Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

Page concordance

< >
Scan Original
101 49
102 50
103 51
104 52
105 53
106 54
107 55
108 56
109 57
110 58
111 59
112 60
113 61
114 62
115 63
116 64
117 65
118 66
119 67
120 68
121 69
122 70
123 71
124 72
125 73
126 74
127 75
128 76
129 77
130 78
< >
page |< < (88) of 389 > >|
14088THEORIÆ velocitati, quæ fuerat reſidua in appulſu ad diſtantiam limitis
præcedentis non cohæſionis, &
quæ acquiſita eſt in arcu ſe-
quenti uſque ad limitem cohæſionis proximum;
tum puncta
appellent ad diſtantiam limitis non cohæſionis ſequentis, ac vel
ibi ſiſtent, vel progredientur itidem, eritque ſemper reciproca-
tio quædam motus perpetuo accelerati, tum retardati;
donec
deveniatur ad arcum ita validum, nimirum qui concludat ejuſ-
modi aream, ut tota velocitas acquiſita extinguatur:
quod ſi
accidat alicubi, &
non accidat in diſtantia alicujus limitis; cur-
ſum reſlectent retro ipſa puncta, &
oſcillabunt perpetuo.
193. Porro in hujuſmodi motu patet illud, dum itur a di-
11Velocitatis mu-
tationesalternę:
ubi ea habeat
maximum, &
minimum, ubi
extingui poſſit.
ſtantia limitis cohæſionis ad diſtantiam limitis non cohæſio-
nis, velocitatem ſemper debere augeri;
tum poſt tranſitum
per ipſam debere minui, uſque ad appulſum ad diſtantiam li-
mitis non cohæſionis, adeoque habebitur ſemper in ipſa ve-
locitate aliquod maximum in appulſu ad diſtantiam limitis co-
hæſionis, &
minimum in appulſu ad diſtantiam limitis non co-
hæſionis.
Quamobrem poterit quidem ſiſti motus in diſtantia
limitis hujus ſecundi generis;
ſi ſola exiſtant illa duo puncta,
nec ullum externum punctum turbet illorum motum:
ſed non
poterit ſiſti in diſtantia limitis illius primi generis;
cum ad
ejuſmodi diſtantias deveniatur ſemper motu accelerato.
Præ-
terea patet &
illud, ſi ex quocunque loco impellantur veloci-
tatibus æqualibus vel alterum verſus alterum, vel ad partes
oppoſitas, debere haberi reciprocationes easdem auctis ſemper
æque velocitatibus utriuſque, dum itur verſus diſtantiam li-
mitis primi generis, &
imminutis, dum itur verſus diſtantiam
limitis ſecundi generis.
194. Patet & illud, ſi a diſtantia limitis primi generis di-
22Circa quos li-
mites oſcillatio
major eſſe de-
beat, & unde
pendeat ejus
magnitudo.
moveantur vi aliqua, vel non ita ingenti velocitate impreſſa,
oſcillationem ſore perquam exiguam, ſaltem ſi quidam vali-
dus fuerit limes;
nam velocitas incipiet ſtatim minui, & ei
vi ſtatim vis contraria invenietur, ac puncta parum dimota
a loco ſuo, tum ſibi relicta ſtatim retro curſum reflectent.
At ſi dimoveantur a diſtantia limitis ſecundi generis vi ut-
cunque exigua;
oſcillatio erit multo major, quia neceſſario
debebunt progredi ultra diſtantiam ſequentis limitis primi ge-
neris, poſt quem motus primo retardari incipiet.
Quin im-
mo ſi arcus proximus hinc, &
inde ab ejuſmodi limite ſecun-
di generis concluſerit aream ingentem, ac majorem pluribus
ſequentibus contrariæ directionis, vel majorem exceſſu eorun-
dem ſupra areas interjacentes directionis ſuæ;
tum vero oſcil-
latio poterit eſſe ingens:
nam fieri poterit, ut tranſcurrantur
hinc, &
inde limites plurimi, antequam deveniatur ad arcum
ita validum, ut velocitatem omnem elidat, &
motum re-
tro reflectat.
Ingens itidem oſcillatio eſſe poterit, ſi cum ingen-
ti vi dimoveantur puncta a diſtantia limitum generis utriuslibet;

ac res tota pendet a velocitate initiali, &
ab areis, quæ poſt

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index