Newton, Isaac, Philosophia naturalis principia mathematica, 1713

Page concordance

< >
Scan Original
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
< >
page |< < of 524 > >|
1
Quin & hæc quoque concedenda ſunt, & Mathematice demon­
ſtrantur
: Si corpora plura motu æquabili revolvantur in Circulis
concentricis
, & quadrata temporum periodieorum ſint ut cubi di­
ſtantiarum
a centro communi; Vires centripetas revolventium
fore
reciproce ut quadrata diſtantiarum.
Vel, ſi corpora revol­
vantur
in Orbitis quæ ſunt Circulis finitimæ, & quieſcant Orbita­
rum
Apſides; Vires centripetas revolventium fore reciproce ut
quadrata
diſtantiarum.
Obtinere caſum alterutrum in Planetis
univerſis
conſentiunt Aſtronomi.
Itaque Vires centripetæ Plane­
tarum
omnium ſunt reciproce ut quadrata diſtantiarum ab Or­
bium
centris.
Si quis objiciat Planetarum, & Lunæ præſertim,
Apſides
non penitus quieſcere; ſed motu quodam lento ferri in
conſequentia
: reſponderi poteſt, etiamſi concedamus hunc mo­
tum
tardiſſimum exinde profectum eſſe quod Vis centripetæ pro­
portio
aberret aliquantum a duplicata, aberrationem illam per
computum
Mathematicum inveniri poſſe & plane inſenſibilem
eſſe
.
Ipſa enim ratio Vis centripetæ Lunaris, quæ omnium ma­
xime
turbari debet, paululum quidem duplicatam ſuperabit; ad
hanc
vero ſexaginta fere vicibus propius accedet quam ad tripli­
catam
.
Sed verior erit reſponſio, ſi dicamus hanc Apſidum progreſ­
ſionem
, non ex aberratione a duplicata proportione, ſed ex alia
prorſus
diverſa cauſa oriri, quemadmodum egregie commonſtratur
in
hac Philoſophia.
Reſtat ergo ut Vires centripetæ, quibus Pla­
netæ
primarii tendunt verſus Solem & ſecundarii verſus primarios
ſuos
, ſint accurate ut quadrata diſtantiarum reciproce.

Text layer

  • Dictionary
  • Places

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index