Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
pb
pagenum
="
119
"/>
<
arrow.to.target
n
="
marg976k
"/>
ratione, non natura ſunt priores, & quòd numeri ſe habeant vt exemplaria falſum eſt; </
s
>
<
s
>ſunt enim
<
lb
/>
notæ duntaxat quibus naturæ proceſſus indicetur. </
s
>
<
s
>Sed ſingulorum errores mox adnotemus, vt
<
lb
/>
ijs pulſis certa rerum naturalium principia conſequamur. </
s
>
<
s
>Et Parmenides ſanè ſenſuum iudicio
<
lb
/>
de rebus ſenſilibus nimium derogat. </
s
>
<
s
>Idem quoque peccat, dum ea pro principiis habet quorum
<
lb
/>
ingenium eſſentiæ principiorum maxime repugnat. </
s
>
<
s
>Oportet enim ſemper manere principia,
<
expan
abbr
="
rationemq̀.
">ra
<
lb
/>
tionemque</
expan
>
illorum in omni mutatione retineri, calidum verò & frigidum non ſunt eiuſmodi, ſi
<
lb
/>
quidem conuerſo non reſoluatur in ea principia.
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
</
s
>
<
s
>Tùm prætereà nullus motus ſine affectione
<
arrow.to.target
n
="
marg976l
"/>
<
lb
/>
obiretur. </
s
>
<
s
>Iam verò quòd ens vnum ſit,
<
expan
abbr
="
ideoq̀.
">ideoque</
expan
>
cętera non ſint, ſed eſſe videantur; præter id quòd
<
lb
/>
monſtrat Ariſtoteles non neceſſariò conſequi. </
s
>
<
s
>ſi nil ſit præter ens, quò ens ſit vnum, addemus
<
lb
/>
etiam nos duo item entia ab eodem Parmenide poſita fuiſſe, id nimirum quod verè eſt, alterum
<
lb
/>
quod eſt calidum (nanque hoc ſive ignem appellabat ens, frigidum verò ſeu
<
expan
abbr
="
terrã
">terram</
expan
>
non ens) atque
<
lb
/>
id verè ens ponere cogebatur. </
s
>
<
s
>Nam, ſi ens ad ſenſum ſic acciperet, quia ſentiretur, & à ſenſu ſic
<
lb
/>
eſſe iudicaretur; etiam frigidum, quia ſentitur, ens habendum fuerat, aut negandum ſentiri fri
<
lb
/>
gidum, quod ipſe non ens eſſe fatebatur: quod certè multò eſt ineptius. </
s
>
<
s
>Ergo verè frigidum eſſe ponendum fuit. </
s
>
<
s
>Itaque non vnum ens ſolum, ſed duo, atque illa quidem non ad ſenſum ſolum
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg976m
"/>
modo, ſed reipſa ſtatuenda ſunt ex ſententia Parmenidis. </
s
>
<
s
>Nunc ad Empedoclem. </
s
>
<
s
>Ponit ipſe pri
<
lb
/>
ma quattuor corpora quę cùm prima ſint, & (vt ipſe vult) abſolutè principia, neque in aliud, ne
<
lb
/>
que inter ſe commutari poſſunt, neque enim habent in quod reſoluantur. </
s
>
<
s
>Nunc elementa pro
<
lb
/>
prias habent differentias, vt ignis calorem, aqua
<
expan
abbr
="
humorẽ
">humorem</
expan
>
quas ſic affixas vnumquodque elemen
<
lb
/>
tum habet, vt alteri communicari non poſsint, aliter interiret elementum proprias differentias
<
lb
/>
amittens. </
s
>
<
s
>Cùm ergo mutatio qualitatum ſit affectio, ea verò fieri nequeat; </
s
>
<
s
>profectò tolletur item
<
lb
/>
affectio. </
s
>
<
s
>Tũm etiam motus omnis exiſtit in vno ſubiecto viciſsim contraria ſuſcipiente. </
s
>
<
s
>Sed non
<
lb
/>
eſt hic commune ſubiectum. </
s
>
<
s
>Neque igitur affectio. </
s
>
<
s
>Et illud negare, quin elementa ſecum com
<
lb
/>
mutentur, valde importunum eſt; cũm ex aqua fiat aer, & ex aere aqua, & terra conflagret, & id
<
lb
/>
quod exuſtum eſt, in terram conuertatur. </
s
>
<
s
>Adde his, quòd cùm opera conciliantis amicitiæ ſphę
<
lb
/>
rus fit ex elementis, amittuntur eorum differentiæ. </
s
>
<
s
>Si ergo rurſus è ſphęro litis ſecernentis auxi
<
lb
/>
lio facta ſunt elementa; aut ex eo terra facta eſt quod anteà fuit itidem terra, aut ex eo quod prius
<
lb
/>
fuerat ignis. </
s
>
<
s
>Si poſterius dederit, & elementa inter ſe commutari poterunt. </
s
>
<
s
>Si terram ex terra
<
lb
/>
fieri velit; certè accipiet id cuius nulla cauſſa afferri,
<
expan
abbr
="
temereq̀.
