1tem ſerratio motus compoſitus ex inciſione & fractione. Neque
enim huius dentes aſperiuſculi inter ſe ſunt paralleli; ſed alter
natim ad latus utrinque reflexi: quò diviſio ex obliquo facta oc
currat plagæ oppoſitæ. Itaque partes quidem medias inciden
do, partes verò laterales ſuâ aſperitate radendo auferunt: eaque
ratione vulneris labra, quo motum habeant liberiorem, adau
gent. Inciſio enim ſimplex eſt diviſio continui abſque deper
ditione alicuius particulæ: ut cùm pomum per medium ſeca
mus. Differt à ſectione ſciſſura: quòd hæc ſit plaga continu
ata; ſectio verò ſimplex & interrupta: quæ tamen ob vehemen
tiam excedere poteſt illam. Vtraque eſt ſolutio unionum, ſeu
diſcontinuatio cum aliquâ compreſſione: neceſſe enim quod
incidit recipi in illamm plagam, partésque medias comprimi in la
tus utrumque. Corpus ſerratile eſt χαταχτὸν χαὶ θζαυσὸν neque enim
lapides, vitrum, gemmæ ſerrantur. Nam ſerra, quâ gemmæ
mediâ arenâ ſecantur, quia dentibus caret, non niſi impropriè
dicitur. Igitur lignis in hunc modum ſerrâ atque ſecuri diviſis,
aut cultro inciſis aſcia ſuccedit: quâ ſuperficies aſpera & inæ
qualis aufertur. Eſtque huius motus idem cum inciſione; ma
gis tamen limitatus, ad menſuram ferri inciſorij ab eâ promi
nentis. Non enim profundiùs agitur plaga, quàm ſit illa fer
ri longitudo: quæ contrahi & augeri pro libitu poteſt. Im
pulſum verò habet fluentem: cùm ſit χίνησις ἀπὸ τη̄ς ἅψως:
quam aſcia manu librata dirigit, impulſum cohibens, quò mi
nùs latè evagetur. Vnde maioribus aſcijs utuntur in politu
râ: quò maior compreſſio à pondere, & à parte huius planâ &
politâ levigatio ſimul fiat. Huic ſimilis videtur motus à tor
no factus: idem enim eſt ſeu ferrum incidens, ſeu corpus inci
dendum moveatur. Eſt ergo manus veluti aſcia, quæ fulcro
innixa aciem ferri pro voto inciſuræ libratam ſuſtinet: Velo
cior tamen huius, quàm aſciæ motus atque in circulum reductus:
qualis quidem eſſe nequit aſciæ motus ad globum poliendum.
enim huius dentes aſperiuſculi inter ſe ſunt paralleli; ſed alter
natim ad latus utrinque reflexi: quò diviſio ex obliquo facta oc
currat plagæ oppoſitæ. Itaque partes quidem medias inciden
do, partes verò laterales ſuâ aſperitate radendo auferunt: eaque
ratione vulneris labra, quo motum habeant liberiorem, adau
gent. Inciſio enim ſimplex eſt diviſio continui abſque deper
ditione alicuius particulæ: ut cùm pomum per medium ſeca
mus. Differt à ſectione ſciſſura: quòd hæc ſit plaga continu
ata; ſectio verò ſimplex & interrupta: quæ tamen ob vehemen
tiam excedere poteſt illam. Vtraque eſt ſolutio unionum, ſeu
diſcontinuatio cum aliquâ compreſſione: neceſſe enim quod
incidit recipi in illamm plagam, partésque medias comprimi in la
tus utrumque. Corpus ſerratile eſt χαταχτὸν χαὶ θζαυσὸν neque enim
lapides, vitrum, gemmæ ſerrantur. Nam ſerra, quâ gemmæ
mediâ arenâ ſecantur, quia dentibus caret, non niſi impropriè
dicitur. Igitur lignis in hunc modum ſerrâ atque ſecuri diviſis,
aut cultro inciſis aſcia ſuccedit: quâ ſuperficies aſpera & inæ
qualis aufertur. Eſtque huius motus idem cum inciſione; ma
gis tamen limitatus, ad menſuram ferri inciſorij ab eâ promi
nentis. Non enim profundiùs agitur plaga, quàm ſit illa fer
ri longitudo: quæ contrahi & augeri pro libitu poteſt. Im
pulſum verò habet fluentem: cùm ſit χίνησις ἀπὸ τη̄ς ἅψως:
quam aſcia manu librata dirigit, impulſum cohibens, quò mi
nùs latè evagetur. Vnde maioribus aſcijs utuntur in politu
râ: quò maior compreſſio à pondere, & à parte huius planâ &
politâ levigatio ſimul fiat. Huic ſimilis videtur motus à tor
no factus: idem enim eſt ſeu ferrum incidens, ſeu corpus inci
dendum moveatur. Eſt ergo manus veluti aſcia, quæ fulcro
innixa aciem ferri pro voto inciſuræ libratam ſuſtinet: Velo
cior tamen huius, quàm aſciæ motus atque in circulum reductus:
qualis quidem eſſe nequit aſciæ motus ad globum poliendum.