1cum ABD, vt AY ad AD, ſunt enim figuræ analogæ vel homoge
neæ, vt vocare ſoleo; item quadrans ABD eſt ad quadrantem AGD, vt
AY ad AD; igitur figura YDB eſt ad figuram BGD, vt AY ad AD, ſunt
que duæ iſtæ figuræ homogeneæ; igitur vt YD ad GB, ita EO ad CI,
ita HO ad CF, ita K a ad ab; ſed YD, BG ſunt æquales, igitur OE
& IC æquales, item OH & CF, item a K & ab, igitur tantum creſ
cit aqua vi preſſionis à B in I, quantum ab H ad Y, vel ab E in D ; igitur
ſub initium & finem creſcit aqua modicis incrementis, iiſque reciprocè
æqualibus hinc inde, aſſumptis ſcilicet angulis æqualibus; majori
bus verò ſub medium; en tibi germanam & facilem tui quæſiti ra
tionem, quæ dubito, an æquè facilè in qualibet alia hypotheſi afferri
poſſit.
neæ, vt vocare ſoleo; item quadrans ABD eſt ad quadrantem AGD, vt
AY ad AD; igitur figura YDB eſt ad figuram BGD, vt AY ad AD, ſunt
que duæ iſtæ figuræ homogeneæ; igitur vt YD ad GB, ita EO ad CI,
ita HO ad CF, ita K a ad ab; ſed YD, BG ſunt æquales, igitur OE
& IC æquales, item OH & CF, item a K & ab, igitur tantum creſ
cit aqua vi preſſionis à B in I, quantum ab H ad Y, vel ab E in D ; igitur
ſub initium & finem creſcit aqua modicis incrementis, iiſque reciprocè
æqualibus hinc inde, aſſumptis ſcilicet angulis æqualibus; majori
bus verò ſub medium; en tibi germanam & facilem tui quæſiti ra
tionem, quæ dubito, an æquè facilè in qualibet alia hypotheſi afferri
poſſit.
Auguſtin.
Quid dici queat, quod in rem hanc meliùs quadret, certè non
video; ſed cur in Æquinoctiis æſtus major eſt?
video; ſed cur in Æquinoctiis æſtus major eſt?
Antim.
Iam ſupra ea ſuper hoc expoſui, quæ tibi facerent ſatis, ſi for
tè in memoriam revocares; nempe, vt jam indicavi, ſi Autores illos
conſulamus, qui de hoc argumento ſcripſerunt, nihil ferè niſi repugnan
tia inter ſe inveniemus; nimirum aliqui ſcripſerunt, æſtum maximum eſſe
in Solſtitiis, minimum verò in Æquinoctiis, alij contra maximum in
Æquinoctiis, minimum in Solſtitiis; alij majorem in Æquinoctio ver
no; alij majorem in autumnali; alij majorem in Solſtitio Brumali, mi
norem in Æſtivo; alij majorem in æſtivo, minorem in Brumali nihil af
fingo; Auguſtine, hæc adeò repugnantia apud Autores invenies. De Sol
ſtitiis nihil certi, cùm etiam in hoc Autores varient, non dubito tamen,
quin, id quod eſt, in noſtram notitiam venire poſſit, fidelis obſervatio
nis opera, in eodem ſcilicet loco; nempe pro diverſis locis, diverſa ra
tio eſt, cùm diverſa ſit preſſio; ſed pro eodem loco facilè obſervari po
teſt in vtroque Solſtitio æſtus aſſurgentis menſura, tum diurni, tum no
cturni; cùm multum inter vtrumque diſcrimen eſſe poſſit; nulla autem re
gula certa ſtatui poteſt, propter diverſam preſſionis rationem, ob ſuperfi
ciem globi variis, ſine lege & ordine, maris & continentis tractibus di
ſtinctam. Quod pertinet ad Æquinoctia; hoc vnum certò conſtat, maxi
mum in iis cieri æſtum, Luna ſcilicet plena aut nova, ſaltem in noſtro
Oceano, intra Europam; rationem hic globus tibi ſuggeret, in quo
vides, Luna exiſtente in Æquatore arcus preſſionum eſſe majores; vbi
verò Luna declinat versùs Boream, in quo tractu, Europa noſtra ſita eſt,
vides, ni fallor, quantam prædictorum arcuum aream circulus maximæ
preſſionis reſcindat, traducátque ad oppoſitum hemiſphærium, exiſten
te Luna infra horizontem ad Meridianum; qua ſita ſupra horizontem, de
meridie ſcilicet Luna nova, de media nocte, in Plenilunio vides quan
tam maxima pars Americæ inutilem reddat: vbi porro Luna declinat in
Auſtrum, eadem prorſus ratio militat; poſita enim Luna in Tropico
Capricorni, in Novilunio de meridie idem eſt circulus maximæ preſſio
nis, qui erat de media nocte dum Luna nova eſſet in Tropico Can
cri; in Plenilunio verò, de meridie, idem eſt circulus maximæ
tè in memoriam revocares; nempe, vt jam indicavi, ſi Autores illos
conſulamus, qui de hoc argumento ſcripſerunt, nihil ferè niſi repugnan
tia inter ſe inveniemus; nimirum aliqui ſcripſerunt, æſtum maximum eſſe
in Solſtitiis, minimum verò in Æquinoctiis, alij contra maximum in
Æquinoctiis, minimum in Solſtitiis; alij majorem in Æquinoctio ver
no; alij majorem in autumnali; alij majorem in Solſtitio Brumali, mi
norem in Æſtivo; alij majorem in æſtivo, minorem in Brumali nihil af
fingo; Auguſtine, hæc adeò repugnantia apud Autores invenies. De Sol
ſtitiis nihil certi, cùm etiam in hoc Autores varient, non dubito tamen,
quin, id quod eſt, in noſtram notitiam venire poſſit, fidelis obſervatio
nis opera, in eodem ſcilicet loco; nempe pro diverſis locis, diverſa ra
tio eſt, cùm diverſa ſit preſſio; ſed pro eodem loco facilè obſervari po
teſt in vtroque Solſtitio æſtus aſſurgentis menſura, tum diurni, tum no
cturni; cùm multum inter vtrumque diſcrimen eſſe poſſit; nulla autem re
gula certa ſtatui poteſt, propter diverſam preſſionis rationem, ob ſuperfi
ciem globi variis, ſine lege & ordine, maris & continentis tractibus di
ſtinctam. Quod pertinet ad Æquinoctia; hoc vnum certò conſtat, maxi
mum in iis cieri æſtum, Luna ſcilicet plena aut nova, ſaltem in noſtro
Oceano, intra Europam; rationem hic globus tibi ſuggeret, in quo
vides, Luna exiſtente in Æquatore arcus preſſionum eſſe majores; vbi
verò Luna declinat versùs Boream, in quo tractu, Europa noſtra ſita eſt,
vides, ni fallor, quantam prædictorum arcuum aream circulus maximæ
preſſionis reſcindat, traducátque ad oppoſitum hemiſphærium, exiſten
te Luna infra horizontem ad Meridianum; qua ſita ſupra horizontem, de
meridie ſcilicet Luna nova, de media nocte, in Plenilunio vides quan
tam maxima pars Americæ inutilem reddat: vbi porro Luna declinat in
Auſtrum, eadem prorſus ratio militat; poſita enim Luna in Tropico
Capricorni, in Novilunio de meridie idem eſt circulus maximæ preſſio
nis, qui erat de media nocte dum Luna nova eſſet in Tropico Can
cri; in Plenilunio verò, de meridie, idem eſt circulus maximæ