148142PHYSICORVM ARIST.
_CV_'m autem omne quod mouetur, in tẽpore moueatur,
11Hîc detepmi-
@at Āriſt. de fi-
nico & infinito
in motu: ficut
em̃ diuiſio per,
cinet ad ratio-
nem continui,
ita finitũ & in,
finitũ, ſicut aũt
fuprà oſtẽdit {quis}
diuiſio inueni-
tur in motuma
gnitudine, tem
pore, & mobili
ita idẽ de infi-
@ito oſtendit. in maioreq́; maiorẽ magnitudinẽ tranſeat, fieri profe
ctò nõ põt, ut magnitudinẽ infinito in tẽpore trãſeat quic-
quã finitã modò nõ per ipſam eandẽ ſemper, nec per aliquã
eius partẽ, ſed per totã toto in tẽpore moueatur. Patet igi-
tur, ſi quippiã æqua moueatur celeritate, neceſſe eſſe finitã
magnicudinẽ illud finito in tẽpore pertrãſire: ſumpta nanq;
parte, quæ menſurauerit to tam, in tot æqualibus tẽporibus,
quot ſunt magnitudinis partes, totã illam profectò magni-
tudinẽ pertranſibit. Quare cùm harũ quæq; finitæ ſit quan
titatis: & oẽs numero ſint finitæ, tempus etiã ipſum profe-
ctò finitum erit: tantũ enim toties erit, quantũ eſt tẽpus par
tis toties repetitũ, quot ſunt magnitudinis partes. Nihil aũt
interest, & ſi nõ æqua celeritate mouetur. Sit enim ſpaciũ
quidem A B finitum, quod infinito in tempore pertrãſiuit,
rempus autẽ in finitum C D. Siigitur per privrem aliã alia
partem motum eſſe neceſſe eſt, patet in priore tẽporis par-
te, posterioriúe aliam, aliamúe pertranſiuiſſe: ſemper enim
maiore in tempore per aliam motum erit. idq́; non minus
fiet, ſiue æqua, ſiue non æqua celeritate mutetur: & ſiue in-
tendatur motus, ſiue remittatur, ſiue in eodem perſistat. Ac-
cipiatur itaq; pars aliqua ſpacij quæ metietur A B longitu
dinem totã, atq; A F literis deſignetur. Hanc igitur aliqua
in parte tranſiuit temporis infiniti, quippe cùm impoßibile
ſit, eam in infinito tempore pertrãſiſſe, totũ enim ſpacium,
in infinito pertranſit. Etrurſus, ſi aliã ſumpſero tantam,
quanta eſt ipſa A F, neceſſe eſt & hanc eadem ratione fini
to in tempore tranſijſſe: & ſic uſq; ad ultimã proficiſcar.
Cũ igitur infiniti ꝗdẽ nulla ſit pars, quæ metietur ut ipſum,
ut patet (fieri enim non poteſt, ut infinitũ ex finitis
11Hîc detepmi-
@at Āriſt. de fi-
nico & infinito
in motu: ficut
em̃ diuiſio per,
cinet ad ratio-
nem continui,
ita finitũ & in,
finitũ, ſicut aũt
fuprà oſtẽdit {quis}
diuiſio inueni-
tur in motuma
gnitudine, tem
pore, & mobili
ita idẽ de infi-
@ito oſtendit. in maioreq́; maiorẽ magnitudinẽ tranſeat, fieri profe
ctò nõ põt, ut magnitudinẽ infinito in tẽpore trãſeat quic-
quã finitã modò nõ per ipſam eandẽ ſemper, nec per aliquã
eius partẽ, ſed per totã toto in tẽpore moueatur. Patet igi-
tur, ſi quippiã æqua moueatur celeritate, neceſſe eſſe finitã
magnicudinẽ illud finito in tẽpore pertrãſire: ſumpta nanq;
parte, quæ menſurauerit to tam, in tot æqualibus tẽporibus,
quot ſunt magnitudinis partes, totã illam profectò magni-
tudinẽ pertranſibit. Quare cùm harũ quæq; finitæ ſit quan
titatis: & oẽs numero ſint finitæ, tempus etiã ipſum profe-
ctò finitum erit: tantũ enim toties erit, quantũ eſt tẽpus par
tis toties repetitũ, quot ſunt magnitudinis partes. Nihil aũt
interest, & ſi nõ æqua celeritate mouetur. Sit enim ſpaciũ
quidem A B finitum, quod infinito in tempore pertrãſiuit,
rempus autẽ in finitum C D. Siigitur per privrem aliã alia
partem motum eſſe neceſſe eſt, patet in priore tẽporis par-
te, posterioriúe aliam, aliamúe pertranſiuiſſe: ſemper enim
maiore in tempore per aliam motum erit. idq́; non minus
fiet, ſiue æqua, ſiue non æqua celeritate mutetur: & ſiue in-
tendatur motus, ſiue remittatur, ſiue in eodem perſistat. Ac-
cipiatur itaq; pars aliqua ſpacij quæ metietur A B longitu
dinem totã, atq; A F literis deſignetur. Hanc igitur aliqua
in parte tranſiuit temporis infiniti, quippe cùm impoßibile
ſit, eam in infinito tempore pertrãſiſſe, totũ enim ſpacium,
in infinito pertranſit. Etrurſus, ſi aliã ſumpſero tantam,
quanta eſt ipſa A F, neceſſe eſt & hanc eadem ratione fini
to in tempore tranſijſſe: & ſic uſq; ad ultimã proficiſcar.
Cũ igitur infiniti ꝗdẽ nulla ſit pars, quæ metietur ut ipſum,
ut patet (fieri enim non poteſt, ut infinitũ ex finitis