſet natu­
ræ conatum.
Naſcitur in montibus, teſte
Virgilius.
——Abies in montibus altis.
Abies ſola ex
arboribus,
ſpontè recta.
Abietis ma­
gnitudo in­
credibilis.
Cauſa horum eſt primùm ſucci copia: ne­
que enim ſine materia quicquam magnum
eſſe poteſt.
Inde viuacitas: nam tempore
augmentum indiget.
Eſt etiam minimè mul­
tifida natura neruorum, quibus arboris cau­
dex conſtat, ſed ſimplex, & enodis, quia
humidi ſubſtantia æqualis eſt, & terreo
æqualiter miſta.
Quòd verò nerui ſimplices
ſint, hoc contingit ex vi propriæ ſpeciei:
nam hypericum vndequaque bifidum eſt,
alia ſimiliter in neruorum multitudine ean­
dem ſeruant rationem.
Sed ad thuris redeo hiſtoriam. Vt ſabina
cupreſſo, ita libanotis abieti proxima eſt,

quòd arbuſculoſa ex arboris genere ſit: ita­
que in Apennino herbam, aut potius ſuf­
fruticem libanotidi ſimile, imo ex illius ge­
nere, anguſtioribus foliis, acri ſapore, vi­
di, quod ita thuris odorem, ſaporémque
refert, vt non dubium ſit, thus non ex alio
plantæ genere fluere.
Ergo thuris arbor,
abies, libanotiſque, eiuſdem ſunt generis,
ſed regionum qualitate & naturæ robore dif­
ferunt, Thus in Arabia fœcunditate ſoli
prodit è planta: frigore cœlo abies in arbo­
rem creſcit, & lachrymam minus effica­
cem, copioſiorem tamen, emittit.
Liba­
notis nomine thus referens, ſiccior abiete,
non excreſcit in arborem, frigidior thure
lachrymam emittere nequit.
Vires tamen
ex his coniectari & vſum transferre licet,
mirarique naturæ in his opera: nam eadem
fermè ratio in cunctis arborum, & herba­
rum generibus.
Thus verò ipſum ſeu lachry­
ma non eiuſdem generis, nec æqualis apud
omnes.
Æthiopicum nanque adeò fragrat,

vt noſtrum hoc thus dici non mereatur: ſed
non omne, verùm ſpecies tantùm quædam.
Indicio eſt quòd rarum id ſit, & etiam apud
illos in pretio: quamobrem eo ſolùm vtun­
tur Reges, quos Neguz materna lingua vo­
cant, ad ſuffitus ceremoniarum.
Neque mi­
rum: ſpecies enim ſunt & equorum, & ca­
num, atque ſingulorum quædam genero­
ſiores, nonnihil conferente ſolo.
Facit & ad
id arborum cultus, vt quæ inter lapides, &
in apricis locis, & colligendi ſucci modus,
aut quoniam ſyncerum omnino eſt, aut quia
ſpontè manat, velut de vinis, quorum diſ­
crimina colligendi atque extrahendi ratione
tam multa ac varia ſunt, atque adeò ma­
gna, vt vix credere cuiquam liceat, qui non
experiatur.
Nam plerique ſucci igne adu­
runtur: & qui inter eos arteriaci vocantur,
peſſimi: vt liquiritiæ ſeu glycyrrhizæ.
Op­
timus ſuccus omnis, qui tranſlucet & con­
ſiſtit: nam quia tranſlucet, purus eſt, &
minimè aduſtus: quum conſiſtit, pingui hu­
mio abundat.
Sic aloës optima, & reliqui
ſucci, tum lachrymæ.
Sed thymiamatum

ratio longè diuerſa: nam odor eſt in ſiccato
humido: nec comburi debet, ignis enim
non olet, ſed fumus: non igitur puluis,
exuritur enim, & non emittit fumum.
Quæ­
cunque igitur olent, craſſa eſſe oportet: &
quæ ſubſtantia ſunt craſſiore, vt thus, mo­
dicè contrita.
Puluis autem tenuiſſimus ni­
hil olet, & quanto rei fuerit ſubſtantiæ te­
nuioris.
Sed & aqueum humidum impedit

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index