Bošković, Ruđer Josip, Theoria philosophiae naturalis redacta ad unicam legem virium in natura existentium

List of thumbnails

< >
131
131 (79)
132
132 (80)
133
133 (81)
134
134 (82)
135
135 (83)
136
136 (84)
137
137 (85)
138
138 (86)
139
139 (87)
140
140 (88)
< >
page |< < (88) of 389 > >|
14088THEORIÆ velocitati, quæ fuerat reſidua in appulſu ad diſtantiam limitis
præcedentis non cohæſionis, &
quæ acquiſita eſt in arcu ſe-
quenti uſque ad limitem cohæſionis proximum;
tum puncta
appellent ad diſtantiam limitis non cohæſionis ſequentis, ac vel
ibi ſiſtent, vel progredientur itidem, eritque ſemper reciproca-
tio quædam motus perpetuo accelerati, tum retardati;
donec
deveniatur ad arcum ita validum, nimirum qui concludat ejuſ-
modi aream, ut tota velocitas acquiſita extinguatur:
quod ſi
accidat alicubi, &
non accidat in diſtantia alicujus limitis; cur-
ſum reſlectent retro ipſa puncta, &
oſcillabunt perpetuo.
193. Porro in hujuſmodi motu patet illud, dum itur a di-
11Velocitatis mu-
tationesalternę:
ubi ea habeat
maximum, &
minimum, ubi
extingui poſſit.
ſtantia limitis cohæſionis ad diſtantiam limitis non cohæſio-
nis, velocitatem ſemper debere augeri;
tum poſt tranſitum
per ipſam debere minui, uſque ad appulſum ad diſtantiam li-
mitis non cohæſionis, adeoque habebitur ſemper in ipſa ve-
locitate aliquod maximum in appulſu ad diſtantiam limitis co-
hæſionis, &
minimum in appulſu ad diſtantiam limitis non co-
hæſionis.
Quamobrem poterit quidem ſiſti motus in diſtantia
limitis hujus ſecundi generis;
ſi ſola exiſtant illa duo puncta,
nec ullum externum punctum turbet illorum motum:
ſed non
poterit ſiſti in diſtantia limitis illius primi generis;
cum ad
ejuſmodi diſtantias deveniatur ſemper motu accelerato.
Præ-
terea patet &
illud, ſi ex quocunque loco impellantur veloci-
tatibus æqualibus vel alterum verſus alterum, vel ad partes
oppoſitas, debere haberi reciprocationes easdem auctis ſemper
æque velocitatibus utriuſque, dum itur verſus diſtantiam li-
mitis primi generis, &
imminutis, dum itur verſus diſtantiam
limitis ſecundi generis.
194. Patet & illud, ſi a diſtantia limitis primi generis di-
22Circa quos li-
mites oſcillatio
major eſſe de-
beat, & unde
pendeat ejus
magnitudo.
moveantur vi aliqua, vel non ita ingenti velocitate impreſſa,
oſcillationem ſore perquam exiguam, ſaltem ſi quidam vali-
dus fuerit limes;
nam velocitas incipiet ſtatim minui, & ei
vi ſtatim vis contraria invenietur, ac puncta parum dimota
a loco ſuo, tum ſibi relicta ſtatim retro curſum reflectent.
At ſi dimoveantur a diſtantia limitis ſecundi generis vi ut-
cunque exigua;
oſcillatio erit multo major, quia neceſſario
debebunt progredi ultra diſtantiam ſequentis limitis primi ge-
neris, poſt quem motus primo retardari incipiet.
Quin im-
mo ſi arcus proximus hinc, &
inde ab ejuſmodi limite ſecun-
di generis concluſerit aream ingentem, ac majorem pluribus
ſequentibus contrariæ directionis, vel majorem exceſſu eorun-
dem ſupra areas interjacentes directionis ſuæ;
tum vero oſcil-
latio poterit eſſe ingens:
nam fieri poterit, ut tranſcurrantur
hinc, &
inde limites plurimi, antequam deveniatur ad arcum
ita validum, ut velocitatem omnem elidat, &
motum re-
tro reflectat.
Ingens itidem oſcillatio eſſe poterit, ſi cum ingen-
ti vi dimoveantur puncta a diſtantia limitum generis utriuslibet;

ac res tota pendet a velocitate initiali, &
ab areis, quæ poſt

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index