Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
116
"/>
Quare ſi partes infinitæ ſint magnitudinis, id quod neceſſariò contingeret, ſi in infinitum è parti
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg965
"/>
<
lb
/>
bus aliæ partes infinitæ ſecerni poſſent: aliter
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
in quolibet quodque ineſſet: ſi partes, inquam,
<
lb
/>
ſint infinitæ magnitudinis, & totum quoque infinitum ſit, oportet; id verò ſenſus non oſtendit:
<
lb
/>
ſed hominem finitæ molis eſſe cognoſcit, formicam non modo finitæ, verum etiam paruæ. </
s
>
<
s
>Rur
<
lb
/>
ſus quodlibet quantum bifariam ſecari, aut in partes æquales, vt in dimidia; rurſus hæc in alia di
<
lb
/>
midia: & ſic deinceps. </
s
>
<
s
>& planum eſt ſectionem in partes equales eſſe finitam. </
s
>
<
s
>Neque enim quan
<
lb
/>
tum diuidi poteſt in plura, quàm duo dimidia, treisúe tertias aut quatuor quartas. </
s
>
<
s
>ea ſola ſectio
<
lb
/>
in infinitum duci poteſt quæ fit in parteis inæquales. </
s
>
<
s
>At cùm in infinitum in quaque parte ſecre
<
lb
/>
tio ſuppetat, & infinitæ ſint partes neceſſe eſt. </
s
>
<
s
>Tùm verò quia ſi omnes infinitæ
<
expan
abbr
="
eademq́
">eademque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>numeri
<
lb
/>
infiniti; æquales partes infinitæ in aliquo toto inerunt. </
s
>
<
s
>infinitæ enim cùm ſint, altera alteram non
<
lb
/>
ſuperat. </
s
>
<
s
>itaque ſunt æquales. </
s
>
<
s
>immò pars erit toti æqualis, cùm ſic infinita ſit pars,
<
expan
abbr
="
quemadmodũ
">quemadmodum</
expan
>
<
lb
/>
totum. </
s
>
<
s
>& quanuis aſsiduè ſecernatur ex aliqua parte, aut toto: nihilominus nil deteretur de to
<
lb
/>
to: infinitum enim ſemper relinquetur. </
s
>
<
s
>cùm verò totum ſit finitæ magnitudinis, ſoleat autem id
<
lb
/>
quod eſt finitæ magnitudinis, ablatione partium finitarum denique conſumi perſeuerabit adhuc
<
lb
/>
eiuſmodi, vt in infinitum diuidi poſsit. </
s
>
<
s
>Etiam ſi cuiuſque rei certi ſunt fines, quod ad magnitudi
<
lb
/>
nem
<
expan
abbr
="
paruitatemq́
">paruitatemque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>attinet, aut ſecretio ſtabit aliquandò, aut ſi producetur, ad minimum
<
expan
abbr
="
nunquã
">nunquam</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg966
"/>
<
lb
/>
deueniemus. </
s
>
<
s
>Sic minima naturalis rei magnitudo non exiſtet, id verò ſenſui repugnat. </
s
>
<
s
>Accedit
<
lb
/>
eodem, quòd ipſe non diſtinguit accidens à ſubſtantia: ſic enim per ſe ſubſiſtere vult album, vt
<
lb
/>
lignum: proinde nulla eſt apud ipſum differentia inter generationem & affectionem quæ tamen
<
lb
/>
apparet perſpicuè: quandò erubeſcens homo idem remanet: non idem verò, ſi cùm cadauere
<
lb
/>
commutetur. </
s
>
<
s
>Ponit etiam generationem vniuſmodi, cùm ſit adeò multiplex: quòd opinatur om
<
lb
/>
ne id quod gignitur, exoriri facta partium ſimilium ſecretione ex illa ſua congerie & earundem
<
lb
/>
concretione. </
s
>
<
s
>Atqui non modo generantur res in natura per concretionem & compoſitionem,
<
lb
/>
ſed per reſolutionem & ſecretionem, vt cùm è domo fiunt lapides, & aqua ex luto. </
s
>
<
s
>& fieri po
<
lb
/>
teſt, vt non modo quippiam conſtet ex partibus conſimilibus, ſed ex diſsimilibus item. </
s
>
<
s
>vt cùm
<
lb
/>
lutum ex terra & aqua exiſtit. </
s
>
<
s
>Et facit natura apponendo, vt in prima conſtitutione fœtus; de
<
lb
/>
trahendo, vt cùm gignit ex putri dulcia ſegregans ab amaris, aut transfigurando, veluti dum pro
<
lb
/>
ducit parteis difformes, eaſdem quoque componendo producit, vltimo afficiendo vt ignem in
<
lb
/>
teruentu caloris. </
s
>
<
s
>Idem quoque elementa vocata dicit eſſe compoſita, & aliàs partes elementis
<
lb
/>
ſimpliciores ſtatuit. </
s
>
<
s
>At ſimplicium motus ſolent eſſe ſimplices, mixtorum mixti. </
s
>
<
s
>Hîc autem mo
<
lb
/>
tus mixti, vt ignis, eſt ſimplex. </
s
>
<
s
>Mitto quòd, & ſi cauſſam efficientem ponit, rarò illam vſurpat:
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg967
"/>
<
lb
/>
quoniam hoc illi vitium cum aliis commune eſt qui efficientem cauſſam poſuerunt. </
s
>
<
s
>Neque id
<
lb
/>
neceſſe eſt, quòd Anaxagoræ negotium faceſsit. </
s
>
<
s
>Si nihil ex nihilo, & ex quolibet quodlibet, in
<
lb
/>
quoque inſit actu, ſed ſat eſt, ſi vnumquodque ex quo aliquid fit, habeat ad illud poteſtatem ſeu
<
lb
/>
proximam, ſiue remotam. </
s
>
<
s
>Hæc Ariſtoteles in Anaxagoram. </
s
>
<
s
>Cùm Democrito verò pluribus agit
<
lb
/>
Ariſtoteles. </
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
Neque mirum: quando is omnes veteres anteiuit ſapientia. </
s
>
<
s
>& magis propria quæ
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg968
"/>
<
lb
/>
ſcientia
<
expan
abbr
="
methodusq́
">methodusque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>affectant, quàm cęteri perſecutus eſt,
<
expan
abbr
="
pluriumq́
">pluriumque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>problematum cauſſas na
<
lb
/>
turaliter affert quàm reliqui fecerint ante ipſum. </
s
>
<
s
>Ipſe igitur duo rerum principia faciens plenum
<
lb
/>
& inane. </
s
>
<
s
>ac
<
expan
abbr
="
plenũ
">plenum</
expan
>
ens eſſe volens, quod ex indiuiduis corporibus exiſteret quæ ſpontè deorſum
<
lb
/>
ferrentur, & variis figuris inſignita forent, inane verò non ens, non minus rerum cauſſas ſtatuit
<
lb
/>
inane quod non eſt quàm plenum quod eſt. </
s
>
<
s
>prætereà principium accipit quod valde
<
expan
abbr
="
dubiũ
">dubium</
expan
>
eſt.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>inane nimirum, & de quo multa poſteà diſputanda ſunt, quin potius tale, vt rerum naturę aduer
<
lb
/>
ſetur. </
s
>
<
s
>Qui verò aliquid docere inſtituit (vt optimè ſcripſit Anaximenes) in primis debet certum
<
lb
/>
aliquod & indubitatum principium ponere. </
s
>
<
s
>Idem quoque ſtatuat magnitudines inſectiles qui
<
lb
/>
bus poſitis mathematica principia quæ ſunt omnium certiſsima, labefactantur. </
s
>
<
s
>Tùm deinde
<
expan
abbr
="
cũ
">cum</
expan
>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg969
"/>
<
lb
/>
deorſum atomi vergant, nullus erit motus naturalis, niſi deorſum; aut ſi alij motus fuerint; iam
<
lb
/>
non erunt naturales: itaque neceſsitas vim naturę ſuperabit, quod ipſius placitis maiorem in mo
<
lb
/>
dum aduerſatur. </
s
>
<
s
>Atomi item ab ipſo ponuntur impatibiles, qualitate omni expertes: vnde igitur
<
lb
/>
in illis initia certorum motuum inerunt? </
s
>
<
s
>Quomodo item figuris præditæ ſunt, ſi ſunt indiuiduę?
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>nam figura ſpatij terminus eſt neceſſariò, hoc verò diuiduum. </
s
>
<
s
>Quomodo item mouentur, cùm
<
lb
/>
omne id quod mouetur, neceſſariò diuiduum ſit? </
s
>
<
s
>Niſi fortè & figura & motus indiuiduis abſo
<
lb
/>
lutè, ideſt, terminis denegentur: at indiuidua illa Democritica non ſunt termini, verùm naturam
<
lb
/>
magnitudinis adhuc conſeruant. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
ideoq́
">ideoque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>motum
<
expan
abbr
="
figuramq́
">figuramque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>accipere poterunt. </
s
>
<
s
>Prætereà ſi ordi
<
lb
/>
nis ſitus & figuræ commutatio rerum ſubſtantias non immutant: neque enim librorum
<
expan
abbr
="
meorũ
">meorum</
expan
>
<
lb
/>
ſubſtantia variatur, dum ipſos voluo, & diuerſis ſtruo modis, neque cera mutatur, dum imprimi
<
lb
/>
tur, & meo ſigno informatur. </
s
>
<
s
>cur in rerum natura poterunt immutare? </
s
>
<
s
>aut cur in quoque
<
expan
abbr
="
noſtrũ
">noſtrum</
expan
>
<
lb
/>
poſitum non erit, vt lubet, variare rerum naturas, quemadmodum ordinem, poſituram, figuram
<
lb
/>
peruertere poſſumus? </
s
>
<
s
>Quo pacto etiam in vnoquoque mixto indiſſolubiliter atomi continen
<
lb
/>
tur, in animali præſertim cuius adeò varij motus exiſtunt? </
s
>
<
s
>Hæc omnia ſpectare oportebat qui </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>