Borro, Girolamo, De motu gravium et levium, 1575

List of thumbnails

< >
141
141
142
142
143
143
144
144
145
145
146
146
147
147
148
148
149
149
150
150
< >
page |< < of 316 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <subchap1>
              <p type="main">
                <s id="s.000845">
                  <pb pagenum="128" xlink:href="011/01/148.jpg"/>
                  <emph type="italics"/>
                cum eſſe aliquem vacuum ad Platonis ætatem iam inde à
                  <lb/>
                Thaletis Milesij temporibus omnes ignorauiſſe; vt autor est
                  <lb/>
                Plutarchus, post modum Leucippus, Democritus, & Epicu­
                  <lb/>
                rus vacuum palam affirmare ſunt auſi; hos ſecutus est Lu­
                  <lb/>
                cretius uates; Diuinus Plato in Timæo, & Ariſtoteles libro
                  <lb/>
                quarto de phyſico auditu inane ſuſtulerunt: ſed hæc fines no­
                  <lb/>
                ſtros egrediuntur, ideo illis derelictis ad rem ipſam reuerti­
                  <lb/>
                mur, & argumenta quædam adducimus; quibus veluti non­
                  <lb/>
                nullis arietibus hoſtium propugnacula, quæ ab illis inexpugna
                  <lb/>
                bilia exiſtimantur, funditus diruantur.
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000846">
                  <emph type="italics"/>
                Primo ergo ſi terminorum diſtantia cauſa eſſet motus in
                  <lb/>
                tempore facti ſine alia, aut medij, aut mobilis reſiſtentia; il­
                  <lb/>
                luminatio
                  <expan abbr="">non</expan>
                in momento, ſed in tempore fieret: cui reclamat
                  <lb/>
                Ariſtoteles libro ſecundo de anima particula ſeptuageſima:
                  <lb/>
                nam licet lumen vtroque contrario vacet; quod vidèlicet aut
                  <lb/>
                extrinſecè, aut intrinſecè reſiſtat; ratione cuius
                  <expan abbr="reſiſtẽtiæ">reſiſtentiæ</expan>
                ſi ea
                  <lb/>
                daretur ſuccessio in illuminatione inueniretur, tamen propter
                  <lb/>
                terminorum diſtantiam ſpacium tum inane, tum plenum in
                  <lb/>
                tempore illuminari cogeretur, non autem in temporis momen
                  <lb/>
                to. </s>
                <s id="s.000847">Verum Ariſtoteles vnumquodque ſpacioſum quantum­
                  <lb/>
                uis vaſtissimum non in tempore, ſed in inſtanti temporis illu­
                  <lb/>
                minari aperte docuit: at ſi verum eſſet id, quod hoſtes tanto­
                  <lb/>
                pere vrgent; per terminos non parum aliquando diſtantes ſta
                  <lb/>
                ret, quo minus in momento totum ſpacium, vastum illud qui­
                  <lb/>
                dem, immo non rarò vastissimum, illuminari poſſet: quomodo
                  <lb/>
                ergo effugient iſti, quin Aristoteli mendacij notam inurant?
                  <lb/>
                </s>
                <s id="s.000848">ſi dicant ſolam terminorum distantiam reſiſtentiam ſat eſſe
                  <lb/>
                ad motum continuum?
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
              <p type="main">
                <s id="s.000849">
                  <emph type="italics"/>
                Secundo exitus argumenti, quod contra Democritum ab
                  <lb/>
                Ariſtotele texitur libro ſecundo de anima particula ſeptua-
                  <emph.end type="italics"/>
                </s>
              </p>
            </subchap1>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>