1cum eſſe aliquem vacuum ad Platonis ætatem iam inde à
Thaletis Milesij temporibus omnes ignorauiſſe; vt autor est
Plutarchus, post modum Leucippus, Democritus, & Epicu
rus vacuum palam affirmare ſunt auſi; hos ſecutus est Lu
cretius uates; Diuinus Plato in Timæo, & Ariſtoteles libro
quarto de phyſico auditu inane ſuſtulerunt: ſed hæc fines no
ſtros egrediuntur, ideo illis derelictis ad rem ipſam reuerti
mur, & argumenta quædam adducimus; quibus veluti non
nullis arietibus hoſtium propugnacula, quæ ab illis inexpugna
bilia exiſtimantur, funditus diruantur.
Thaletis Milesij temporibus omnes ignorauiſſe; vt autor est
Plutarchus, post modum Leucippus, Democritus, & Epicu
rus vacuum palam affirmare ſunt auſi; hos ſecutus est Lu
cretius uates; Diuinus Plato in Timæo, & Ariſtoteles libro
quarto de phyſico auditu inane ſuſtulerunt: ſed hæc fines no
ſtros egrediuntur, ideo illis derelictis ad rem ipſam reuerti
mur, & argumenta quædam adducimus; quibus veluti non
nullis arietibus hoſtium propugnacula, quæ ab illis inexpugna
bilia exiſtimantur, funditus diruantur.
Primo ergo ſi terminorum diſtantia cauſa eſſet motus in
tempore facti ſine alia, aut medij, aut mobilis reſiſtentia; il
luminatio non in momento, ſed in tempore fieret: cui reclamat
Ariſtoteles libro ſecundo de anima particula ſeptuageſima:
nam licet lumen vtroque contrario vacet; quod vidèlicet aut
extrinſecè, aut intrinſecè reſiſtat; ratione cuius reſiſtentiæ ſi ea
daretur ſuccessio in illuminatione inueniretur, tamen propter
terminorum diſtantiam ſpacium tum inane, tum plenum in
tempore illuminari cogeretur, non autem in temporis momen
to. Verum Ariſtoteles vnumquodque ſpacioſum quantum
uis vaſtissimum non in tempore, ſed in inſtanti temporis illu
minari aperte docuit: at ſi verum eſſet id, quod hoſtes tanto
pere vrgent; per terminos non parum aliquando diſtantes ſta
ret, quo minus in momento totum ſpacium, vastum illud qui
dem, immo non rarò vastissimum, illuminari poſſet: quomodo
ergo effugient iſti, quin Aristoteli mendacij notam inurant?
ſi dicant ſolam terminorum distantiam reſiſtentiam ſat eſſe
ad motum continuum?
tempore facti ſine alia, aut medij, aut mobilis reſiſtentia; il
luminatio non in momento, ſed in tempore fieret: cui reclamat
Ariſtoteles libro ſecundo de anima particula ſeptuageſima:
nam licet lumen vtroque contrario vacet; quod vidèlicet aut
extrinſecè, aut intrinſecè reſiſtat; ratione cuius reſiſtentiæ ſi ea
daretur ſuccessio in illuminatione inueniretur, tamen propter
terminorum diſtantiam ſpacium tum inane, tum plenum in
tempore illuminari cogeretur, non autem in temporis momen
to. Verum Ariſtoteles vnumquodque ſpacioſum quantum
uis vaſtissimum non in tempore, ſed in inſtanti temporis illu
minari aperte docuit: at ſi verum eſſet id, quod hoſtes tanto
pere vrgent; per terminos non parum aliquando diſtantes ſta
ret, quo minus in momento totum ſpacium, vastum illud qui
dem, immo non rarò vastissimum, illuminari poſſet: quomodo
ergo effugient iſti, quin Aristoteli mendacij notam inurant?
ſi dicant ſolam terminorum distantiam reſiſtentiam ſat eſſe
ad motum continuum?
Secundo exitus argumenti, quod contra Democritum ab
Ariſtotele texitur libro ſecundo de anima particula ſeptua-
Ariſtotele texitur libro ſecundo de anima particula ſeptua-
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib