Buonamici, Francesco
,
De motu libri X
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Figures
Thumbnails
Page concordance
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
Scan
Original
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
154
155
156
157
158
159
160
<
1 - 30
31 - 60
61 - 90
91 - 120
121 - 150
151 - 180
181 - 210
211 - 240
241 - 270
271 - 300
301 - 330
331 - 360
361 - 390
391 - 420
421 - 450
451 - 480
481 - 510
511 - 540
541 - 570
571 - 600
601 - 630
631 - 660
661 - 690
691 - 720
721 - 750
751 - 780
781 - 810
811 - 840
841 - 870
871 - 900
901 - 930
931 - 960
961 - 990
991 - 1020
1021 - 1050
1051 - 1055
>
page
|<
<
of 1055
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
>
<
pb
pagenum
="
120
"/>
<
p
type
="
main
">
<
s
>Et illud perpetuò ſpectandum in omni conſtitutione principiorum, ne aliorum ratio ſuppo
<
arrow.to.target
n
="
marg977
"/>
<
lb
/>
natur, & ne commutentur. </
s
>
<
s
>Nam ſic primum quoddam ſubſit neceſſe eſt circum quod mutatio
<
lb
/>
fiat. </
s
>
<
s
>Itaque videant ij qui noua rerum principia poſuerunt, quin potius ea quæ longo rerum vſu
<
lb
/>
repudiata ſunt, quàm commodè ſua placita tueri valeant. </
s
>
<
s
>Platonis auctoritas multa flagitat quę
<
lb
/>
dicantur. </
s
>
<
s
>Nanque ipſe Ideas introduxit de quibus longa diſputatio futura eſt. </
s
>
<
s
>interim illa repe
<
lb
/>
tantur quæ de altero principio quod mutationi ſubiicitur, ab eo decreta ſunt. </
s
>
<
s
>Is duo conſtituit
<
lb
/>
loco materiæ, cùm ad patiendum ſatis ſit vnum. </
s
>
<
s
>Idem quoque contraria poſuit vt ſubiectum
<
lb
/>
quæ prædicati locum occupare debuerunt. </
s
>
<
s
>Idem, aut non diſtinxit à materia priuationem quæ
<
lb
/>
diſtinguenda erat, aut non cognouit, aut tanquam maleficij cauſſam neglexit. </
s
>
<
s
>neque enim me
<
lb
/>
minit de priuatione. </
s
>
<
s
>Neque priuatio, tanquàm maleficij cauſſa negligenda fuit, cùm ſit cauſſa
<
lb
/>
appetitus in materia quò excitata properat ad formam. </
s
>
<
s
>Illud etiam Platoni vitio vertitur, quòd
<
lb
/>
cùm duos ipſe numeros ſtatuerit, vnum idearum, atque alterum mathematicum; non poſsit do
<
lb
/>
cere, quemadmodum, nec ex quo conſtet numerus mathematicus. </
s
>
<
s
>Medius enim eſt, inter nume
<
lb
/>
rum idearum & numerum qui poſitus eſt in rebus ſenſilibus. </
s
>
<
s
>Quòd ſi reſpondeat ipſum ex ma
<
lb
/>
gno, & paruo conſtare, ab eo qui formarum eſt, planè non diſcrepabit. </
s
>
<
s
>Dicet fortè aliud eſſe ma
<
lb
/>
gnum & paruum quia magnitudines item cenſet eſſe principia, ſed tùm plura elementa inducet.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>
<
arrow.to.target
n
="
marg978
"/>
<
lb
/>
Dabit fortaſſe vtrorumque vnum eſſe commune principium. </
s
>
<
s
>Atqui docendum fuit, quemadmo
<
lb
/>
dum ex vno multa euadant. </
s
>
<
s
>ipſe verò non alium modum docet, ac quòd numerus ex vno &
<
lb
/>
duernione infinito procreatur. </
s
>
<
s
>Erit etiam violens magni & parui ſeparatio, cùm ad vnum cuncta
<
lb
/>
ſuaptè natura vergant. </
s
>
<
s
>Ita cùm hæc principia rerum naturæ aduerſentur, & eius viri ſententias
<
lb
/>
euertant, planum eſt Platonis opinionem de rerum naturalium principiis & elementis eſſe explo
<
lb
/>
dendam. </
s
>
<
s
>Poſſet Pythagoręorum placitum ſine offenſione prætermitti, quòd illorum principia
<
lb
/>
quærunt quæ ab omni motu ſoluta
<
expan
abbr
="
liberaq́
">liberaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ſunt; nos autem mobilia tractamus. </
s
>
<
s
>prætereà quòd
<
lb
/>
nihil certi colligitur ex aliorum ſcriptis quod ad earum poſitionum vim percipiendam valeat. </
s
>
<
s
>&
<
lb
/>
eorum philoſophia iam pridem obſoleuit; cùm tamen hæc aliquid ad Peripatericæ doctrinæ ex
<
lb
/>
planationem faciant nonnulla libare conſtituimus. </
s
>
<
s
>Ipſi igitur pręter id quòd ſenſilibus principia
<
lb
/>
ſenſilia non adhibeat, accipiunt numeros qui nulla grauitate, aut leuitate ſint præditi, aut igitur
<
lb
/>
grauium
<
expan
abbr
="
leuiumq́
">leuiumque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>corporum & omnino ſenſilium principia non ſunt, aut cum eos cęli
<
expan
abbr
="
elemen-torumq́
">elemen
<
lb
/>
torumque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>principia faciunt, aliud cęlum
<
expan
abbr
="
aliaq́
">aliaque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>elementa, quàm noſtra accipiunt. </
s
>
<
s
>Neque enim fit
<
lb
/>
apud illos quippiam ex non ente, neque igitur ex non graui graue. </
s
>
<
s
>Nanque nondum perſpecta
<
lb
/>
erat vis poteſtatis & actus (ſiquidem primus omnium hæc nobis monſtrauerit Ariſt.)
