Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Page concordance

< >
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="137" xlink:href="025/01/141.jpg"/>
            <p type="main">
              <s id="s.001554">Quintò, Inde Gravelingam vſque, per eandem ferè lineam incidit
                <lb/>
              propter eandem rationem; ſenſim tamen declinat ad Auſtrum, cùm à
                <lb/>
              longto Maris Germanici tractu, versùs Boream ad Polum vſque porre­
                <lb/>
              cto, vis preſſionis Auſtrum versùs incumbat; ac proindo obliquè incidit
                <lb/>
              in oram illam Belgicam, hinc flante Cauro, quo fit, vt æſtus directè incidat,
                <lb/>
              longè major æſtus cietur, vt & in fretis, æſtuariis, ſinubus &c. </s>
              <s id="s.001555">Pro quibus
                <lb/>
              nihil eſt, quod addam, cùm jam ſupra rationem attulerim, porrò concur­
                <lb/>
              runt æſtus haud procul à Freto Gallico; vis enim preſſionis ab vtro­
                <lb/>
              que mari, Britannico ſcilicet & Germanico procedit; concurrunt autem
                <lb/>
              æſtus, vt dixi extra fretum, versùs occaſum; rationem jam ſupra adduxi,
                <lb/>
              cum de Freto Magellanico. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001556">Sextò, Ad ortivam oram Angliæ innumeris ferè ſinubus, fretis, æſtua­
                <lb/>
              riis aſperatam, tendit æſtus versùs Auſtrum; vnde parvus eſſet æſtus,
                <lb/>
              propter illapſum valdè obliquum, ſed propter illam oræ aſperitatem
                <lb/>
              & inæqualitatem, nec non locorum anguſtias, illapſus directus eſt,
                <lb/>
              & altior æſtus, & multi Eurippi: ad oram verò Meridionalem, æſtus
                <lb/>
              quaſi ad Cæciam tendit, versùs Ortum tantulùm deflectens; cùm enim
                <lb/>
              Mate Britannicum ſit ad inſtar magni ſinus, naſcentis ex Oceano Oc­
                <lb/>
              cidentali, in quo, vt ſupra dictum eſt, fluit æſtus in Cæciam; nihil mi­
                <lb/>
              rum, ſi in Britannico versùs eandem partem eat; ab extremo verò An­
                <lb/>
              gliæ termino Occidentali, quem Lezardum vocant, deflectit æſtus ma­
                <lb/>
              gis ad Ortum; hinc maximus eſt ad Briſtoliam, vbi Mare aſſurgit ad
                <lb/>
              pedes 66. quia in extremis ſinubus, modò æſtus in eandem cum ſinu
                <lb/>
              plagam excurrat, mare plurimùm aſſurgit; deflectit autem tantulum
                <lb/>
              ad Ortum, propter obicem Hiberniæ versùs Septemtrionem ſitæ.
                <lb/>
              </s>
              <s id="s.001557">Denique inter Angliam & Hiberniam non parum ſævit æſtus
                <lb/>
              propter fretorum locorumque anguſtias; vnde multi naſcuntur Eu­
                <lb/>
              rippi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001558">Septimò, Suprà Scotiam liberiùs æſtus excurrit, ac ferè ſine lege; item
                <lb/>
              ad oram Norvegiæ inter Bergam & Stadem, propter Eurippos valde in­
                <lb/>
              ſignes, ob inſulas è regione ſitas: ad oram Finnomarchiæ & Lappiæ
                <lb/>
              æſtus à Cauro fluunt, vnde vis major preſſionis eſt; hinc ad extremum
                <lb/>
              Lappiæ ſinum, Ortum versùs, in quem æſtus directè incidit, inſignis
                <lb/>
              æſtus eſt: Ad Fretum Naſſovium concurrunt æſtus, traducta ab
                <lb/>
              vtroque mari vi preſſionis, Tartarico ſcilicet & Septemtrionali: De
                <lb/>
              Nieulandia jam ſupra dictum eſt; quanquam facilè crediderim, illo Ma­
                <lb/>
              ri per Brumam glaciato, diverſam in vicinis oris æſtuum rationem & li­
                <lb/>
              neam ſequi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001559">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001560"> Iam ferè dixiſti de reliquis oris, quas Oceanus alluit, præter­
                <lb/>
              lectis ſupra litoribus Americæ & Africæ; reſtat vt ad alia tranſeamus, non­
                <lb/>
              dum enim hoc argumentum probè exhauſtum eſt, Ante omnia ſcire velim,
                <lb/>
              cur æſtus alicubi major, alicubi minor aſſurgat. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001561">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001562"> Hoc facilè deducere poteras ex iis, quæ dicta ſunt; multis au­
                <lb/>
              tem nominibus creſcit; Primò, ex majori vi preſſionis quæ ex duplici ca­
                <lb/>
              pite creſcit: primum petitur à majore ſuperficie, quam occupant vtiles </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>