">temereque</
expan
>
effutiet. </
s
>
<
s
>Prętereà dubium eſt
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg976n
"/>
ſint'ne elementa ſphęro priora, an poſteriora: ac quidem elementi naturam oppugnat eſſe poſte
<
lb
/>
rius; neque tamen priora ſine vitio ſumi poſſunt. </
s
>
<
s
>Siquidem verè elementum prius
<
expan
abbr
="
quã
">quam</
expan
>
natura ſit
<
lb
/>
id ex quo primo aliquid fit, & in quod vltimum abit. </
s
>
<
s
>Sed dici non poteſt ſit'ne ſphęrus
<
expan
abbr
="
elementũ
">elementum</
expan
>
<
lb
/>
illud
<
expan
abbr
="
primũ
">primum</
expan
>
<
expan
abbr
="
primumq̀.
">primumque</
expan
>
<
expan
abbr
="
principiũ
">principium</
expan
>
;
<
expan
abbr
="
qñ
">quando</
expan
>
& è ſphęro fiunt elementa, & ad
<
expan
abbr
="
extremũ
">extremum</
expan
>
reſoluuntur in
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
ſphęrũ
">ſphęrum</
expan
>
; </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
neq;
">neque</
expan
>
minus ita fiat, quàm
<
expan
abbr
="
q̨
">qui</
expan
>
ſphęrus in elementa reſoluatur, & producatur ex illis. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Dubiũ
">Dubium</
expan
>
<
lb
/>
quoque eſt apud ipſum cuius'nam amicitiæ'ne, an litis ſit gignere & corrumpere. </
s
>
<
s
>
<
expan
abbr
="
Nã
">Nam</
expan
>
lis è ſphęro
<
lb
/>
producit elementa
<
expan
abbr
="
eadẽ
">eadem</
expan
>
, amicitia corrumpit in
<
expan
abbr
="
ſphęrũ
">ſphęrum</
expan
>
. </
s
>
<
s
>Sed
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
minus à lite ſphęrus corrumpi vi
<
lb
/>
detur, & ab amicitia gigni. </
s
>
<
s
>Rurſus poſtquam lite ſecernente genita ſunt
<
expan
abbr
="
elemẽta
">elementa</
expan
>
, ex ijs mixta
<
expan
abbr
="
fiũt
">fiunt</
expan
>
<
lb
/>
amicitia coniungente,
<
expan
abbr
="
eademq̀
">eademque</
expan
>
mixta intereunt & abeunt in elementa diſcordia diſsipante. </
s
>
<
s
>Ipſe
<
lb
/>
<
expan
abbr
="
itẽ
">item</
expan
>
<
expan
abbr
="
ordinẽ
">ordinem</
expan
>
tollit è
<
expan
abbr
="
rerũ
">rerum</
expan
>
natura. </
s
>
<
s
>Nihil dico de eo quòd nullum finem naturæ
<
expan
abbr
="
propoſitũ
">propoſitum</
expan
>
eſſe putat.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>hoc .n. posteà
<
expan
abbr
="
videndũ
">videndum</
expan
>
eſt. </
s
>
<
s
>Omnino non ſatis
<
expan
abbr
="
cõmoda
">commoda</
expan
>
principia ſunt elementa, cùm
<
expan
abbr
="
aliqñ
">aliquando</
expan
>
neceſſe
<
lb
/>
ſit illa interire. </
s
>
<
s
>Quin etiam ſi in
<
expan
abbr
="
nihilũ
">nihilum</
expan
>
nihil abit; illud prius erit in quod ipſa diſſoluentur. </
s
>
<
s
>Sed ne
<
lb
/>
nimis in longum exoreſcat oratio; his ergo ſolùm contentus quæ admiratus Empedoclem cecinit
<
lb
/>
Manilius, poſtquàm terræ formam, & ordinatos ſiderum motus propoſuiſſet ad
<
expan
abbr
="
contemplandũ
">contemplandum</
expan
>
.
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg976o
"/>
Nam neque fortuitos ortus ſurgentibus astris:
<
emph
type
="
italics
"/>
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Nec toties poſſum naſcentem credere mundum,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Solisue aſſiduos partus, & facta diurna,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Cùm facies eadem ſignis per ſęcula conſtet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Idem Phœbus eat de cęli partibus ijſdem;
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Inde ſuos ſinuat flexus per crura pedesque
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Centauri, alterius rurſus aſcendere cęlum
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Incipit, Argiuamque ratem per apluſtria ſumma
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Lunaque per totidem luces mutetur, & orbes,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Et natura vias ſeruet, quas fecerat ipſa:
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Nec tyrocinio peccet, circumque feratur.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Aeterna cum luce dies, quò tempora monſtrat
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Nunc his nunc illis eadem regionibus orbis
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Semper,
<
expan
abbr
="
et
">et</
expan
>
vlterius vadentibus ortus ad ortus,
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
emph
type
="
italics
"/>
Occaſumue ortus cę,
<
expan
abbr
="
et
">et</
expan
>
cum Sole perennet.
<
emph.end
type
="
italics
"/>
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>