Bošković, Ruđer Josip
,
Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Notes
Handwritten
Figures
Content
Thumbnails
page
|<
<
(84)
of 389
>
>|
<
echo
version
="
1.0RC
">
<
text
xml:lang
="
la
"
type
="
free
">
<
div
type
="
section
"
level
="
0
"
n
="
0
">
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">
<
pb
o
="
84
"
file
="
0136
"
n
="
136
"
rhead
="
THEORIÆ
"/>
alicubi intervallum inter duos proximos limites ſit etiam in
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-01
"
xlink:href
="
note-0136-01a
"
xml:space
="
preserve
">& reſpectu ori-
<
lb
/>
ginis abſciſſa-
<
lb
/>
rum, poſitos
<
lb
/>
o
<
unsure
/>
rdine quocun-
<
lb
/>
que.</
note
>
quacunque ratione majus, quam ſit diſtantia præcedentis ab
<
lb
/>
origine abſciſſarum A, alibi in intervallo vel exiguo, vel in-
<
lb
/>
genti ſint quamplurimi inter ſe ita proximi, ut a ſe invicem
<
lb
/>
diſtent minus, quam pro quovis aſſumpto, aut dato interval-
<
lb
/>
lo. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Id evidenter fluit ex eo ipſo, quod poſſint ſectiones cur-
<
lb
/>
væ cum axe haberi quotcunque, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ubicunque. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Sed ex eo,
<
lb
/>
quod arcus curvæ ubicunque poſſint habere poſitiones quaſ-
<
lb
/>
cunque, cum ad datas curvas accedere poſſint, quantum li-
<
lb
/>
buerit, ſequitur, quod limites ipſi cohæſionis poſſint alii aliis
<
lb
/>
eſſe utcunque validiores, vel languidiores, atque id quocun-
<
lb
/>
que ordine, vel ſine ordine ullo; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ut nimirum etiam ſint in mi-
<
lb
/>
noribus diſtantiis alicubi limites validiſſimi, tum in majori-
<
lb
/>
bus languidiores, deinde itidem in majoribus multo validio-
<
lb
/>
res, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ita porro; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cum nimirum null’is ſit nexus neceſſarius
<
lb
/>
inter diſtantiam limitis ab origine abſciſſarum, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ejus vali-
<
lb
/>
ditatem pendentem ab inclinatione, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">receſſu arcus ſecantis
<
lb
/>
reſpectu axis, quod probe notandum eſt, futurum nimirum uſui
<
lb
/>
ad oſtendendum, tenacitatem, ſive cohæſionem, a denſitate
<
lb
/>
non pendere.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">184. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">In utroque limitum genere ſieri poteſt, ut curva in
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-02
"
xlink:href
="
note-0136-02a
"
xml:space
="
preserve
">Quæ poſitio re-
<
lb
/>
ctæ tangentis
<
lb
/>
curvam in li-
<
lb
/>
mite rariſſima,
<
lb
/>
quæ frequentiſ-
<
lb
/>
f
<
unsure
/>
ima. Arcus
<
lb
/>
exigui hinc &
<
lb
/>
inde æquales,
<
lb
/>
& ſ
<
unsure
/>
imiles.</
note
>
ipſo occurſu cum axe pro tangente habeat axem ipſum, ut ha-
<
lb
/>
beat ordinatam, ut aliam rectam aliquam inclinatam. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">In pri-
<
lb
/>
mo caſu maxime ad axem accedit, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">initio ſaltem languidiſ-
<
lb
/>
ſimus eſt limes; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">in ſecundo maxime recedit, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">initio ſaltem
<
lb
/>
eſt validifſimus; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">fed hi caſus debent eſſe rariſſimi, ſi uſpiam
<
lb
/>
funt: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">nam cum ibi debeat & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">axem ſecare curva, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">progredi,
<
lb
/>
adeoque ſecari in puncto eodem ab ordinata producta, debe-
<
lb
/>
bit habere flexum contrarium, ſive mutare directionem flexus,
<
lb
/>
quod utique fit, ubi curva & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">rectam tangit ſimul, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſecat.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Rariſſimos tamen debere eſſe ibi hos flexus, vel potius nul-
<
lb
/>
los, conſtat ex eo, quod flexus contrarii puncta in quovis
<
lb
/>
finito arcu datæ curvæ cujuſvis numero ſinito eſſe debent, ut
<
lb
/>
in Theoria curvarum demonſtrari poteſt, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">alia puncta ſunt
<
lb
/>
infinita numero, adeoque illa cadere in interſectiones eſt infini-
<
lb
/>
ties improbabilius. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Poſſunt tamen ſæpe cadere prope limi-
<
lb
/>
tes: </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">nam in ſingulis contorſionibus curvæ ſaltem ſinguli fle-
<
lb
/>
xus contrarii eſſe debent. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Porro quamcunque directionem ha-
<
lb
/>
buerit tangens, ſi accipiatur exiguus arcus hinc, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">inde a
<
lb
/>
limite, vel maxime accedet ad rectam, vel habebit curva-
<
lb
/>
turam ad ſenſum æqualem, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ad ſenſum æquali lege progre-
<
lb
/>
dientem utrinque, adeoque vires in æquali diſtantia exigua
<
lb
/>
a limite erunt ad ſenſum hinc, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">inde æquales; </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">ſed diſtantiis
<
lb
/>
auctis poterunt & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">diu æqualitatem retinere, & </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">cito etiam ab
<
lb
/>
ea recedere.</
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
"/>
</
p
>
<
p
>
<
s
xml:space
="
preserve
">185. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">Hi quidem ſunt limites per interſectionem curvæ
<
lb
/>
<
note
position
="
left
"
xlink:label
="
note-0136-03
"
xlink:href
="
note-0136-03a
"
xml:space
="
preserve
">Tranſitus per
<
lb
/>
infinitum c
<
gap
/>
</
note
>
cum axe, viribus evaneſcentibus in ipſo limite. </
s
>
<
s
xml:space
="
preserve
">At </
s
>
</
p
>
</
div
>
</
text
>
</
echo
>