1ſit, πρότερόν ἐστιν, ἔφη, τῆς πρώρας τὸ φυράσαι.
Is qui Plutar
chum uertit, cum elegantiam minimè aſſequeretur,
frigidè nimis uertiſſe uidetur. eum adeas, & ode
ris hominis inſcitiam, qui tam belle dictum tam fri
gide reddiderit. ſed ad alia properabat. Vir quidam
mihi peramicus, cum illi hæc noſtra communica
rem, cenſuit legendum in Plutarcho: Πρότερον δεῖ, ἔφη,
οὐ τοῦ πρωράτου φυράσαι: Id eſt, prius panis conficien
dus proratæ eſt. ſed priora mihi magis placent, for
taſſe quia noſtra: tu Lector iudicabis.
chum uertit, cum elegantiam minimè aſſequeretur,
frigidè nimis uertiſſe uidetur. eum adeas, & ode
ris hominis inſcitiam, qui tam belle dictum tam fri
gide reddiderit. ſed ad alia properabat. Vir quidam
mihi peramicus, cum illi hæc noſtra communica
rem, cenſuit legendum in Plutarcho: Πρότερον δεῖ, ἔφη,
οὐ τοῦ πρωράτου φυράσαι: Id eſt, prius panis conficien
dus proratæ eſt. ſed priora mihi magis placent, for
taſſe quia noſtra: tu Lector iudicabis.
Sunt & acroſtolia extremæ mauis partes, quæ fa
cilè euellebantur, cum collibitum fuerat: ut conſtat
ex Diodoro Siculo XX. οἱ Ῥόδιοι ταχέως τὰ μὲν ἀκρο
στόλια περιέσπασαν, ὕλην δὲ ξηρὰν καὶ δᾷδας ταῖς ναυσὶνἐνέν
τες ἐνέπρησαν. id eſt: Rhodij celeriter acroſtolia detra
xerunt, iniectiś que malleolis & teda in naues, eas
ipſas concremarunt. Appianus in Mithridate: Ὥστε
καὶ τριήρη αὐτοῖς ἀνδράσιν ἀναδησάμενοι καὶ ἀκροστόλια πολλὰ καὶ
σκῦλα ἐς τὸν λιμένα φέροντες ἐπανελθεῖν. Id eſt: Vt trireme
cum ipſis hominibus religata in portum ſe recepe
rint, multis onuſti ſpolijs, ipſiś que nauium acro
ſtolijs: quæ Latini roſtra, ut opinor, uocant, & ſi
quæ ſimilia. Diodorus libro decimo octauo, ubi
de ſucceſſoribus Alexandri: Μετὰ δὲ ταῦτα νικάνορος κα
ταπλεύσαντος εἰς τὸν πειραιᾶ κεκοσμημένῳ τῷ στόλῳ τοῖς ἀπὸ τῆς νι
κης ἀκροστολίοις. Idem in uigeſimo: αὐτὸς δὲ τὰς ἰδίας ναῦς
κοσμήσας τοῖς ἀκροστολίοις καὶ τὰς ἁλούσας ἐφελκό- μενος τὸν πλοῦν,
ἐποιεῖτο. Quæ ideo adſcribenda curaui, ut Lector ſci
re poſſet, in more poſitum apud antiquos, ornari
cilè euellebantur, cum collibitum fuerat: ut conſtat
ex Diodoro Siculo XX. οἱ Ῥόδιοι ταχέως τὰ μὲν ἀκρο
στόλια περιέσπασαν, ὕλην δὲ ξηρὰν καὶ δᾷδας ταῖς ναυσὶνἐνέν
τες ἐνέπρησαν. id eſt: Rhodij celeriter acroſtolia detra
xerunt, iniectiś que malleolis & teda in naues, eas
ipſas concremarunt. Appianus in Mithridate: Ὥστε
καὶ τριήρη αὐτοῖς ἀνδράσιν ἀναδησάμενοι καὶ ἀκροστόλια πολλὰ καὶ
σκῦλα ἐς τὸν λιμένα φέροντες ἐπανελθεῖν. Id eſt: Vt trireme
cum ipſis hominibus religata in portum ſe recepe
rint, multis onuſti ſpolijs, ipſiś que nauium acro
ſtolijs: quæ Latini roſtra, ut opinor, uocant, & ſi
quæ ſimilia. Diodorus libro decimo octauo, ubi
de ſucceſſoribus Alexandri: Μετὰ δὲ ταῦτα νικάνορος κα
ταπλεύσαντος εἰς τὸν πειραιᾶ κεκοσμημένῳ τῷ στόλῳ τοῖς ἀπὸ τῆς νι
κης ἀκροστολίοις. Idem in uigeſimo: αὐτὸς δὲ τὰς ἰδίας ναῦς
κοσμήσας τοῖς ἀκροστολίοις καὶ τὰς ἁλούσας ἐφελκό- μενος τὸν πλοῦν,
ἐποιεῖτο. Quæ ideo adſcribenda curaui, ut Lector ſci
re poſſet, in more poſitum apud antiquos, ornari