Lucretius
,
De rerum natura: Libri Sex
,
1566
Text
Text Image
Image
XML
Thumbnail overview
Document information
None
Concordance
Thumbnails
List of thumbnails
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 241
>
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
<
1 - 10
11 - 20
21 - 30
31 - 40
41 - 50
51 - 60
61 - 70
71 - 80
81 - 90
91 - 100
101 - 110
111 - 120
121 - 130
131 - 140
141 - 150
151 - 160
161 - 170
171 - 180
181 - 190
191 - 200
201 - 210
211 - 220
221 - 230
231 - 240
241 - 241
>
page
|<
<
of 241
>
>|
<
archimedes
>
<
text
>
<
body
>
<
chap
n
="
4
">
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001128
">
<
pb
xlink:href
="
079/01/185.jpg
"
pagenum
="
136
"/>
Paullatim moles protruditur, atque movetur.</
s
>
<
s
id
="
s.001129
">
<
lb
/>
Praeterea tum rarescit quoque corpus, & aer,
<
lb
/>
Scilicet ut debet, qui semper mobilis extat,
<
lb
/>
Per patefacta venit, penetratque foramina largus:
<
lb
/>
Et dispargitur ad partis ita quasque minutas
<
lb
/>
Corporis.</
s
>
<
s
id
="
s.001130
"> hinc igitur rebus fit utrimque duabus,
<
lb
/>
Corporis ut ac navis velis, ventoque feratur.</
s
>
<
s
id
="
s.001131
">
<
lb
/>
Nec tamen illud in his rebus mirabile constat,
<
lb
/>
Tantula quod tantum corpus corpuscula possunt
<
lb
/>
Contorquere, & onus totum convertere nostrum.</
s
>
<
s
id
="
s.001132
">
<
lb
/>
Quippe etenim ventus suptili corpore tenvis
<
lb
/>
Trudit agens magnam magno molimine navim:
<
lb
/>
Et manus una regit quantovis impete euntem;
<
lb
/>
Atque gubernaclum contorquet quolibet una:
<
lb
/>
Multaque per trochleas, & tympana pondere magno
<
lb
/>
Commovet, atque levi sustollit machina nisu.</
s
>
<
lb
/>
</
p
>
<
p
type
="
main
">
<
s
id
="
s.001133
">Nunc quibus ille modis somnus per membra quietem
<
lb
/>
Inriget, atque animi curas e pectore solvat;
<
lb
/>
Suavidicis potius, quam multis versibus edam;
<
lb
/>
Parvus ut est cygni melior canor, ille gruum quam
<
lb
/>
Clamor in aetheriis dispersus nubibus austri.</
s
>
<
s
id
="
s.001134
">
<
lb
/>
Tu mihi da tenuis aures, animumque sagacem,
<
lb
/>
Ne fieri negites, quae dicam, posse; retroque
<
lb
/>
Vera repulsanti discedas pectore dicta;
<
lb
/>
Tutemet in culpa cum sis, ne cernere possis.</
s
>
<
s
id
="
s.001135
">
<
lb
/>
Principio somnus fit, ubi est distracta per artus
<
lb
/>
Vis animae, partimque foras eiecta recessit;
<
lb
/>
Et partim contrusa magis concessit in altum.</
s
>
<
s
id
="
s.001136
">
<
lb
/>
Dissoluuntur enim tum demum membra, fluuntque.</
s
>
<
s
id
="
s.001137
">
<
lb
/>
Nam dubium non est, animai quin opera sit
<
lb
/>
Sensus hic in nobis: quem cum sopor inpedit esse;
<
lb
/>
Tum nobis animam perturbatam esse putandum est,
<
lb
/>
</
s
>
</
p
>
</
chap
>
</
body
>
</
text
>
</
archimedes
>