Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Page concordance

< >
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.001672">
                <pb pagenum="148" xlink:href="025/01/152.jpg"/>
              cum ABD, vt AY ad AD, ſunt enim figuræ analogæ vel homoge­
                <lb/>
              neæ, vt vocare ſoleo; item quadrans ABD eſt ad quadrantem AGD, vt
                <lb/>
              AY ad AD; igitur figura YDB eſt ad figuram BGD, vt AY ad AD, ſunt­
                <lb/>
              que duæ iſtæ figuræ homogeneæ; igitur vt YD ad GB, ita EO ad CI,
                <lb/>
              ita HO ad CF, ita K a ad ab; ſed YD, BG ſunt æquales, igitur OE
                <lb/>
              & IC æquales, item OH & CF, item a K & ab, igitur tantum creſ­
                <lb/>
              cit aqua vi preſſionis à B in I, quantum ab H ad Y, vel ab E in D ; igitur
                <lb/>
              ſub initium & finem creſcit aqua modicis incrementis, iiſque reciprocè
                <lb/>
              æqualibus hinc inde, aſſumptis ſcilicet angulis æqualibus; majori­
                <lb/>
              bus verò ſub medium; en tibi germanam & facilem tui quæſiti ra­
                <lb/>
              tionem, quæ dubito, an æquè facilè in qualibet alia hypotheſi afferri
                <lb/>
              poſſit. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001673">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001674"> Quid dici queat, quod in rem hanc meliùs quadret, certè non ­
                <lb/>
              video; ſed cur in Æquinoctiis æſtus major eſt? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.001675">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.001676"> Iam ſupra ea ſuper hoc expoſui, quæ tibi facerent ſatis, ſi for­
                <lb/>
              tè in memoriam revocares; nempe, vt jam indicavi, ſi Autores illos ­
                <lb/>
              conſulamus, qui de hoc argumento ſcripſerunt, nihil ferè niſi repugnan­
                <lb/>
              tia inter ſe inveniemus; nimirum aliqui ſcripſerunt, æſtum maximum eſſe
                <lb/>
              in Solſtitiis, minimum verò in Æquinoctiis, alij contra maximum in
                <lb/>
              Æquinoctiis, minimum in Solſtitiis; alij majorem in Æquinoctio ver­
                <lb/>
              no; alij majorem in autumnali; alij majorem in Solſtitio Brumali, mi­
                <lb/>
              norem in Æſtivo; alij majorem in æſtivo, minorem in Brumali nihil af­
                <lb/>
              fingo; Auguſtine, hæc adeò repugnantia apud Autores invenies. </s>
              <s id="s.001677">De Sol­
                <lb/>
              ſtitiis nihil certi, cùm etiam in hoc Autores varient, non dubito tamen,
                <lb/>
              quin, id quod eſt, in noſtram notitiam venire poſſit, fidelis obſervatio­
                <lb/>
              nis opera, in eodem ſcilicet loco; nempe pro diverſis locis, diverſa ra­
                <lb/>
              tio eſt, cùm diverſa ſit preſſio; ſed pro eodem loco facilè obſervari po­
                <lb/>
              teſt in vtroque Solſtitio æſtus aſſurgentis menſura, tum diurni, tum no­
                <lb/>
              cturni; cùm multum inter vtrumque diſcrimen eſſe poſſit; nulla autem re­
                <lb/>
              gula certa ſtatui poteſt, propter diverſam preſſionis rationem, ob ſuperfi­
                <lb/>
              ciem globi variis, ſine lege & ordine, maris & continentis tractibus di­
                <lb/>
              ſtinctam. </s>
              <s id="s.001678">Quod pertinet ad Æquinoctia; hoc vnum certò conſtat, maxi­
                <lb/>
              mum in iis cieri æſtum, Luna ſcilicet plena aut nova, ſaltem in noſtro
                <lb/>
              Oceano, intra Europam; rationem hic globus tibi ſuggeret, in quo
                <lb/>
              vides, Luna exiſtente in Æquatore arcus preſſionum eſſe majores; vbi
                <lb/>
              verò Luna declinat versùs Boream, in quo tractu, Europa noſtra ſita eſt,
                <lb/>
              vides, ni fallor, quantam prædictorum arcuum aream circulus maximæ
                <lb/>
              preſſionis reſcindat, traducátque ad oppoſitum hemiſphærium, exiſten­
                <lb/>
              te Luna infra horizontem ad Meridianum; qua ſita ſupra horizontem, de
                <lb/>
              meridie ſcilicet Luna nova, de media nocte, in Plenilunio vides quan­
                <lb/>
              tam maxima pars Americæ inutilem reddat: vbi porro Luna declinat in
                <lb/>
              Auſtrum, eadem prorſus ratio militat; poſita enim Luna in Tropico
                <lb/>
              Capricorni, in Novilunio de meridie idem eſt circulus maximæ preſſio­
                <lb/>
              nis, qui erat de media nocte dum Luna nova eſſet in Tropico Can­
                <lb/>
              cri; in Plenilunio verò, de meridie, idem eſt circulus maximæ </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>