Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

Page concordance

< >
Scan Original
131 79
132 80
133 81
134 82
135 83
136 84
137 85
138 86
139 87
140 88
141 89
142 90
143 91
144 92
145 93
146 94
147 95
148 96
149 97
150 98
151 99
152 100
153 101
154 102
155 103
156 104
157 105
158 106
159 107
160 108
< >
page |< < (88) of 389 > >|
14088THEORIÆ velocitati, quæ fuerat reſidua in appulſu ad diſtantiam limitis
præcedentis non cohæſionis, &
quæ acquiſita eſt in arcu ſe-
quenti uſque ad limitem cohæſionis proximum;
tum puncta
appellent ad diſtantiam limitis non cohæſionis ſequentis, ac vel
ibi ſiſtent, vel progredientur itidem, eritque ſemper reciproca-
tio quædam motus perpetuo accelerati, tum retardati;
donec
deveniatur ad arcum ita validum, nimirum qui concludat ejuſ-
modi aream, ut tota velocitas acquiſita extinguatur:
quod ſi
accidat alicubi, &
non accidat in diſtantia alicujus limitis; cur-
ſum reſlectent retro ipſa puncta, &
oſcillabunt perpetuo.
193. Porro in hujuſmodi motu patet illud, dum itur a di-
11Velocitatis mu-
tationesalternę:
ubi ea habeat
maximum, &
minimum, ubi
extingui poſſit.
ſtantia limitis cohæſionis ad diſtantiam limitis non cohæſio-
nis, velocitatem ſemper debere augeri;
tum poſt tranſitum
per ipſam debere minui, uſque ad appulſum ad diſtantiam li-
mitis non cohæſionis, adeoque habebitur ſemper in ipſa ve-
locitate aliquod maximum in appulſu ad diſtantiam limitis co-
hæſionis, &
minimum in appulſu ad diſtantiam limitis non co-
hæſionis.
Quamobrem poterit quidem ſiſti motus in diſtantia
limitis hujus ſecundi generis;
ſi ſola exiſtant illa duo puncta,
nec ullum externum punctum turbet illorum motum:
ſed non
poterit ſiſti in diſtantia limitis illius primi generis;
cum ad
ejuſmodi diſtantias deveniatur ſemper motu accelerato.
Præ-
terea patet &
illud, ſi ex quocunque loco impellantur veloci-
tatibus æqualibus vel alterum verſus alterum, vel ad partes
oppoſitas, debere haberi reciprocationes easdem auctis ſemper
æque velocitatibus utriuſque, dum itur verſus diſtantiam li-
mitis primi generis, &
imminutis, dum itur verſus diſtantiam
limitis ſecundi generis.
194. Patet & illud, ſi a diſtantia limitis primi generis di-
22Circa quos li-
mites oſcillatio
major eſſe de-
beat, & unde
pendeat ejus
magnitudo.
moveantur vi aliqua, vel non ita ingenti velocitate impreſſa,
oſcillationem ſore perquam exiguam, ſaltem ſi quidam vali-
dus fuerit limes;
nam velocitas incipiet ſtatim minui, & ei
vi ſtatim vis contraria invenietur, ac puncta parum dimota
a loco ſuo, tum ſibi relicta ſtatim retro curſum reflectent.
At ſi dimoveantur a diſtantia limitis ſecundi generis vi ut-
cunque exigua;
oſcillatio erit multo major, quia neceſſario
debebunt progredi ultra diſtantiam ſequentis limitis primi ge-
neris, poſt quem motus primo retardari incipiet.
Quin im-
mo ſi arcus proximus hinc, &
inde ab ejuſmodi limite ſecun-
di generis concluſerit aream ingentem, ac majorem pluribus
ſequentibus contrariæ directionis, vel majorem exceſſu eorun-
dem ſupra areas interjacentes directionis ſuæ;
tum vero oſcil-
latio poterit eſſe ingens:
nam fieri poterit, ut tranſcurrantur
hinc, &
inde limites plurimi, antequam deveniatur ad arcum
ita validum, ut velocitatem omnem elidat, &
motum re-
tro reflectat.
Ingens itidem oſcillatio eſſe poterit, ſi cum ingen-
ti vi dimoveantur puncta a diſtantia limitum generis utriuslibet;

ac res tota pendet a velocitate initiali, &
ab areis, quæ poſt

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index