Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium
page |< < (85) of 389 > >|
13785PARS SECUNDA. eſſe alii limites, ac tranſitus ab una directione virium ad aliam
11ribus aſypto-
ticis-
non per evaneſcentiam, ſed per vires auctas in infinitum, ni-
mirum per aſymptoticos curvæ arcus.
Diximus ſupra num.
168. adnot. (i), quando crus aſymptoticum abit in infini-
tum, debere ex infinito regredi crus aliud habens pro aſym-
ptoto eandem rectam, &
poſſe regredi cum quatuor di-
verſis poſitionibus pendentibus a binis partibus ipſius rectæ,
&
binis plagis pro ſingulis rectæ partibus; ſed cum noſtra cur-
va debeat ſemper progredi, diximus, relinqui pro ea binas ex
ejuſmodi quatuor poſitionibus pro quovis crure abeunte in in-
finitum, in quibus nimirum regreſſus fiat ex plaga oppoſita.

Quoniam vero, progrediente curva, abire poteſt in infinitum tam
crus repulſivum, quam crus attractivum;
jam iterum fiunt caſus
quatuor poſſibiles, quos exprimunt figuræ 16, 17, 18, &
19, in
22Fig. 16,
17, 18, 19,
quibus omnibus eſt axis ACB, aſymptotus DCD`, crus rece-
dens in infinitum EKF, regrediens ex infinito GMH.
186. In fig. 16. cruri repulſivo EKF ſuccedit itidem re-
33Quatuor eo,
rum genera:
bini reſponden-
tes contactibus,
bini liitibus,
alter cohæſio-
nis, alter non
cohæſionis.
pulſivum GMH;
in fig. 17 repulſivo attractivum; in 18.
attractivo attractivum; in 19 attractivo repulſivum. Primus
&
tertius caſus reſpondent contactibus. Ut enim in illis eva-
neſcebat vis;
ſed directionem non mutabat; ita & hic abit
quidem in inſinitum, ſed directionem non mutat.
Repulſio-
ni IK in fig.
16 ſuccedit repulſio LM; & attractioni in ſig.
18 attractio.
Quare ii caſus non habent limites quoſdam.
Secundus, &
quartus habent utique limites; nam in fig. 17. re-
pulſioni IK ſuccedit attractio LM;
& in Fig. 19 attractioni
repulſio;
atque idcirco ſecundus caſus continet limitem cobæ-
ſionis, quartus limitem non cobæſionis.
187. Ex iſtis caſibus a noſtra curva cenſeo removendos eſſe
44Nullum in Na-
tura admitten-
dum præter po-
ſtremum, nec
vero eum ip-
ſum utcunque.
omnes præter ſolum quartum;
& in hoc ipſo removenda o-
mnia crura, in quibus ordinata creſcit in ratione minus,
quam ſimplici reciproca diſtantiarum a limite.
Ratio exclu-
dendi eſt, ne haberi aliquando vis infinita poſſit, quam &

per ſe ſe abſurdam cenſeo, &
idcirco præterea, quod infinita
vis natura ſua velocitatem infinitam requirit a ſe generandam
finito tempore.
Nam in primo, & ſecundo caſu punctum col-
locatum in ea diſtantia ab alio puncto, quam habet I, ab ori-
gine abſciſſarum, abiret ad C per omnes gradus virium aucta-
rum in infinitum, &
in C deberet habere vim infinitam; in
tertio vero idem accideret puncto collocato in diſtantia, quam
habet L.
At in quarto caſu acceſſum ad C prohibet ex parte I
attractio IK, &
ex parte L repulſio LM. Sed quoniam,
ſi eæ creſcant in ratione reciproca minus, quam ſimplici diſtan-
tiarum CI, CL;
area FKICD, vel GMLCD erit finita,
adeoque punctum impulſum verſus C velocitate majore, quam
quæ reſpondeat illi areæ, deberet tranſire per omnes virium
magnitudines uſque ad vim abſolute inſinitam in C, quæ

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index