1ita quidem ſe habet politura in lignis, & quæ his ſunt cogna
ta. At verò torno poliuntur etiam metalla: nequaquam gem
mæ, lapides, aut vitrum: quòd hæc ατμητα ſint χα θζαυσὰ: & non
niſi in plures partes friantur. Itaque neque aſciâ aut cultro ſecari
valent: cùm ſectio in duo terminetur, unámque particulam ab
alijs avellat.
ta. At verò torno poliuntur etiam metalla: nequaquam gem
mæ, lapides, aut vitrum: quòd hæc ατμητα ſint χα θζαυσὰ: & non
niſi in plures partes friantur. Itaque neque aſciâ aut cultro ſecari
valent: cùm ſectio in duo terminetur, unámque particulam ab
alijs avellat.
Sed cur metalla ab aſciâ non poliuntur, eandem vim cum torno ha
bente?
bente?
Reſpondeo in torno eſſe motum velociorem; quo reſiſten
tia & durities metallorum ſuperatur. Idem enim eſt cùm tor
no circumagitur mobile, quemadmodum ſi ferrum celerrimè
moveretur: ut cùm gemmæ orbiculis circumactis poliuntur.
Et licet illarum politura torno fieri videatur; ob motum cir
cularem illorum orbiculorum, quibus gemmæ ſe affricantes
atteruntur: eſt tamen longè diverſus atque alius motus. Non
enim orbiculi ſeu umbilici, quibus præpilantur cylindri ver
ſatiles, incidunt: ſed arenulæ his intermixtæ: quo modo in a
lijs orbiculis contingit horizonti parallelis. lutum enim arenu
latum continuò affuſum ſuâ aſperitate radit ſuperficiem ma
gis eminentem. Cùm verò hæc omnia ſint θζαυσα; erit illo
rum diviſio θραῡς σ non χάταις. quia non una particula, ſed
plures ſimul avelluntur: illæ nimirum, quæ impulſum motunque
recipiunt à plagâ, pro numero arenularum, non unâ. Vide
tur autem motus compoſitus ex inciſione & fracturâ: com
preſſione quidem in profundum: tractu verò in latum agen
te plagam, ab impulſu fluente inductam. Cùm igitur ſit χίνη
σις ἀπὸ τη̄ς ἅψεως, nequaquam altè penetrat; ſed mox à com
preſſione & contactu impulſus cohibetur. Cui accedit humi
ditas ex polline arenularum continuò affuſa gemmis, impul
ſum hebetans: alioquin fragilibus, ſi arenulâ ſiccâ poliantur.
tia & durities metallorum ſuperatur. Idem enim eſt cùm tor
no circumagitur mobile, quemadmodum ſi ferrum celerrimè
moveretur: ut cùm gemmæ orbiculis circumactis poliuntur.
Et licet illarum politura torno fieri videatur; ob motum cir
cularem illorum orbiculorum, quibus gemmæ ſe affricantes
atteruntur: eſt tamen longè diverſus atque alius motus. Non
enim orbiculi ſeu umbilici, quibus præpilantur cylindri ver
ſatiles, incidunt: ſed arenulæ his intermixtæ: quo modo in a
lijs orbiculis contingit horizonti parallelis. lutum enim arenu
latum continuò affuſum ſuâ aſperitate radit ſuperficiem ma
gis eminentem. Cùm verò hæc omnia ſint θζαυσα; erit illo
rum diviſio θραῡς σ non χάταις. quia non una particula, ſed
plures ſimul avelluntur: illæ nimirum, quæ impulſum motunque
recipiunt à plagâ, pro numero arenularum, non unâ. Vide
tur autem motus compoſitus ex inciſione & fracturâ: com
preſſione quidem in profundum: tractu verò in latum agen
te plagam, ab impulſu fluente inductam. Cùm igitur ſit χίνη
σις ἀπὸ τη̄ς ἅψεως, nequaquam altè penetrat; ſed mox à com
preſſione & contactu impulſus cohibetur. Cui accedit humi
ditas ex polline arenularum continuò affuſa gemmis, impul
ſum hebetans: alioquin fragilibus, ſi arenulâ ſiccâ poliantur.