<
emph
type
="
sup
"/>
a
<
emph.end
type
="
sup
"/>
ex quo
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg979
"/>
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg980
"/>
<
lb
/>
efficitur, vt ex non ente quippiam fieri poſsit. </
s
>
<
s
>Et quanuis ab Ariſtotele concluſum ſit cęlum non
<
lb
/>
eſſe neque graue, neque leue, vnde nil referre videretur, quòd cęlum
<
expan
abbr
="
cõponeretur
">componeretur</
expan
>
è numeris qui
<
lb
/>
neque graues, neque leues eſſent, & terram quoque ipſi ponerent quæ in orbem volueretur; ea
<
lb
/>
verò quæ ſic mouentur, neque leuia, neque grauia ſunt. </
s
>
<
s
>Tamen hæc ignota fuerunt antiquitus, &
<
lb
/>
cęlum aut leue, quòd omnibus emineret, habitum eſt, aut quòd impetus innatus ad motum, ſeu
<
lb
/>
quietem illis denegari non potuit, cuius auctores eſſe numeri nequiuerunt, cùm ab omni impetu
<
lb
/>
per ſe liberi ponerentur. </
s
>
<
s
>Prætereà ponunt numeros eſſe ſubſtantias, & tamen de illorum genere
<
lb
/>
conſtat eſſe quæ ſubſtantię comitantur & illi ſolent attribui, quandò cuiuſpiam rei numerus eſt,
<
lb
/>
vt hominum, aut equorum. </
s
>
<
s
>Inſuper erit prius vnum quàm bonum, immò ſi vnum principium
<
lb
/>
& vt ipſi aiunt, eſſentia ex eo quòd vnum, bonum quoque ſit neceſſe eſt. </
s
>
<
s
>Atqui
<
expan
abbr
="
nõ
">non</
expan
>
idcirco, quòd
<
lb
/>
vnum eſt, bonum eſt: ſed ex eo, quòd primum eſt & æternum,
<
expan
abbr
="
ſeq́
">ſeque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>ipſo contentum, quòd in ſe
<
lb
/>
ſatis præſidij habet,
<
expan
abbr
="
ſalusq́ue
">ſalusque</
expan
>
eſt, & ex eo denique, quòd bene conſtitutum ſit & affectum,
<
lb
/>
hoc verò, quod ita ſe habet, vnum eſt. </
s
>
<
s
>aliter efficeretur, vt vnum à ratione boni ſegregatum eſſet
<
lb
/>
principium numeri mathematici. </
s
>
<
s
>id verò dicere non licet: cùm ex hoc vno mira bonorum con
<
lb
/>
<
arrow.to.target
n
="
marg981
"/>
<
lb
/>
iunctio naſcatur quæ in quaque ſpecie perſpicitur. </
s
>
<
s
>Quin etiam ſi ſubſtantia foret atque princi
<
lb
/>
pium, in aliquod genus cauſſæ referretur, neque ſanè eſt forma, nam forma rationem complecti
<
lb
/>
tur, numeri verò ſunt materia rationis, vt tria & ſex proportionis materia ſunt: proportio verò
<
lb
/>
eſt habitudo trium ad ſex. </
s
>
<
s
>& cùm forma, finis,
<
expan
abbr
="
efficiensq́
">efficiensque</
expan
>
. </
s
>
<
s
>conueniant, ſi non eſt forma, neque
<
expan
abbr
="
itẽ
">item</
expan
>
<
lb
/>
efficiens, aut finis eſſe poterit, ſed materia ſolum. </
s
>
<
s
>Nec non apud eos incertum eſt, ſit'ne vnum
<
lb
/>
caput numerorum, an potius
<
expan
abbr
="
vnũ
">vnum</
expan
>
ex numero producatur, & vtroque modo naſcuntur abſurda.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>Nam ſi vnum ex numero ducat originem, cùm ex contrariis quodammodo pullulet, nimirum ex
<
lb
/>
non vno quorum ſi vnum bonum eſt, alterum malum ſit oportet: inde effici vt malum
<
expan
abbr
="
cõtineat
">contineat</
expan
>
,
<
lb
/>
aut ergo vnum bonum non erit, aut ex numero non orietur. </
s
>
<
s
>Neque verò vt ex materia quæ ma
<
lb
/>
lum ſit; quippe quòd vbi quidpiam ex materia fiat quæ imperfecta quędam res eſt; etiam neceſſe
<
lb
/>
ſit, aliquid aliud perfectum præſtò eſſe à quo producatur. </
s
>
<
s
>Non poſſunt item multa fieri ex vno.
<
lb
/>
</
s
>
<
s
>neque enim permixtione, quia ſic plura eſſent; neque compoſitione, quoniam ſi res fuerint, ſitum
<
lb
/>
eas habere oportebit; in mente verò vna multa & vnum concipientur, nempe plura quæ coëant
<
lb
/>
in vnum. </
s
>
<
s
>Adhuc ea quæ fiunt ex alio, ſiue fiant ex contrariis, ſiue ex ſubiecto, neceſſe eſt ex aliquo </
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>